Έρευνα που έγινε από Αμερικανούς επιστήμονες σε 2.648 γυναίκες έδειξε ότι η χρήση αντισύλληψης, όποια κι αν είναι αυτή, αποφέρει μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών.
Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι στις γυναίκες που χρησιμοποιούν μία από τις πολλές μεθόδους αντισύλληψης, όποια και να είναι, δηλαδή, αντισυλληπτικά χάπια, απολίνωση (δέσιμο) των σαλπίγγων, ενδομήτριο σπείραμα (σπιράλ), διάφραγμα ή η βαζεκτομή (αντισύλληψη στον άνδρα),μειώνεται ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών από 45% έως 65%.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό γίνεται διότι οι διάφοροι μέθοδοι αντισύλληψης μειώνουν τη χρόνια φλεγμονή που δημιουργείται στο σώμα και αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου στις ωοθήκες.
Όπως λένε, οι μέθοδοι που μειώνουν την έκθεση της γυναίκας στο σπέρμα όπως είναι η βαζεκτομή, η απολίνωση των σαλπίγγων, το διάφραγμα και το σπιράλ μειώνουν συγχρόνως και τον κίνδυνο πρόκλησης φλεγμονής. Τα αντισυλληπτικά χάπια μειώνουν τον αριθμό των ωορρηξιών που έχει μια γυναίκα και κάθε ωορρηξία σχετίζεται με αύξηση της φλεγμονής.
Ωστόσο, επισημαίνουν την ανάγκη μιας περαιτέρω μελέτης καθώς αυτή ήταν η πρώτη η οποία ασχολήθηκε με τη σχέση άλλων αντισυλληπτικών μεθόδων εκτός από τα αντισυλληπτικά χάπια με τον καρκίνο των ωοθηκών, ώστε να υπάρξει σίγουρη επιβεβαίωση των ευρημάτων.
Ποια είναι όμως τα συχνότερα συμπτώματα εμφάνισης του καρκίνου των ωοθηκών;
Ο καρκίνος των ωοθηκών, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ (ΝCΙ), είναι αυτός που εμφανίζεται στη μία ή και στις δύο ωοθήκες (το ζευγάρι των γυναικείων αναπαραγωγικών αδένων, στους οποίους δημιουργούνται τα ωάρια). Οι περισσότεροι από αυτούς είναι είτε επιθηλιακά καρκινώματα (που αρχίζουν στα κύτταρα της επιφάνειας της ωοθήκης) είτε κακοήθεις όγκοι των κυττάρων (που αρχίζουν στα γεννητικά κύτταρα των ωαρίων).
Σε αρχικό στάδιο μπορεί να μην προκαλεί εμφανή συμπτώματα. Στο 75% των περιπτώσεων, όταν υπάρχει συμπτωματολογία, έχουν γίνει ήδη μεταστατικές εστίες στην κοιλιά. Η αρχόμενη νόσος εμφανίζεται ως διόγκωση στην πύελο (στο κατώτερο μέρος της κοιλιάς), η οποία ψηλαφάται στην κλινική εξέταση ή διαπιστώνεται σε τυχαίο υπερηχογράφημα. Στην προχωρημένη νόσο, το νεόπλασμα έχει συνήθως μεγάλο μέγεθος, μπορεί να προκαλεί διάταση της κοιλιάς λόγω συλλογής υγρού στην περιτοναϊκή κοιλότητα (ασκίτης), διαταραχές στις κενώσεις (δυσκοιλιότητα) ή στην ούρηση (συχνοουρία) και ανορεξία.