Η καθηγήτρια Ψυχολογίας, Barbara Fredrickson, έχει μελετήσει και γράψει την ιδέα και το συναίσθημα του”έρωτα.” Πολλοί από εμάς έχουμε βιώσει αυτή τη νέα παθιασμένη μορφή αγάπης. Ξέρεις, αυτό που πονά ψυχικά όταν είσαι χώρια. Εκεί που “φυλάς” κάθε λέξη που λένε. Όταν οι ώρες που περνάτε μαζί είναι σαν λεπτά. Και δεν μπορείτε να κρατήσετε τα χέρια σας μακριά ο ένας από τον άλλο. Για πολλούς, αυτού του είδους η αγάπη συναντάται όταν είναι σχετικά νέα, πριν η εμπειρία μετατραπεί σε αποσκευές και τοίχους. Είναι όταν αγαπάς εντελώς, με α χέρια και την καρδιά ανοιχτά. Για κάποιους, αυτή η αγάπη γίνεται για πάντα σύντροφός τους.
Για τους υπόλοιπους από εμάς, έχουμε μείνει να κυνηγάμε αυτό το συναίσθημα ή να συγκρίνουμε για πάντα όλα τα άλλα συναισθήματα με αυτή την εμπειρία. Όλα αυτά περιλαμβάνουν την αίσθηση της “αγάπης”, που είναι πανούργα. Τι σημαίνει πραγματικά “αγάπη”; Πώς ξέρουμε όταν αγαπάμε κάποιον; Πώς είναι το να ξέρεις πραγματικά; Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε ερωτευμένοι με την ιδέα του να είμαστε ερωτευμένοι. Κυνηγάμε αυτό το απατηλό συναίσθημα, νιώθουμε τη σπίθα του νέου και της έντασης του πάθους και μετά μόλις αυτό εξασθενήσει είμαστε απογοητευμένοι, και προσπαθούμε να βρούμε ξανά αυτό το συναίσθημα.
Μας έχουν οδηγήσει να πιστέψουμε ότι αν είναι αληθινή αγάπη, αυτό το συναίσθημα θα διαρκέσει για πάντα.Μετά από μακροχρόνια έρευνα για ζευγάρια, η ψυχολόγος Δρ. Dorothy Tennov αποφάνθηκε ότι η μέση διάρκεια ζωής της “ρομαντικής εμμονής” διαρκεί 2 χρόνια. Γνωρίζουμε, τουλάχιστον λογικά, ότι η φάση της έμμονης πόθου είναι λανθάνουσα, παρ’ όλ’ αυτά εξακολουθούμε να διψάμε γι’ αυτήν.