Μακρά Covid: Η κόπωση σχετίζεται για πρώτη φορά με την κατάθλιψη [Μελέτη]

Μια πρόσφατη μελέτη στο Brain and Behavior έδειξε ότι η ασθένεια είχε γενικευμένο αντίκτυπο στις δεξιότητες προσοχής, στις εκτελεστικές λειτουργίες, στη μάθηση και στη μακροπρόθεσμη μνήμη. Επιπλέον, η επιστημονική βιβλιογραφία εκτιμά ότι μεταξύ 9% και 49% των ασθενών παρουσιάζουν κόπωση τέσσερις εβδομάδες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων και μπορεί ακόμη και να επιμείνει για ένα χρόνο τουλάχιστον στο ένα τρίτο των ασθενών. Ωστόσο, η πιθανή σχέση μεταξύ κόπωσης και άγχους ή κατάθλιψης σε ασθενείς με μακρόχρονη COVID-19 δεν είχε μελετηθεί σε εργαστήρια. Τώρα, μια μελέτη από το Universitat Oberta de Catalunya (UOC), η οποία δημοσιεύτηκε σε μορφή ανοιχτής πρόσβασης στο Journal of Neurology, έδειξε ότι η κόπωση σε ασθενείς με χρόνια COVID σχετίζεται με το άγχος, την κατάθλιψη και την απάθεια.

“Η επίμονη κόπωση είναι αναπηρία και περιορίζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Εάν κάποιος υποφέρει από κόπωση ως αποτέλεσμα του COVID-19, είναι σημαντικό να μελετήσει περαιτέρω αυτή την κατάσταση και να καθορίσει ποια άλλα συμπτώματα ή διαταραχές σχετίζονται με την πάθηση », δήλωσε ο Marco Calabria, επικεφαλής ερευνητής του άρθρου, μέλος της ομάδας Cognitive NeuroLab στο UOC και μέλος της Σχολής Επιστημών Υγείας. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, τώρα που γνωρίζουμε τη σχέση μεταξύ κόπωσης και κατάθλιψης, «οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να διερευνήσουν αυτές τις πτυχές για να δώσουν έμφαση στις θεραπευτικές κατευθυντήριες γραμμές». Ωστόσο, κάτι που αυτή η έρευνα δεν έχει διευκρινίσει είναι η κατεύθυνση του αποτελέσματος: «δεν είναι σαφές εάν η κόπωση οδηγεί σε κατάθλιψη ή το αντίστροφο», εξήγησε.

Οι επιστήμονες μελέτησαν ένα δείγμα 136 ασθενών με COVID-19 που υπέφεραν από γνωστικά ελλείμματα οκτώ μήνες μετά τη μόλυνση του ιού. «Διαπιστώσαμε ότι η κόπωση συνδέεται με τη διαρκή προσοχή, την οποία χρησιμοποιούμε για να εκτελέσουμε μια εργασία για μεγάλο χρονικό διάστημα και που μας κρατά συγκεντρωμένους, και με εκτελεστικές λειτουργίες, που μας επιτρέπουν να αποθηκεύουμε προσωρινά πληροφορίες για να εκτελούμε εργασίες όπως ο υπολογισμός, ή η αναπαραγωγή μιας φράση που έχουμε ακούσει», είπε ο Calabria.

Μελέτη της κόπωσης: μια κλινική πρόκληση

Η κόπωση χαρακτηρίζεται από υπερβολική κόπωση, σωματική ή/και γνωστική και μυϊκή αδυναμία. Έχει συσχετιστεί με ιατρικές παθήσεις όπως μετα-ιική λοίμωξη και νευρολογικές παθήσεις. Ωστόσο, αν και θα μπορούσε να περιγραφεί ευρέως με αυτούς τους όρους, δεν υπάρχει καθολικά αποδεκτός ορισμός αυτής της κλινικής κατάστασης και η γνώση του υποκείμενου παθογόνου μηχανισμού της είναι περιορισμένη, γι’ αυτό και αποτελεί μια κλινική πρόκληση για τους ειδικούς.

Μια άλλη πρόκληση για τους επιστήμονες ήταν να διαχωρίσουν την κόπωση μετά την COVID-19 από τις συνέπειες της συγκεκριμένης κατάστασης που βιώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. «Η κόπωση είναι ένα σύμπτωμα που σχετίζεται με ιογενείς λοιμώξεις και αυτό υποδηλώνει ότι θα ήταν ένα από τα πιθανά συμπτώματα της λοίμωξης από SARS-CoV-2», δήλωσε ο Calabria, που πιστεύει ότι είναι πιθανό, στα πρώτα κύματα της πανδημίας, η απομόνωση να συνέβαλε στην αύξηση ορισμένων συμπτωμάτων. «Αλλά ορισμένες παρατηρήσεις μας λένε ότι αυτό δεν συμβαίνει πάντα: η κούραση εμποδίζει πολλούς ανθρώπους να επιστρέψουν στον προηγούμενο τρόπο ζωής τους, ενώ άλλοι συνεχίζουν να υποφέρουν από κόπωση παρά το γεγονός ότι μπορούν να επιστρέψουν στις προ-πανδημικές συνθήκες και διαπιστώσαμε ότι η απάθεια που σχετίζεται με τον COVID-19 αυξήθηκε από 17% πριν από τη μόλυνση σε 62% μετά τη μόλυνση».

Σύμφωνα με τους συγγραφείς της, τα αποτελέσματα της μελέτης υπογραμμίζουν τη σημασία μιας ολιστικής προσέγγισης κατά την αξιολόγηση και την εξέταση μιας πιθανής θεραπείας για ασθενείς με COVID-19 που αντιμετωπίζουν κόπωση. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα πολλά αναπάντητα ερωτήματα: “πώς αντανακλώνται αυτές οι αλλαγές στο επίπεδο του εγκεφάλου, πόσο διαρκούν, ποιος είναι πιο πιθανό να υποφέρει από αυτά τα συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα και ποια είναι τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά που προβλέπουν την ανάρρωση.