Όπως και η ανορεξία, όσοι έχουν bigorexia ανησυχούν υπερβολικά για ένα ανύπαρκτο ελάττωμα και πιστεύουν ότι δεν έχουν αρκετή μυϊκή μάζα. Είναι συνήθως πιο συχνό στους άνδρες. Αν και αυτή η διαταραχή δεν αναγνωρίζεται ως ασθένεια από τη διεθνή ιατρική κοινότητα, η bigorexia μπορεί να είναι πιο θανατηφόρα από την ανορεξία, δεδομένου ότι ο τύπος της δίαιτας (χαρακτηρίζεται από μεγάλες ποσότητες πρωτεϊνών και υδατανθράκων και χωρίς λιπίδια), προκαλεί μείζονες μεταβολικές διαταραχές που το ανθρώπινο σώμα μπορεί να αντέξει μόνο για 6 μήνες το πολύ.
Επίσης, η bigorexia ενέχει άλλους κινδύνους. Εκείνοι που πάσχουν από αυτό τείνουν να χρησιμοποιούν στεροειδή για να βελτιώσουν τη σωματική τους απόδοση, γεγονός που οδηγεί σε ξαφνικές μεταβολές της διάθεσης και κοινωνική απομόνωση, η οποία συνήθως από μόνη της οφείλεται στις πολλές ώρες που επενδύονται στο γυμναστήριο. Μακροπρόθεσμα, τα σφριγηλά μπορεί να πάσχουν από καρδιαγγειακές παθήσεις (όπως ατροφία του καρδιακού μυός, η οποία, καθώς αυξάνεται σε μέγεθος, πάσχει από έλλειψη αίματος), στυτική δυσλειτουργία, βλάβη στο ήπαρ ή στα νεφρά, καρκίνος του προστάτη, μυς ατροφία και δάκρυα από υπερβολικό βάρος.
Οι αιτίες αυτής της διαταραχής είναι άγνωστες. Ωστόσο, φαίνεται ότι ορισμένοι κοινωνικοπολιτισμικοί παράγοντες (όπως η σωματική λατρεία) και ορισμένες μεταβολές στους νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου μπορούν να τον προκαλέσουν. Ο ρόλος των ενδορφινών (ουσίες που εκκρίνονται από τον εγκέφαλο κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης και που δίνουν μια αίσθηση ευεξίας) επισημαίνεται επίσης ως πιθανή αιτία. Ωστόσο, οι αιτίες της vigorexia τείνουν να είναι πιο ψυχολογικές.