Το άγχος δεν είναι μόνο υπόθεση των ενηλίκων. Πολλά παιδιά, ακόμη και από πολύ μικρή ηλικία, βιώνουν έντονο στρες, το οποίο μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη συναισθηματική, σωματική και κοινωνική τους ανάπτυξη. Το πρόβλημα είναι ότι το παιδικό άγχος συχνά δεν εκδηλώνεται με τον ίδιο τρόπο όπως στους ενήλικες και γι’ αυτό μπορεί εύκολα να περάσει απαρατήρητο.
Ένα παιδί που αγχώνεται μπορεί να εμφανίσει πονοκεφάλους, στομαχόπονους, αϋπνία ή ακόμα και δυσκολία στην αναπνοή. Άλλα σημάδια περιλαμβάνουν απόσυρση, ξεσπάσματα θυμού, άρνηση να πάει σχολείο ή υπερβολική προσκόλληση στους γονείς. Συχνά το άγχος σχετίζεται με αλλαγές στο περιβάλλον, αυξημένες απαιτήσεις ή πίεση για “τέλεια” απόδοση.
Μακροπρόθεσμα, το χρόνιο άγχος μπορεί να επηρεάσει την αυτοεκτίμηση, τη σχολική απόδοση, τις σχέσεις με συνομηλίκους και την ψυχική ευεξία. Αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, μπορεί να εξελιχθεί σε αγχώδεις διαταραχές ή κατάθλιψη στην εφηβεία και την ενήλικη ζωή.
Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί παίζουν καθοριστικό ρόλο. Η κατανόηση, η ενσυναίσθηση και η ανοιχτή επικοινωνία είναι βασικά εργαλεία. Η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης, η δημιουργία ρουτίνας και η εκμάθηση απλών τεχνικών χαλάρωσης (όπως η βαθιά αναπνοή ή η σωματική άσκηση) μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά.
Συμπερασματικά, το παιδικό άγχος είναι υπαρκτό και σοβαρό. Η έγκαιρη αναγνώριση και υποστήριξη είναι το “κλειδί” για να μπορέσει το παιδί να αναπτυχθεί υγιώς και με ψυχική ανθεκτικότητα.
