Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Bristol διαπίστωσαν, μετά από μελέτες, πως σχεδόν το 2% των 16χρονων στο Ηνωμένο Βασίλειο πάσχουν από το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης (Chronic Fatigue Syndrome, CFS), επίσης γνωστό ως μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα (ΜΕ).
Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης χαρακτηρίζεται από χρόνια περιοριστική κόπωση η οποία δεν απαλύνεται με την ανάπαυση και την ελαττωμένη σωματική, διανοητική και κοινωνική λειτουργία. Επηρεάζει γυναίκες και άνδρες όλων των ηλικιών και φυλών. Συχνά σχετίζεται με ελαττωμένη συγκέντρωση, εκνευρισμό, διαταραχές ύπνου, υποτροπιάζοντες πονόλαιμους, χαμηλές θερμοκρασίες, πρησμένους αδένες και πόνους των οστών ή των μυών.
Η αιτία του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης είναι άγνωστη. Σύμφωνα με τα κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Λοιμώξεων, το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης μπορεί να οφείλεται σε πολλές αιτίες, που όλες έχουν κοινή κατάληξη. Αυτές οι αιτίες μπορεί να περιλαμβάνουν ιική μόλυνση, ή διαταραχές της νευρολογικής και ενδοκρινούς λειτουργίας ή της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος.
Το βασικό χαρακτηριστικό του συνδρόμου είναι η κούραση που επιμένει (για περισσότερο από 6 μήνες) και δεν υποχωρεί με ξεκούραση ή ύπνο και δεν οφείλεται σε κάποια άλλη αιτία (π.χ. υποθυρεοειδισμός, διαβήτης, σιδηροπενική αναιμία, καρδιολογικά προβλήματα). Επιπλέον, είναι πιθανό να νιώθουμε ανεξήγητους πόνους στους μυς και τις αρθρώσεις (χωρίς να υπάρχει όμως κάποια ρευματολογική ασθένεια), πονοκεφάλους, να έχουμε δυσκολία να συγκεντρωθούμε και να φέρουμε σε πέρας τις συνηθισμένες μας ασχολίες, να μας ταλαιπωρούν προβλήματα μνήμης και ύπνου, καθώς και συμπτώματα κρυολογήματος (π.χ. χαμηλός πυρετός, πρησμένοι λεμφαδένες, ερεθισμένος λαιμός). Το αποτέλεσμα είναι να μην έχουμε διάθεση (σαν να υποφέρουμε από κατάθλιψη), αλλά και αντοχές ώστε να διεκπεραιώσουμε τις καθημερινές μας υποχρεώσεις. Χαρακτηριστικό του συνδρόμου είναι ότι τα συμπτώματα επιδεινώνονται πολύ μετά ακόμα και από την παραμικρή πνευματική ή σωματική δραστηριότητα.
Στην πρόσφατη έρευνα που έγινε στο Ηνωμένο Βασίλειο οι ερευνητές εξέτασαν την κατάσταση 5.756 παιδιών της δεκαετίας του ’90 και διαπίστωσαν ότι τα κορίτσια είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες από τα αγόρια να έχουν την πάθηση. Τα παιδιά που προέρχονται από οικογένειες που αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες αντιξοότητες (κακές συνθήκες στέγασης, οικονομικές δυσκολίες, απουσία μητέρας) είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν την ασθένεια, καταρρίπτοντας την ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι ασθένεια της «μεσαίας τάξης» ή των «γιάπηδων».
Η παιδίατρος Esther Crawley, που ειδικεύεται στο σύνδρομο χρόνιας κόπωσης και ήταν ο βασικός συγγραφέας της μελέτης, δήλωσες: «Αυτή είναι μια σημαντική μελέτη γιατί δείχνει ότι το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι πολύ κοινό στους εφήβους από ό,τι πιστεύαμε. Η θεραπεία σε αυτή την ηλικία είναι αποτελεσματική για τα περισσότερα παιδιά, αλλά ελάχιστοι έχουν πρόσβαση στην θεραπεία. Οι παιδίατροι θα πρέπει να γίνουμε καλύτεροι στον εντοπισμό του συνδρόμου, ιδιαίτερα σε παιδιά που προέρχονται από προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον.»