Την έναρξη στην Ελλάδα του πρωτοποριακού ερευνητικού προγράμματος «Path to Cure» (Δρόμος προς τη Θεραπεία) για ασθενείς με Χρόνια Μυελογενή Λευχαιμία (ΧΜΛ), ανακοίνωσε ο κ. Π. Παναγιωτίδης, Αιματολόγος – Αναπληρωτής Καθηγητής ΕΚΠΑ, σε Συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε από το Σύλλογο Καρκινοπαθών Εθελοντών Φίλων Ιατρών (Κ.Ε.Φ.Ι.) .
Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα που θα πραγματοποιηθεί ταυτόχρονα σε 40 χώρες ανά τον κόσμο στοχεύει στην «ύφεση της νόσου κατόπιν διακοπής της θεραπείας»(treatment-free remission).
Η Πρόεδρος του Κ.Ε.Φ.Ι, κ. Ζωή Γραμματόγλου, χαιρέτισε την προσπάθεια και ανακοίνωσε την υλοποίηση εκστρατείας ενημέρωσης για τη ΧΜΛ, με αφετηρία τη διεξαγωγή συμβολικού περιπάτου στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, αναφέροντας ότι «η εξέλιξη για την πορεία των ασθενών με ΧΜΛ δίνει την ελπίδα στους ασθενείς με άλλες μορφές καρκίνου υπό μακροχρόνια αγωγή, να μπορέσουν να συνεχίσουν τη ζωή τους χωρίς φάρμακα’’
Αναλυτικότερα, το «Path to Cure» αποτελεί ένα φιλόδοξο παγκόσμιο ερευνητικό πρόγραμμα, που διεξάγεται με την πρωτοβουλία του Τμήματος Ογκολογίας της Novartis, το οποίο θα συμπεριλάβει περισσότερους από 2.500 ασθενείς. Σύμφωνα με τις τρέχουσες εκτιμήσεις των ερευνητών, με το τέλος του προγράμματος 1.000 περίπου ασθενείς θα διακόψουν τη σχετική αγωγή και θα ζήσουν χωρίς τη θεραπεία. Η Ελλάδα θα συμμετάσχει στην έρευνα με 15 κέντρα διεξαγωγής των σχετικών μελετών, τα οποία θα εντάξουν συνολικά περίπου 30 ασθενείς. Η ενεργοποίηση του πρώτου εξ αυτών είναι ήδη γεγονός από τον περασμένο Ιούνιο, ενώ η διαδικασία επιλογής των ασθενών θα εντατικοποιηθεί εντός του τρέχοντος μηνός (Σεπτέμβριος 2013).
Η επιτυχία της έρευνας κρύβεται πίσω από ένα σημαντικό δείκτη παρακολούθησης της πορείας της νόσου, που είναι η μέτρηση σε μοριακό επίπεδο (PCR) των μεταγράφων bcrabl (τα μόρια-εκμαγεία που καθοδηγούν τη σύνθεση της τυροσινικής κινάσης Bcr-Abl, δηλαδή του ελαττωματικού ενζύμου που αποτελεί το βασικό αίτιο της νόσου). Κατόπιν κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής, τα μετάγραφα αυτά (που μετρούνται στο αίμα των ασθενών) μπορούν να μειωθούν σε μη ανιχνεύσιμα επίπεδα! Σύμφωνα με υπάρχουσες μελέτες τουλάχιστον 40% των ασθενών αυτών θα μπορέσουν να ζήσουν χωρίς νόσο και χωρίς θεραπεία.