Οι εποχιακές ημικρανίες, φθινόπωρο και άνοιξη, ταλαιπωρούν αρκετούς ανθρώπους. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που με την αλλαγή της ώρας (τέλη Οκτωβρίου και τέλη Μαρτίου) αποσυντονίζονται.
«Οι αλλαγές στην ώρα πάντα επηρεάζουν τον ύπνο μου. Δεν μπορώ να κοιμηθώ σωστά, δεν τρώω σωστά και υποφέρω από ημικρανίες» εξηγεί η Corinne Sheh, μια 31χρονη μητέρα από το Μάιναρντ στην Μασαχουσέτη. «Δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι γιατί ο κόσμος αναφέρει ημικρανίες όταν αλλάζει η ώρα. Έχει να κάνει μάλλον με το εσωτερικό ρολόι που έχει ο καθένας και το οποίο ελέγχει τον κιρκάδιο ρυθμό» υπογραμμίζει η Mary Ann Mays, νευρολόγος που ειδικεύεται στους πονοκεφάλους στην κλινική του Κλίβελαντ στο Οχάιο.
Η ημικρανία είναι μια χρόνια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες μέτριες έως έντονες κεφαλαλγίες, συχνά σε συνδυασμό με μια σειρά από συμπτώματα του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Συνήθως η κεφαλαλγία είναι μονομερής (επηρεάζοντας το μισό μέρος του κεφαλιού) και παλλόμενη (δηλαδή ο πόνος αυξομειώνεται σε ένταση), ενώ διαρκεί από 2 έως 72 ώρες. Τα συσχετιζόμενα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν ναυτία, έμετο, φωτοφοβία (αυξημένη ευαισθησία στο φως), φωνοφοβία (αυξημένη ευαισθησία στον ήχο) και πόνο ο οποίος γενικά επιδεινώνεται με τη σωματική δραστηριότητα. Το ένα τρίτο των ανθρώπων με ημικρανίες αντιλαμβάνονται μια αύρα: μια παροδική οπτική, αισθητική, λεκτική, ή κινητική διαταραχή που σηματοδοτεί ότι ο πονοκέφαλος θα επέλθει σύντομα.
Οι ημικρανίες πιστεύεται ότι οφείλονται σε ένα μίγμα περιβαλλοντικών και γενετικών παραγόντων. Περίπου τα δύο τρίτα των περιπτώσεων αποτελούν κληρονομικές παθήσεις. Οι διακυμάνσεις στα επίπεδα ορμονών μπορεί επίσης να παίζουν κάποιο ρόλο: οι ημικρανίες επηρεάζουν ελαφρώς περισσότερο τα αγόρια απ’ ότι τα κορίτσια πριν από την εφηβεία, αλλά περίπου δύο έως τρεις φορές περισσότερο τις γυναίκες απ’ ότι τους άνδρες. Η συχνότητα των περιστατικών συνήθως μειώνεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οι ακριβείς μηχανισμοί που προκαλούν τις ημικρανίες δεν είναι γνωστοί. Ωστόσο, πιστεύεται ότι πρόκειται για νευροαγγειακή διαταραχή. Η κύρια θεωρία σχετίζεται με την αυξημένη διεγερσιμότητα του εγκεφαλικού φλοιού και με το μη φυσιολογικό έλεγχο των νευρώνων του πόνου στον πυρήνα του τρίδυμου νεύρου του εγκεφαλικού στελέχους.
Παγκοσμίως, περισσότερο από το 10% του πληθυσμού έρχεται αντιμέτωπο με την ημικρανία κάποια στιγμή στη ζωή του.