H χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο των παιδιών με επιληψία δεν τα βοηθάει στις επιδόσεις στο σχολείο για την κατανόηση της αριθμητικής, ορθογραφίας, ανάγνωσης και στο γραπτό λόγο.
Της Δήμητρας Καλτάκη
Για πρώτη φορά μελέτη ρίχνει φως στην ακαδημαϊκή επίδοση των παιδιών με επιληψία που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο διαπιστώνοντας ότι ναι μεν έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αγωνιστούν περισσότερο μετά την επέμβαση, ωστόσο δεν υπάρχει εμφανής και σε πολλές περιπτώσεις καθόλου διαφορά στα αποτελέσματα επιδόσεων με την προ-χειρουργική κατάσταση.
Πρόκειται για τη νέα μελέτη που πραγματοποίησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο «Mississauga». Η καθηγήτρια ψυχολογίας Mary Lou Smith που ήταν συν-επικεφαλής της ομάδας των ερευνητών μελέτησε τις ικανότητες των παιδιών στην αριθμητική, την ορθογραφία, την ανάγνωση και την κατανόηση γραπτού λόγου αφού είχαν υποβληθεί σε χειρουργική εκτομή, μια διαδικασία που περιλαμβάνει την αφαίρεση ενός μέρους του εγκεφάλου , προκειμένου να σταματήσουν οι κρίσεις της επιληψίας.
Οι ασθενείς ολοκλήρωσαν τις τυποποιημένες δοκιμές πριν την επέμβαση και περίπου 14 μήνες αργότερα, και όλοι έλαβαν χαμηλές βαθμολογίες και στις δυο δοκιμές. Τα αποτελέσματα, λέει η Dr. Smith , προκαλούν μια ευρέως διαδεδομένη αλλά εσφαλμένη υπόθεση ότι η διακοπή των κρίσεων μπορεί να απελευθερώσει τη δύναμη του εγκεφάλου έχοντας καλύτερες ακαδημαϊκές επιδόσεις. ” Η επέμβαση σταματά τις κρίσεις , αλλά δεν σημαίνει ότι βάζουμε ένα νέο εγκέφαλο. Αυτά τα παιδιά εξακολουθούν να έχουν μια προϋπάρχουσα ανωμαλία του εγκεφάλου ” υποστηρίζει η ερευνήτρια.
Η χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο γίνεται σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στα φάρμακα και των οποίων η πηγή των κρίσεων μπορούν να εντοπιστούν στον εγκέφαλο. Η Dr. Smith επισημαίνει ότι περίπου 25% των ανθρώπων δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική αγωγή, ενώ περίπου το 30% πληροί τα κριτήρια για να προχωρήσει σε χειρουργική επέμβαση.
Δουλεύοντας με άλλους τρεις ερευνητές η επιστήμονας εξέτασε τα επιτεύγματα σε ακαδημαϊκές βαθμίδες 136 παιδιών ηλικίας 5 έως 18, τα οποία είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για την επιληψία μεταξύ του 1995 και του 2013. Όλα τα παιδιά είχαν ολοκληρώσει τις ακαδημαϊκές δοκιμές ως μέρος των προ – χειρουργικών και μετεγχειρητικών νευρολογικών αξιολογήσεών τους. Στις δοκιμές που έγιναν πριν τη χειρουργική επέμβαση, τα περισσότερα από τα παιδιά υστερούσαν σε έναν τουλάχιστον από τους διάφορους ακαδημαϊκούς τομείς. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα παιδιά με επιληψία διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να παρουσιάσουν γνωστικά προβλήματα σε τομείς όπως η γλώσσα, η επίλυση προβλημάτων, η μάθηση και η μνήμη.
Στο μεταξύ, τα αποτελέσματα των δοκιμών μετά την επέμβαση, έδειξαν ότι οι περισσότεροι μαθητές παρουσίασαν μείωση από δύο έως και έξι πόντους στην απόδοσή τους ενώ κάποιοι άλλοι είχαν πτώση ακόμα και 10 μονάδες. Αυτό σημαίνει ότι, ενώ η χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών με τη διακοπή των κρίσεων ωστόσο αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μπορεί να καθυστερήσει ή να αντιστρέψει την τάση προς πτώση της ακαδημαϊκή επίδοσης. «Αυτό που νομίζω ότι συμβαίνει είναι ότι όσο μεγαλώνουν δεν έχουν τον ίδιο ρυθμό προόδου με τους συμμαθητές τους, και έτσι αυτό έχει ως αποτέλεσμα με την πάροδο του χρόνου να σημειώνουν χαμηλότερες επιδόσεις επειδή η διαφορά μεταξύ της απόδοσής τους και με το τι θα έπρεπε να συμβαίνει διευρύνεται όσο μεγαλώνουν» υπογραμμίζει η ερευνήτρια και συμπληρώνει « αυτή η νέα μελέτη μπορεί να είναι χρήσιμη σε οικογένειες που ζυγίζουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της χειρουργικής επέμβασης για το παιδί τους που υποφέρει από επιληψία».