Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι μια από τις πιο θανατηφόρες μορφές καρκίνου, εν μέρει επειδή είναι δύσκολο να ανιχνευθεί σε πρώιμο στάδιο και επειδή υπάρχουν λίγες αποτελεσματικές θεραπείες για αυτό. Λιγότερο από 1% των ασθενών ζουν για δέκα ή περισσότερα χρόνια μετά τη διάγνωση. Στην Ευρώπη περίπου 104.000 νέες περιπτώσεις διαγνώστηκαν το 2012.
Οι ασθενείς και οι ιατροί τους θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η εμφάνιση διαβήτη, ή η ταχεία επιδείνωση προϋπάρχοντος διαβήτη που απαιτεί πιο επιθετική θεραπεία, θα μπορούσε να είναι ένα πρώιμο σημείο καρκίνου του παγκρέατος, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στο συνέδριο European Cancer Congress 2017
Η Alice Koechlin, από το Διεθνές Ινστιτούτο Πρόληψης και Έρευνας στη Λυών της Γαλλίας, είπε στη συνάντηση ότι η ανάλυση ασθενών με διαβήτη τύπου 2 στη Λομβαρδία (Ιταλία) και το Βέλγιο με τις καταγραμμένες περιπτώσεις καρκίνου του παγκρέατος έδειξε ότι τον προηγούμενο χρόνο το 50% του συνόλου των περιστατικών καρκίνου του παγκρέατος στις δύο περιοχές είχαν διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 2 και τους είχε δοθεί και θεραπεία.
Η Koechlin και ο καθηγητής Philippe Autier (επίσης από το Διεθνές Ινστιτούτο Πρόληψης και Έρευνας) και οι συνεργάτες τους στο Βέλγιο και στην Ιταλία χρησιμοποίησαν δεδομένα συνταγογράφησης για τον εντοπισμό 368.377 ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 στο Βέλγιο μεταξύ 2008 και 2013 και 456.311 ασθενών στη Λομβαρδία, μεταξύ 2008 και 2012. Τα δεδομένα που σχετίζονται με περιστατικά καρκίνου του παγκρέατος αναζητήθηκαν στο μητρώο καρκίνου του Βελγίου και στις βάσεις δεδομένων των εξιτηρίων από το νοσοκομείο στη Λομβαρδία. Υπήρχαν 885 και 1.872 διαγνωσμένες περιπτώσεις καρκίνου του παγκρέατος κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου στο Βέλγιο και Λομβαρδία, αντίστοιχα.
«Στο Βέλγιο, το 25% των περιπτώσεων είχαν διαγνωστεί εντός 90 ημερών και στη Λομβαρδία ήταν 18%. Μετά το πρώτο έτος, το ποσοστό των διαγνωσμένων καρκίνων του παγκρέατος μειώθηκε δραματικά», είπε. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε σύγκριση με τους ασθενείς που ήταν σε θέση να συνεχίσει με από του στόματος αντιδιαβητικά φάρμακα, οι ασθενείς στο Βέλγιο και στη Λομβαρδία είχαν 3,5 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να διαγνωστούν με καρκίνο του παγκρέατος κατά τους τρεις πρώτους μήνες μετά την πρώτη συνταγή τους, αυτό υποχώρησε σε 2,3 φορές στους επόμενους τρεις έως έξι μήνες, σε διπλάσιο κίνδυνο για τους επόμενους έξι έως 12 μήνες και 1,7 φορές κίνδυνο μετά το πρώτο έτος. Μεταξύ των ασθενών οι οποίοι ήδη είχαν διαβήτη τύπου 2 μια επιδείνωση της κατάστασής τους, όπου απαιτήθηκε να αλλάξουν σε πιο επιθετική ενέσιμη αντιδιαβητική θεραπεία συσχετίστηκε με μια επταπλάσια αύξηση του κινδύνου διάγνωσης με καρκίνο του παγκρέατος.