Μια συχνή επιπλοκή του διαβήτη στους διαβητικούς άνδρες είναι η στυτική δυσλειτουργία, μια δυσλειτουργία που μπορεί να οδηγήσει σε σεξουαλική ανικανότητα.
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια μεταβολική νόσος που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά και κοινωνικά προβλήματα της σημερινής καταναλωτικής εποχής μας.
Αποτελεί το μεγάλο σημερινό πρόβλημα υγείας για δύο προφανείς και σημαντικούς λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι τεκμηριωμένα η εξάπλωσή του παγκόσμια λαμβάνει επιδημικές διαστάσεις. Ενδεικτικά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι την προσεχή 25ετία θα αυξηθεί κατά 75% ο συνολικός αριθμός των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη, ενώ στη χώρα μας συγκλίνοντα επιδημιολογικά δεδομένα προσδιορίζουν το ποσοστό των ατόμων με διαβήτη στο 10% του συνολικού ελληνικού πληθυσμού.
Ο δεύτερος σημαντικός λόγος είναι οι οδυνηρές συνέπειες που επιφέρει ο διαβήτης όταν δε ρυθμίζεται.
Μια συχνή επιπλοκή του διαβήτη στους διαβητικούς άνδρες είναι η στυτική δυσλειτουργία, μια δυσλειτουργία που μπορεί να οδηγήσει σε σεξουαλική ανικανότητα.
Και ενώ η σοβαρή αυτή επιπλοκή είναι συχνά και αφετηρία ποικίλων προβλημάτων, εν τούτοις είναι μία κατάσταση που σπάνια συζητείται με το θεράποντα ιατρό .
Πρόβλημα όμως που εφόσον δεν αντιμετωπίζεται , οδηγεί σε άγχος, ανασφάλεια, απώλεια της αυτοεκτίμησης, κατάθλιψη και διαταραχή των σχέσεων του ζευγαριού.
Υπολογίζεται, ότι το 30% των κυρίων αιτίων στυτικής δυσλειτουργίας στις ΗΠΑ οφείλεται στο σακχαρώδη διαβήτη.
Η συχνότητα της δυσλειτουργίας της στύσης ανέρχεται στο 40% περίπου του διαβητικού πληθυσμού , κυμαινόμενη από 27.5% -75% σε διάφορες μελέτες. Τα ποσοστά αυτά αυξάνονται με την ηλικία. Έτσι, η επίπτωση της στυτικής δυσλειτουργίας αυξάνει από 15% στους διαβητικούς ηλικίας 30 -34 χρόνων, σε 55% στην ηλικία των 60 χρόνων.
Οι περισσότεροι ερευνητές θεωρούν, ότι η επίπτωση της στυτικής δυσλειτουργίας στο διαβητικό πληθυσμό συσχετίζεται με την ηλικία του ασθενούς, τη διάρκεια του σακχαρώδη διαβήτη, τις χρόνιες επιπλοκές και την ποιότητα του μεταβολικού ελέγχου.
Οι κλινικές εκδηλώσεις της στυτικής δυσλειτουργίας εμφανίζονται νωρίτερα σε διαβητικούς απ’ ότι στο γενικό πληθυσμό, ενώ η πιθανότητα ανάπτυξης στυτικής δυσλειτουργίας είναι τριπλάσια σε διαβητικούς ηλικίας 40 -70 χρόνων απ’ ότι σε μη διαβητικούς.
Σύμφωνα με μελέτες τα φάρμακα από το στόμα έχουν χαμηλό ποσοστό επιτυχίας στους διαβητικούς.