Η ψωριασική αρθρίτιδα αυξάνει τον κίνδυνο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, και αυτός ο κίνδυνος συσχετίζεται με υψηλότερη ενεργότητα της νόσου, σύμφωνα με Kαναδούς ερευνητές.
Οι ερευνητές εξέτασαν 1.065 ασθενείς χωρίς διαβήτη, όταν ξεκίνησαν θεραπεία στην κλινική ψωριασικής αρθρίτιδας (ΨΑ) στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο κατά τα έτη 1978-2014. Από αυτούς 73 ανέπτυξαν διαβήτη τύπου 2. Οι ασθενείς ήταν κατά μέσο όρο 54 ετών, κατά την έναρξη, και το 56% ήταν άνδρες. Η μέση διάρκεια της ψωρίασης κατά την πρώτη εξέταση στο ιατρείο ήταν 15,4 έτη και της ψωριασικής αρθρίτιδας 6,5 χρόνια. Η μέση διάρκεια της παρακολούθησης ήταν 9,1 έτη.
Η εκτίμηση του αρθριτικού πόνου το πρωί (αναλογία κινδύνου-HR = 1,53), η ταχύτητα καθίζησης ερυθρών αιμοσφαιρίων πρωί (HR = 1.21), και ο δείκτης μάζας σώματος (HR = 1.09) προέβλεψαν διαβήτη εντός στατιστικά σημαντικών ορίων. Η συχνότητα του διαβήτη τυποποιημένη κατά ηλικία ήταν 43% υψηλότερη σε ασθενείς με ΨΑ σε σχέση με το γενικό πληθυσμό του Οντάριο.
«Το εύρημα αυτό τονίζει την ανάγκη για τον έλεγχο με δοκιμασία διαλογής για τον σακχαρώδη διαβήτη σε ασθενείς με ΨΑ, ιδιαίτερα σε εκείνους με πιο ενεργή νόσο των αρθρώσεων και αυξημένους δείκτες φλεγμονής. Ο περιορισμός της φλεγμονής μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ανάπτυξης σακχαρώδη διαβήτη» δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Lihi Eder, MD , Πανεπιστήμιο του Τορόντο (J Rheumatol 2017 – DΟΙ: 10.3899/jrheum.160861). Η ψωρίαση είχε συνδεθεί με τον διαβήτη παλαιότερα αλλά η συσχέτιση με την ΨΑ, τουλάχιστον μέχρι τώρα, είχε υποστηριχθεί λιγότερο ισχυρά.
Η χρόνια φλεγμονή μπορεί να είναι μέρος του προβλήματος. Χρόνια φλεγμονή έχει επίσης συσχετισθεί με τον διαβήτη, ανεξάρτητα από την αντίσταση στην ινσουλίνη και την παχυσαρκία. Η πλέον σοβαρή ψωρίαση, όπως υποδεικνύεται από τις υψηλότερες βαθμολογίες στις σχετικές κλίμακες εκτίμησης της νόσου, συσχετίστηκε με τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη στη μελέτη, αλλά δεν παρέμεινε στην ανάλυση ως ανεξάρτητος προγνωστικός δείκτης μετά από προσαρμογή για την παχυσαρκία και άλλους συγχυτικούς παράγοντες. Eπίσης, «μέρος του αυξημένου κινδύνου καρδιαγγειακών επιπλοκών της ΨΑ μπορεί να αποδοθεί στον υψηλότερο επιπολασμό του σακχαρώδη διαβήτη, όπως βρέθηκε στη μελέτη μας», δήλωσαν οι ερευνητές.
Δεδομένα σχετικά με το κάπνισμα, το μεταβολικό σύνδρομο, και την C-αντιδρώσα πρωτεΐνη δεν συλλέχθηκαν σε τακτική βάση κατά τα προηγούμενα έτη της μελέτης, οπότε δεν μπορεί να αξιολογηθούν. «Είναι πιθανό ότι κάποιες από αυτές τις μεταβλητές θα μπορούσε να τροποποιήσει την αναγνωρισθείσα σχέση μεταξύ της βαρύτητας της φλεγμονής και του κινδύνου εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη» είπαν.