Ο ρόλος της άθλησης διαφαίνειται θετικός, σύμφωνα με τους ειδικούς, αναφορικά με τους ασθενείς που πάσχουν από διαβήτη.
Ο αριθμός των ατόμων που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη αυξάνεται δραματικά την τελευταία δεκαετία. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας εκτιμά ότι έως το 2025 ο αριθμός αυτός θα ανέρχεται στα 300.000.000. Η αύξηση αυτή οφείλεται στο συνδυασμό πολλών παραγόντων: ο καθιστικός τρόπος ζωής, η παχυσαρκία, η κακή διατροφή, το άγχος.
Κάθε είδους άσκηση, περιλαμβανομένων των ασχολιών στον ελεύθερο χρόνο (κηπουρική, σκούπισμα), τα ψυχαγωγικά αθλήματα, αλλά ακόμα και της εντατικής άσκησης που αποσκοπεί στην επαγγελματική επίδοση, μπορεί να πραγματοποιηθεί από διαβητικούς ασθενείς τύπου Ι που δεν έχουν τις επιπλοκές που ήδη έχουμε αναφέρει.
Η υπογλυκαιμία, η οποία μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια της άσκησης, αμέσως μετά ή πολλές ώρες μετά από αυτή, είναι δυνατό να αποφευχθεί. Απαιτείται, όμως, ο ασθενής να έχει επαρκή γνώση των μεταβολικών και ορμονικών αποκρίσεων του οργανισμού του στην άσκηση. Στον πίνακα 2 συνοψίζονται οι τρόποι με τους οποίους είναι δυνατό να ρυθμιστούν οι μεταβολικές αποκρίσεις του οργανισμού στην άσκηση.Πράγματι, η άσκηση φαίνεται να ενεργοποιεί τον ασθενή και να ενθαρρύνει όλο και περισσότερο την αλλαγή τρόπου ζωής (άσκηση, διατροφή, ευεξία).
Τα οφέλη της άσκησης στον διαβητικό ασθενή τύπου ΙΙ είναι σημαντικά. Οι διαβητικοί ασθενείς αυτού του τύπου είναι κατά πλειοψηφία παχύσαρκοι και δεν σκέφτονται να αλλάξουν τρόπο ζωής παρά μόνο όταν γίνεται η διάγνωση της πάθησης τους. Έτσι, η άσκηση δε συμμετέχει μόνο στην θεραπεία του διαβήτη, αλλά προλαμβάνει τη στεφανιαία νόσο, συμβάλλει στη μείωση της υπέρτασης, της υπερλιπιδαιμίας, καθώς και της παχυσαρκίας.
Ο σακχαρώδης διαβήτης συνεχίζει να κερδίζει έδαφος ως ένας από τους βασικότερους παράγοντες επικινδυνότητας για την ανάπτυξη της στεφανιαίας νόσου. Η συνύπαρξή του με την υπερτριγλυκεριδιαιμία, τη χαμηλή HLD, την υψηλή LDL και την υπέρταση οδηγούν άμεσα στην ανάπτυξη αθηρωματικών πλακών. Συνεπώς, η άσκηση όχι μόνο συμβάλλει στον έλεγχο των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, αλλά βοηθά στην απώλεια βάρους και στην υιοθέτηση ενός πιο υγιεινού τρόπου ζωής. Όμοιες προφυλάξεις με αυτές που λαμβάνονται κατά την άσκηση των διαβητικών τύπου Ι ισχύουν και σε αυτή την περίπτωση.