Ο διαβήτης είναι η κύρια αιτία της νεφροπάθειας, μια σοβαρή, συχνά μοιραία επιπλοκή που είναι δύσκολο να εντοπιστεί σε πρώιμο, δυνητικά θεραπεύσιμο στάδιο. Τώρα, μια ερευνητική ομάδα στον Ιατρική Σχολή Icahn Mount Sinai αποκάλυψε βιολογικές οδούς που εμπλέκονται στην διαβητική νεφροπάθεια, προσφέροντας την ελπίδα ότι μπορεί να σχεδιαστούν έγκαιρες διαγνωστικές εξετάσεις και στοχευμένη θεραπεία.
Η μελέτη, που δημοσιεύεται στο Diabetes , δείχνει ότι το οξειδωτικό στρες στα μιτοχόνδρια μέσα σε έναν πληθυσμό κυττάρων του νεφρού μειώνει σταδιακά την ικανότητα των οργάνων να διηθούν το αίμα από προϊόντα προς αποβολή και να παράγουν τα ούρα. Η ερευνητική ομάδα βρήκε επίσης ένα κυτταρικό υποδοχέα που μπορεί να αποκλεισθεί και να διαμορφώσει αυτή την αντίδραση στρες. Ο αποκλεισμός αυτού του υποδοχέα διέσωσε τους νεφρούς σε ποντίκια γενετικά προορισμένα για την ανάπτυξη διαβητικής νεφρικής ανεπάρκειας.
Περίπου το 30% των ασθενών με διαβήτη τύπου 1 και 10%-40% των ατόμων με διαβήτη τύπου 2 τελικά θα υποφέρουν από νεφρική ανεπάρκεια, σύμφωνα με το Εθνικό Ίδρυμα Νεφρών. Όταν συμβαίνει αυτό, οι ασθενείς πρέπει να στραφούν σε αιμοκάθαρση ή μεταμόσχευση νεφρού, εάν είναι διαθέσιμες.
«Η διαβητική νεφροπάθεια είναι μία από τις κύριες αιτίες θανάτου σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, και είναι επίσης η κύρια αιτία νεφρικής νόσο τελικού σταδίου στις Ηνωμένες Πολιτείες», λέει η ερευνήτρια της μελέτης, Ilse Daehn, PhD, Επίκουρη Καθηγήτρια Νεφρολογίας. «Τα ευρήματά μας ανοίγουν νέες διαγνωστικές δυνατότητες για την έγκαιρη διάγνωση και πιθανές θεραπευτικές στρατηγικές για την προστασία έναντι περαιτέρω νεφρικής βλάβης στους ασθενείς». Τα ευρήματα της μελέτης προσφέρουν ουσιαστικά μια «θεμελιώδη αλλαγή προτύπου στην κατανόηση της ανάπτυξης και στη θεραπεία της διαβητικής νεφροπάθειας» λέει η Δρ Daehn.
Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στα νεφρικά σπειράματα, γεμάτη τριχοειδή αγγεία και άλλες δομές, που χρησιμεύουν ως το πρώτο στάδιο και αποτελούν το κλειδί στη διήθηση του αίματος προς αποβολή ούρων. Η ερευνητική ομάδα μελέτησε τρεις διαφορετικούς τύπους κυττάρων τα οποία αλληλεπιδρούν εντός του σπειράματος, χρησιμοποιώντας δύο ομάδες ποντικών. Στη μία ομάδα αναπτύσσεται φυσικά διαβητική νεφροπάθεια ενώ η άλλη ομάδα είναι φυσικά ανθεκτική στη διαταραχή. Ανακάλυψαν ότι σε ποντίκια επιρρεπή σε νεφρική νόσο, επηρεάστηκαν τα ενδοθηλιακά κύτταρα. Σε αυτά τα κύτταρα, τα μιτοχόνδρια πιέζονταν, παράγοντας υπερβολικές ποσότητες δραστικών ριζών οξυγόνου (ROS). Αυτά είναι μόρια που όταν υπερπαράγονται, μπορεί να βλάψουν κυτταρικές πρωτεΐνες και το DNA. Τα σπειράματα γίνονται τελικά εύθραυστα, τα τριχοειδή αγγεία καταρρέουν, και οι νεφροί εμφανίζουν διαρροή, ρίχνοντας το επίπεδο των πρωτεϊνών του σώματος. Προοδευτική βλάβη οδηγεί σε νεφρική ανεπάρκεια, με αποτέλεσμα την νεφρική νόσο τελικού σταδίου.