Ο γονικός αστιγματισμός μπορεί να προσδώσει μια ανεξάρτητη και δοσοεξαρτώμενη συσχέτιση με τον αστιγματισμό των παιδιών, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 21 Δεκεμβρίου στο JAMA Network Open. Ο Ka Wai Kam, από το Κινεζικό Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ, και οι συνεργάτες του εξέτασαν τη συσχέτιση μεταξύ του αστιγματισμού των γονέων και του αστιγματισμού των παιδιών. Η ανάλυση περιελάμβανε 5.708 οικογένειες, καθεμιά αποτελούμενη από ένα παιδί ηλικίας 6 έως 8 ετών και και τους δύο γονείς, που συμμετείχαν στη Μελέτη Παιδιών στο Χονγκ Κονγκ.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο αστιγματισμός ≥1,0 D και στους δύο γονείς συσχετίστηκε με μεγαλύτερες πιθανότητες διαθλαστικού αστιγματισμού (RA, αναλογία πιθανοτήτων, 1,62) και αστιγματισμού κερατοειδούς (CA, αναλογία πιθανοτήτων, 1,94) στο παιδί. Όταν και οι δύο γονείς είχαν αστιγματισμό ≥2,0 D, ο κίνδυνος αυξήθηκε περαιτέρω (αναλογίες πιθανοτήτων, 3,10 και 4,31, αντίστοιχα), με τον υψηλότερο γονικό αστιγματισμό να προσδίδει υψηλότερους κινδύνους τόσο για ΡΑ όσο και για ΚΑ στα παιδιά. Υπήρχε σημαντική συσχέτιση μεταξύ κάθε γονικού αστιγματισμού και του αντίστοιχου αστιγματισμού παιδιού (αναλογίες πιθανοτήτων, 0,76, 0,82, 1,70 και 1,33 για μητρική ΡΑ, πατρική ΡΑ, μητρική ΚΑ και πατρική ΚΑ, αντίστοιχα).
«Τα ευρήματα αυτής της συγχρονικής μελέτης υποδηλώνουν ότι ο αστιγματισμός των γονέων μπορεί να προσδώσει μια ανεξάρτητη και δοσοεξαρτώμενη συσχέτιση με τον αστιγματισμό των παιδιών», γράφουν οι συγγραφείς. «Τα παιδιά με γονείς με αστιγματισμό θα πρέπει να υποβάλλονται σε πρώιμες οφθαλμικές εξετάσεις για έγκαιρη ανίχνευση αστιγματισμού για να διευκολυνθεί η κατάλληλη για την ηλικία διόρθωση της όρασης και η οπτική ανάπτυξη».