Ο κύριος συγγραφέας Dr. João Delgado και η ομάδα του δημοσίευσαν πρόσφατα τα αποτελέσματα της μελέτης τους για τη φροντίδα της άνοιας στο British Journal of General Practice. Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από 9.324 άτομα με άνοια σε μια αναδρομική μελέτη παρακολούθησης διάρκειας ενός έτους. Ο στόχος ήταν να προσδιοριστεί εάν μια υψηλότερη συνέχεια της φροντίδας είχε ως αποτέλεσμα καλύτερα αποτελέσματα υγείας και λιγότερες περιπτώσεις “δυνητικά ακατάλληλης συνταγογράφησης”. Η δυνητικά ακατάλληλη συνταγογράφηση μπορεί να οριστεί ως “συνταγές που εισάγουν σημαντικό κίνδυνο ανεπιθύμητων συμβάντων που σχετίζονται με φάρμακα όταν υπάρχουν στοιχεία για εξίσου ή πιο αποτελεσματική εναλλακτική φαρμακευτική αγωγή”.
Συνέχεια στην υγειονομική περίθαλψη
Τα άτομα με άνοια έχουν συχνά πρόσθετα προβλήματα υγείας, που ονομάζονται συννοσηρότητες, που μπορεί να περιπλέξουν τη φροντίδα τους και να απαιτήσουν πιο περίπλοκα σχέδια θεραπείας. Σύμφωνα με τους συγγραφείς της νέας μελέτης, η υψηλή συνέχεια της φροντίδας συνήθως οδηγεί σε καλές σχέσεις μεταξύ των γιατρών και των ατόμων που θεραπεύουν. Αυτό ενθαρρύνει την καλή φροντίδα, περισσότερη υπευθυνότητα και αυξημένη αίσθηση ευθύνης στον γιατρό. Αντίθετα, όπως εξηγούν οι συγγραφείς, “Η χαμηλότερη συνέχεια της φροντίδας σχετίζεται με κακή διαχείριση της φαρμακευτικής αγωγής και χειρότερα αποτελέσματα για την υγεία, συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης θνησιμότητας”.
Ωστόσο, μέχρι σήμερα, έχει υπάρξει περιορισμένη έρευνα σχετικά με τις επιπτώσεις της συνεχούς φροντίδας για τα άτομα με άνοια. Η τρέχουσα μελέτη συμβάλλει κατά κάποιο τρόπο στην κάλυψη αυτού του κενού. Η ύπαρξη συννοσηροτήτων αυξάνει τον κίνδυνο δυσμενών εκβάσεων στην υγεία που προκαλούνται από πολλαπλές αλληλεπιδράσεις φαρμάκων. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη είχαν, κατά μέσο όρο, 14,5 επισκέψεις με γιατρό σε 1 χρόνο. Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες με υψηλή συνέχεια της φροντίδας ήταν λιγότερο πιθανό να λάβουν 10 ή περισσότερες συνταγές. Ήταν επίσης λιγότερο πιθανό να λάβουν φάρμακα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν άλλα φάρμακα ή με άλλο τρόπο να επιδεινώσουν τα συμπτώματά τους.
Η σημασία της σωστής συνταγογράφησης
Για παράδειγμα, στην ομάδα υψηλής συνέχειας, οι γιατροί ήταν λιγότερο πιθανό να συνταγογραφήσουν βενζοδιαζεπίνες, μια κατηγορία φαρμάκων που προκαλεί υπνηλία, σε άτομα που κινδυνεύουν να πέσουν. Αυτή η ομάδα ήταν επίσης λιγότερο πιθανό να λάβει φάρμακα που προκαλούν δυσκοιλιότητα – ένα θέμα υγείας που αυξάνει τον κίνδυνο για παραλήρημα σε ηλικιωμένους ενήλικες. Ως άλλο παράδειγμα, οι συμμετέχοντες στην ομάδα υψηλής συνέχειας με ακράτεια ούρων και υψηλή αρτηριακή πίεση είχαν λιγότερες πιθανότητες να λάβουν διουρητικά βρόχου ως θεραπεία υψηλής αρτηριακής πίεσης. Όπως σημειώνουν οι συγγραφείς, αυτά τα διουρητικά “μπορούν να επιδεινώσουν τα συμπτώματα ακράτειας”.
Πέρα από την κρίσιμη σημασία της ποιοτικής φροντίδας των ασθενών, η βελτίωση της φροντίδας για τα άτομα με άνοια θα είχε σημαντικά οικονομικά οφέλη. Καταστάσεις όπως το παραλήρημα και τα επεισόδια σοβαρής σύγχυσης είναι κοινές σε άτομα με άνοια και απαιτούν πρόσθετους πόρους του νοσοκομείου. Συνολικά, η μελέτη έδειξε ότι τα άτομα στο υψηλότερο τεταρτημόριο – εκείνοι που είχαν την υψηλότερη συνέχεια της περίθαλψης – είχαν 34,8% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν παραλήρημα, 57,9% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν ακράτεια και 9,7% λιγότερες πιθανότητες να χρειαστούν επείγουσα νοσηλεία σε σχέση με άτομα σε το χαμηλότερο τεταρτημόριο συνέχειας της φροντίδας.