Το στρες μπορεί να επιδεινώσει την οσφυαλγία, υποστηρίζει έρευνα.
Η κακή στάση του σώματος, η αρθρίτιδα και οι αλλοιώσεις στη σπονδυλική στήλη λόγω ηλικίας ή εξαιτίας ενός τραυματισμού είναι οι συνήθεις-ύποπτοι για την εμφάνιση του πόνου στη μέση. Ωστόσο, υπάρχει ένας ακόμα παράγοντας που μπορεί να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο τόσο στην πρόκληση όσο και την αντιμετώπισή του, αλλά έως τώρα δεν του δίναμε και μεγάλη σημασία, γράφουν οι «Times» του Λονδίνου.
Ο παράγοντας αυτός είναι το μυαλό μας, σύμφωνα με τα ευρήματα ολοένα περισσότερων μελετών. Η ψυχολόγος δρ Λυν Ντάνγουντυ, λέκτορας Ψυχολογίας της Υγεία στο Πανεπιστήμιο Ulster, στην Αγγλία, η οποία ειδικεύεται στην αντιμετώπιση του πόνου στη μέση, λέει ότι ψυχή και σώμα είναι αλληλένδετα και ότι οι αρνητικές και γεμάτες απαισιοδοξία σκέψεις μπορεί να επιδεινώσουν την οσφυαλγία.
«Όταν κάποιος βρίσκεται σε κατάσταση άγχους ή στρες, έχει την τάση να σφίγγει άθελά του τους μυς της πλάτης του – και αν τους σφίξει την ώρα που βαδίζει ή πάει να σηκωθεί από την καρέκλα, μπορεί να προκαλέσει οσφυαλγία», εξηγεί. Το ίδιο συμβαίνει και όταν οι μύες είναι μονίμως σφιγμένοι και δεν χαλαρώνουν ποτέ: κάποια στιγμή, θα προκαλέσουν έντονο πόνο, διότι είναι αφύσικο να βρίσκονται μονίμως «στην τσίτα».
Την θεωρία αυτή υποστηρίζουν αρκετές κλινικές μελέτες. Αμερικανοί επιστήμονες, λ.χ., δημοσίευσαν προ καιρού στο επιστημονικό περιοδικό «The Spine Journal» μελέτη που συσχέτισε άμεσα τον πόνο στη μέση με ψυχολογικούς παράγοντες. Το έντονο εργασιακό στρες, ο χαμηλός μισθός, η χαμηλή ικανοποίηση από την εργασία και η κατάθλιψη διαπιστώθηκε ότι αυξάνουν σημαντικά την συχνότητα και τη διάρκεια της οσφυαλγίας.
Παρομοίως, μελέτη στο «Clinical Journal of Pain» έδειξε πως οι συναισθηματικοί και ευάλωτοι στο στρες άνθρωποι έχουν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν οσφυαλγία, ενώ αντιθέτως όσοι δεν νιώθουν σχεδόν ποτέ στρες έχουν πολύ λιγότερες.
Νωρίτερα εφέτος, εξάλλου, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Keele, αποφάσισαν να ελέγξουν εάν συσχετίζονται οι πεποιθήσεις, οι σκέψεις και τα συναισθήματα με τον πόνο. Έτσι, επιστράτευσαν 20 πάσχοντες από χρόνια οσφυαλγία και τους ζήτησαν να συμπληρώσουν ειδικά ερωτηματολόγια.
Όπως ανακάλυψαν, όσοι έκαναν τις περισσότερες και πιο επίμονες αρνητικές σκέψεις για την κατάστασή τους είχαν τα υψηλότερα επίπεδα πόνου. Αυτή ήταν λ.χ. η περίπτωση όσων «τρωγόντουσαν» όλη μέρα για τα συμπτώματά τους, την αιτία τους και τις δυσκολίες που τους δημιουργούσαν ή ανησυχούσαν όλη την ώρα για τα φάρμακά τους και τις στιγμές που έχαναν απ’ τη ζωή τους λόγω του πόνου τους.