Ρευματολογία

Νέα οδός για την καταπολέμηση του συνδρόμου Sjögren

Νέα οδός για την καταπολέμηση του συνδρόμου Sjögren
Το σύνδρομο Sjögren είναι η δεύτερη πιο συχνή αυτοάνοση νόσος που επηρεάζει τέσσερα εκατομμύρια Αμερικανών, ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο υπολογίζεται ότι οι νοσούντες είναι μισό εκατομμύριο. Δυστυχώς οι θεραπείες είναι περιορισμένες λόγω της έλλειψης γνώσεων σχετικά με τις αιτίες της νόσου. Μια νέα μελέτη από το Ινστιτούτο Forsyth βοηθά ρίχνοντας φως στο τι συμβαίνει στην […]

Το σύνδρομο Sjögren είναι η δεύτερη πιο συχνή αυτοάνοση νόσος που επηρεάζει τέσσερα εκατομμύρια Αμερικανών, ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο υπολογίζεται ότι οι νοσούντες είναι μισό εκατομμύριο. Δυστυχώς οι θεραπείες είναι περιορισμένες λόγω της έλλειψης γνώσεων σχετικά με τις αιτίες της νόσου. Μια νέα μελέτη από το Ινστιτούτο Forsyth βοηθά ρίχνοντας φως στο τι συμβαίνει στην ανάπτυξη και στον κύκλο ζωής της νόσου. Η μελέτη αυτή είναι ένα από τις πρώτες που καθορίζει τους ανοσορυθμιστικούς μηχανισμούς στο σύνδρομο Sjögren και παρέχει μια νέα βάση για την καταπολέμηση της νόσου.

Δύο ειδικές πρωτεΐνες στο σώμα, οι PD-L1 και PD1 συνεργάζονται για να καταστείλουν τόσο την προστατευτική ανοσία όσο και τις αυτοάνοσες αποκρίσεις για την πρόληψη βλαβών στα όργανα του σώματος. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Scientific Reports, οι επιστήμονες από το Ινστιτούτο Forsyth με επικεφαλής την Δρ Qing Yu κατέδειξαν ότι ο αποκλεισμός της οδού PD-L1-PD-1 επιδεινώνει την αυτοάνοση αντίδραση και επιταχύνει την ανάπτυξη του συνδρόμου Sjögren.

Δεν γνωρίζουμε τι προκαλεί το σύνδρομο Sjögren. Πολλοί αιτιολογικοί παράγοντες είναι πιθανό να συμμετέχουν στην παθογένεσή του, όπως ανοσολογικοί, περιβαλλοντικοί (λοιμώδεις), φυλετικoί (ορμόνες) και γενετικοί. Δεν υπάρχει εμφανής κληρονομικότητα αλλά εμφανίζεται με αυξημένη συχνότητα σε οικογένειες με σύνδρομο Sjögren ή άλλα αυτοάνοσα νοσήματα Τα συμπτώματα του συνδρόμου Sjögren είναι ξηροστομία και ξηροφθαλμία, δεδομένου ότι το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται κυρίως εναντίον των δακρυϊκών αδένων στα μάτια και των σιελογόνων αδένων στο στόμα. Ωστόσο, η νόσος επηρεάζει επίσης πολλά άλλα όργανα και προκαλεί μια σειρά από επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένων του λεμφώματος εκ Β κυττάρων. Σε αυτή τη μελέτη, η ερευνητική ομάδα διερεύνησε το ρόλο της PD-L1 στο Sjogren με την αναστολή της λειτουργίας του σε ένα κοινό μοντέλο της νόσου (μη παχύσαρκους διαβητικούς ποντικούς). Βρήκαν ότι PD-L1 εμποδίζει την ανάπτυξη και εμφάνιση της νόσου.

Χρησιμοποιώντας ένα πειραματικό μοντέλο της νόσου στον ποντικό, η Δρ Yu και οι συνεργάτες προσδιόρισαν μία οδό που χρησιμεύει για να εμποδιστούν και να περιορισθούν οι αυτοάνοσες αποκρίσεις και η παθολογική ανάπτυξη αυτής της νόσου. Αυτό το νέο εύρημα είναι ένα από τα πρώτα που καθορίζει τους ανοσορυθμιστικούς μηχανισμών που λειτουργούν στο σύνδρομο Sjögren, και παρέχει μία βάση για την αξιοποίηση των ανοσοανασταλτικών οδών, όπως η PD-L1 κα PD-1, για την καταπολέμηση αυτού του αυτοάνοσου νοσήματος.