Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο The Journal of Nuclear Medicine καταδεικνύει τη δυνατότητα της επέκτασης της θεραπείας που στοχεύει τον υποδοχέα σωματοστατίνης με πεπτιδικά ραδιονουκλίδια σε άλλους τύπους κακοηθειών πέρα από τους νευροενδοκρινείς όγκους. Το Ga-68 DOTATATE και το Lu-177-DOTATATE, έχουν ήδη δείξει ότι μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την επιβίωση, χωρίς εξέλιξη της νόσου, σε ασθενείς νευροενδοκρινικούς όγκους θετικούς για υποδοχείς σωματοστατίνης.
Σε αντίθεση με τους νευροενδοκρινικούς όγκους, οι μη-νευροενδοκρινικοί όγκοι, όπως ο καρκίνους του μαστού ή του νεφρού, συνήθως δεν διερευνώνται απεικονιστικά με ραδιοϊχνηθέτες-αγωνιστές (που ενεργοποιούν πλήρως τον υποδοχέα στον οποίο προσδένονται και μεταγενέστερα εσωτερικεύονται) του υποτύπου 2 υποδοχέα της σωματοστατίνης (sst2). Αυτό μπορεί να αλλάξει με ιχνηθέτες ανταγωνιστές (που συνδέονται με τον υποδοχέα αλλά δεν τον ενεργοποιούν και δεν εσωτερικεύονται) των sst2. Υπάρχουν πρόσφατα in vitro και in vivo στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι ανταγωνιστές υου υποδοχέα της σωματοστατίνης sst2 θα μπορούσαν να είναι ακόμα καλύτερα εργαλεία για τη νευροενδοκρινικών όγκων από τους αγωνιστές sst2, καθώς οι ανταγωνιστές προσδένονται σε ένα μεγαλύτερο αριθμό θέσεων sst2 από τους αγωνιστές.
«Η παρούσα εργασία είναι η πρώτη ποσοτική μελέτη που δείχνει ότι ο αριθμός των υποδοχέων sst2 που μπορούν να στοχευθούν σε μη-νευροενδοκρινικούς όγκους (όπως του νεφρού ή όγκων του μαστού) με ένα ραδιοσημασμένο ανταγωνιστή της σωματοστατίνης μπορεί να είναι τόσο υψηλός όσο ο αριθμός των υποδοχέων σωματοστατίνης που στοχεύονται με ένα καθιερωμένο αγωνιστή », εξηγεί ο Jean Claude Reubi, MD, από το Ινστιτούτο Παθολογίας του Πανεπιστημίου της Βέρνης στην Ελβετία. «Με άλλα λόγια, μπορούμε να αναμένουμε ότι οι μη-νευροενδοκρινικοί όγκοι, που δεν θεωρούνται ως έχοντες ένδειξη για απεικόνιση με χρήση αγωνιστών sst2, μπορούν πλέον να στοχεύονται in vivo με επιτυχία με ανταγωνιστές sst2.»
Σε αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές συνέκριναν ποσοτικά τη δέσμευση in vitro του ανταγωνιστή sst2 ιώδιο-125 (Ι-125)-JR11 με εκείνη του αγωνιστή sst2 I-125-Tyr3-οκτρεοτιδίου σε μια ποικιλία καρκίνων, συμπεριλαμβανομένων του προστάτη, του μαστού, του παχέος εντέρου, του νεφρού , του θυρεοειδούς και λεμφικών ιστών. μη-Νευροενδοκρινικοί όγκοι συμπεριλήφθηκαν ως ομάδα αναφοράς.
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι 12 από 13 καρκίνοι του μαστού, τα 12 καρκινώματα νεφρικών κυττάρων, και τα 5 μυελοειδή καρκινώματα του θυρεοειδούς έδειξαν υψηλή δέσμευση του ανταγωνιστή. Τα αποτελέσματα υπόσχονται την περαιτέρω αξιολόγηση των ανταγωνιστών του υποδοχέα της σωματοστατίνης σε ένα φάσμα νοσημάτων.