Επιστήμονες από το Wellcome Trust Sanger Institute έχουν δείξει, ότι τα καρκινικά κύτταρα του οισοφάγου δεν διαιρούνται ταχύτερα από τους κανονικούς τους γείτονές. Αλλά σε αντίθεση με τα κανονικά κύτταρα, τα καρκινικά κύτταρα παράγουν ελαφρώς πιο διαχωριστικά θυγατρικά κύτταρα από τα μη διαιρούμενα, σχηματίζοντας έναν όγκο.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Nature Cell Biology, μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων θεραπειών για καρκίνους, που δεν ανταποκρίνονται στις σημερινές θεραπείες, που στοχεύουν τα ταχέως αναπτυσσόμενα κύτταρα. Τα φυσιολογικά κύτταρα παράγουν ίσο αριθμό από διαιρούμενα και μη διαιρούμενα κύτταρα, μια ισορροπία που στηρίζει τον ιστό. Για κάθε 100 φυσιολογικά κύτταρα, 50 από αυτά θα διαιρέσουν και 50 από αυτά δεν θα το κάνουν. Οι ερευνητές βρήκαν ότι για 100 προ-καρκινικά κύτταρα η ισορροπία ήταν ελαφρώς άνιση υπέρ των διαιρούμενων κυττάρων, με 52 από αυτά να είναι κύτταρα διαίρεσης και τα υπόλοιπα 48 αδιαίρετα. Αυτή είναι η πρώτη φορά που αυτό έχει αποδειχθεί. Η λεπτή μετατόπιση φορτώνει τις πιθανότητες υπέρ της διαίρεσης των κυττάρων και με την πάροδο του χρόνου αυτό μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη του όγκου.
Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι η έκτη πιο κοινή αιτία θανάτου από καρκίνο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κάθε χρόνο 8.750 άνθρωποι διαγιγνώσκονται με την ασθένεια, η οποία είναι δύσκολο να θεραπευτεί, ακόμη και με επιθετική θεραπεία. Η κατανόηση των διαδικασιών που διέπουν στην ανάπτυξη του όγκου θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη νέων θεραπειών κατά του καρκίνου. Ο Δρ Philip Jones, επικεφαλής ερευνητής από το Wellcome Trust Sanger Institute, δήλωσε: «Δημιουργήσαμε ένα νέο μοντέλο του ανθρώπινου πλακώδους καρκίνου του οισοφάγου σε ποντίκια, και μετρήσαμε το ρυθμό της κυτταρικής διαίρεσης. Σε αυτά τα ποντίκια, όλα τα κύτταρα στο σώμα χωρίζονται μία φορά την ημέρα, αποδεικνύοντας ότι προκαρκινικά και καρκινικά κύτταρα μπορούν να διαιρεθούν με την ίδια ταχύτητα όπως περιβάλλουν τα φυσιολογικά κύτταρα. Αλλά τα προ-καρκινικά κύτταρα παρήγαγαν μια μικρή περίσσεια διαίρεση, επί μη διαιρούμενα κύτταρα και αυτό ήταν που οδήγησε σε κακοήθεις όγκους». Σημειωτέον, ότι οι ιστοί μπορούν να αλλάξουν φυσικά την αναλογία αποκρινόμενοι σε ορισμένα γεγονότα. Για παράδειγμα, κύτταρα διαιρούνται στην άκρη ενός τραύματος, αλλά αυτή η ανισορροπία στην κυτταρική διαίρεση σταματάει μόλις η πληγή έχει επουλωθεί.
Οι επιστήμονες είδαν ότι από πολύ νωρίς στην ανάπτυξη καρκινικού ιστού, πολλαπλά διαφορετικά κελιά, το καθένα με διαφορετικές αλλοιώσεις στο DNA του, ενώθηκαν για να σχηματίσουν ένα πολύκλωνο προκαρκινικό όγκο. Η Δρ. Julia Frede, από το Ινστιτούτο Sanger, δήλωσε: «Η έρευνά μας έδειξε ότι το οισοφαγικό καρκίνωμα και ενδεχομένως άλλοι δύσκολοι να αντιμετωπιστούν καρκίνοι μπορούν να συμπεριφέρονται με παρόμοιο τρόπο στα φυσιολογικά κύτταρα. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί θεραπείες, όπως η θεραπεία ακτινοβολίας που στοχεύουν ταχέως διαιρούμενα κύτταρα, δεν λειτουργεί με όλους τους καρκίνους. Απαιτείται περισσότερη έρευνα για να βρεθούν οι μηχανισμοί που οδηγούν το ποσοστό των κυττάρων που διαιρούν».
Αυτή η μελέτη ουσιαστικά αποκάλυψε ότι η ασύμμετρη κυτταρική διαίρεση είναι σημαντική στην ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου τύπου καρκίνου του οισοφάγου. Το επόμενο σημαντικό βήμα, όπως δηλώνουν οι επιστήμονες, είναι να μάθουν αν το ίδιο ισχύει και σε ασθενείς με τη νόσο.