Ο καρκίνος του παγκρέατος, η τρίτη κύρια αιτία θανάτων από καρκίνο, εκτιμάται ότι από το 2030 θα αποτελεί τη δεύτερη αιτία θανάτου σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cancer Research. Μετά την διάγνωση της νόσου δίνεται διάρκεια πενταετούς επιβίωσης σε ποσοστό 8%, καθιστώντας την το μόνο σημαντικό καρκίνο, με ποσοστό επιβίωσης σε μονοψήφια αριθμό. Παρά την αύξηση των ποσοστών θνησιμότητας, ο καρκίνος του παγκρέατος – όπως σημειώνουν οι ειδικοί – υπο- ερευνάται και υποχρηματοδοτείται παρά τη σοβαρότητα της νόσου. Μόνο φέτος εκτιμάται ότι θα πεθάνουν από τη νόσο αυτή 41.780 ασθενείς παγκοσμίως.
Τώρα, οι ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο του παγκρέατος μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουν καλύτερα τις επιλογές θεραπείας λόγω της τελευταίας ανακάλυψης από τον Δρ Reginald Hill, Archibald Επίκουρο Καθηγητή Βιολογίας του Καρκίνου στο Πανεπιστήμιο της Notre Dame και ερευνητήςστο Harper Cancer Research Institute. Η έρευνα του Hill επικεντρώνεται σε φάρμακα που έχουν ήδη εγκριθεί από το FDA .
“Το μεγαλύτερο μέρος καρκινικών όγκων του παγκρέατος γίνεται από περίπου 10% των καρκινικών κυττάρων και το 90 % από υποστηρικτικά κύτταρα. Κατά κάποιο τρόπο, τα υποστηρικτικά κύτταρα έχουν βρει τον τρόπο να επιβιώνουν από την χημειοθεραπεία», είπε ο Χιλ. “Μικροσκοπικά κυστίδια ονομάζονται τα εξωσώματα, οι φυσαλίδες με γενετικό υλικό που απελευθερώνονται από τα κύτταρα. Κατά την έκθεσή τους σε χημειοθεραπεία, απελευθερώνονται από υποστηρικτικά κύτταρα, εκπαιδεύοντας τα καρκινικά κύτταρα για το πώς να επιβιώσουν, με αποτέλεσμα ένας όγκος γίνεται χημειοανθεκτικός.”
Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine έχει αποκαλύψει μια πλειοψηφία περιπτώσεων καρκίνου του παγκρέατος, στην οποία έχει αποδειχθεί ότι είναι ανθεκτικός στη χημειοθεραπεία και αδιάφορος για τις φαρμακευτικές αγωγές, οι οποίες όμως βρέθηκε ότι είναι αποτελεσματικές σε άλλους τύπους καρκίνου. Η νέα έρευνα έχει επικεντρωθεί στην καταστροφή των υποστηρικτικών κυττάρων. Ωστόσο, αυτές οι μελέτες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, όταν δέχθηκαν επίθεση τα υποστηρικτικά κύτταρα, οι ασθενείς ανέπτυξαν πιο προχωρημένο καρκίνο. «Ήταν σαν να φτιάχνει κανείς τρύπες στην περιοχή γύρω από τα καρκινικά κύτταρα και να τους επιτρέπει να εξαπλωθούν», είπε. Η μελέτη επικεντρώθηκε στην δέσμευση της απελευθέρωσης των εξωσωμάτων, εμποδίζοντας το ρελέ των πληροφοριών από υποστηρικτικά κύτταρα σε καρκινικά κύτταρα, αυξάνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα της χημειοθεραπείας. Αυτή η πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη προτείνει ότι η χρήση ενός αποκλειστή εξωσωμάτων, ο οποίος είναι μη τοξικός, σε συνδυασμό με πρότυπα- χημειοθεραπείας θα επιφέρει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Η έλλειψη διαθέσιμων αποτελεσματικών θεραπειών που θα βοηθούσαν χιλιάδες άτομα με καρκίνο του παγκρέατος έκανε τον Χιλ να επικεντρώσει την έρευνα του σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα.