Τα άτομα με κατάθλιψη ή άγχος μπορεί να διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από ορισμένους τύπους καρκίνου, συμπέραναν ερευνητές.
Ιατρικά αρχεία περισσότερων από 160.000 ενηλίκων στην Αγγλία και την Ουαλία έδειξαν ότι εκείνοι που περιγράφουν τους εαυτούς τους ως ψυχολογικά αναξιοπαθούντες ήταν πιο πιθανό να πεθάνουν από καρκίνο, ιδιαίτερα του παχέος εντέρου, του προστάτη και του παγκρέατος. Η λευχαιμία και ο καρκίνος του οισοφάγου ήταν συχνότεροι σε αυτή την ομάδα, όπως έγραψαν στο British Medical Journal. Οι ερευνητές ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί στη διατύπωση των συμπερασμάτων τους, επισημαίνοντας ότι μια στατιστική σχέση δεν σημαίνει κατ ‘ανάγκη μια σχέση αιτίας-αποτελέσματος μεταξύ της ψυχολογικής διάθεσης και του καρκίνου. Αλλά τα ευρήματά τους έρχονται να προστεθούν στις αυξανόμενες αποδείξεις ότι η ψυχική και σωματική υγεία δεν λειτουργούν σε ξεχωριστά επίπεδα, και ότι η μία μπορεί να επηρεάσει την άλλη, είπαν.
Παλαιότερες μελέτες, για παράδειγμα, είχε δείξει ότι η χρόνια κατάθλιψη και το άγχος μπορεί να συνεισφέρουν στην εκδήλωση καρδιακής νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου. Ωστόσο, άλλες απόπειρες να διαπιστωθεί τυχούσα ύπαρξη σύνδεσης μεταξύ των νοητικών καταστάσεων και του καρκίνου έχουν αποφέρει αμφίσημα αποτελέσματα.
Για να διερευνήσουν το θέμα περισσότερο, μία ομάδα τεσσάρων ερευνητών με επικεφαλής τον David Batty του University College στο Λονδίνο εξέτασαν τα πρωτογενή και ανεπεξέργαστα δεδομένα από 16 μακροχρόνιες μελέτες, που καλύπτουν 163.363 άτομα ηλικίας 16 ετών και άνω. Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν για ένα μέσο όρο περίπου μια δεκαετία. Περισσότεροι από 4.300 έχασαν τη ζωή τους από καρκίνο.
Η ομάδα, διερευνώντας σε βάθος αυτά τα δεδομένα κατέγραψε τα επίπεδα της αναφερόμενης ψυχολογικής δυσφορίας, τις συνήθειες του τρόπου ζωής καθώς και την επίπτωση του καρκίνου. Οι ερευνητές αναζήτησαν ιδίως την απόδειξη της σύνδεσης μεταξύ άγχους και καρκίνων (ιδίως αυτών που σχετίζονται με ορμονικές αλλαγές ή τον τρόπο ζωής).
Η κατάθλιψη είναι γνωστό ότι διαταράσσει την ορμονική ισορροπία του ατόμου, αυξάνοντας την έκκριση της κορτιζόλης και αναστέλλοντας τους μηχανισμούς επιδιόρθωσης του DNA. Και οι δύο συνέπειες έχουν ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της άμυνας κατά του καρκίνου. Είναι επίσης καλά τεκμηριωμένο ότι τα άτομα που ψυχολογικά είναι «πεσμένα» είναι πιο πιθανό να καπνίζουν, να πίνουν και να γίνονται παχύσαρκα (συμπεριφορές που όλες συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου).
Η ομάδα διαπίστωσε ότι, ανεξάρτητα από τον τρόπο ζωής ενός ατόμου, οι άνθρωποι που περιγράφεται ίδιοι ως καταθλιπτικοί είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από καρκίνο του παχέος εντέρου, και περισσότερο από διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από καρκίνο του παγκρέατος ή καρκίνου του οισοφάγου. Τα σχετικά ποσοστά για τη λευχαιμία ήταν ακόμη υψηλότερα.
Η ομάδα δεν μπορούσε να αποκλείσει ότι η κατάθλιψη μπορεί να είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία, του καρκίνου. «Ο κίνδυνος θανάτου μπορεί να είναι μια συνέπεια των πρώιμων σταδίων της κακοήθειας παρά ένας πιθανός προβλεπτικός παράγοντας, σημείωσαν. Αν κάποιος είναι ασθενής, και εάν γνωρίζει ότι έχει καρκίνο , τα συμπτώματα της νόσου είναι πιθανό να δρουν αρνητικά στη συναισθηματική κατάσταση του ατόμου. «Απαιτείται περισσότερη έρευνα για να επιβεβαιωθεί η σχέση, και πρέπει να δώσουμε έμφαση στις αιτιώδεις συσχετίσεις» ανέφερε συμπερασματικά ο Batty.