Παραπάνω από τα μισά άτομα που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του λάρυγγα, φαίνεται να είναι μολυσμένοι και με κάποια μορφή του ιού HPV (ιός ανθρωπίνων θηλωμάτων).
Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύει βρετανική έρευνα από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, σύμφωνα με την οποία ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων σχετίζεται άμεσα με τον καρκίνο του λάρυγγα.
Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) είναι η κύρια αιτία του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και είναι γνωστό ότι μπορεί να εξαπλωθεί και πέραν των γεννητικών οργάνων δια της στοματικής επαφής.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης εξηγούν ότι υπάρχουν περισσότεροι από 100 τύποι του ιού HPV και ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων σε κάποια φάση της ζωής του θα μολυνθούν, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις το ανοσοποιητικό σύστημα θα αντιμετωπίσει τη λοίμωξη χωρίς επιπλοκές.
Ωστόσο, δύο στελέχη του HPV είναι γνωστό ότι μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο, πρόκειται για τους HPV-16 και HPV-18. Ο HPV-16 πιστεύεται ότι είναι υπεύθυνος για το 60% των περιπτώσεων καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, το 80% των καρκίνων του πρωκτού και το 60% των καρκίνων της στοματικής κοιλότητας.
Οι ειδικοί του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης μελέτησαν τη σχέση του HPV με τον καρκίνο του στοματοφάρυγγα. Μελέτησαν λοιπόν δείγματα αίματος που είχαν συλλέξει από άτομα που είχαν λάβει μέρος σε μεγάλη προοπτική μελέτη για τον τρόπο ζωής και τον καρκίνο και οι οποίοι ήταν υγιείς στην αρχή.
Όλοι οι συμμετέχοντες είχαν δώσει δείγματα αίματος όταν είχαν ενταχθεί στο δείγμα και έτσι οι επιστήμονες έλεγξαν για την παρουσία αντισωμάτων σε μια από τις βασικές πρωτεΐνες του HPV, την Ε6.
Οι ερευνητές συνέκριναν τα αποτελέσματα των αιματολογικών εξετάσεων 135 ατόμων που τελικά εκδήλωσαν καρκίνο του λάρυγγα και 1.599 ατόμων χωρίς καρκίνο.
Το 35% των πασχόντων από καρκίνο του λάρυγγα είχε αντισώματα, συγκριτικά με το 1% της ομάδας ελέγχου. Ωστόσο, οι ασθενείς αυτοί είχαν περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης από τον καρκίνο συγκριτικά με άτομα των οποίων η νόσος είχε άλλα αίτια, όπως η κατάχρηση αλκοόλ ή καπνού.
Επίσης το 84% των ατόμων με αντισώματα εξακολουθούσε να είναι εν ζωή πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση, συγκριτικά με το 58% αυτών χωρίς καρκίνο.