Η αφαίρεση ορισμένων σακχάρων από τις επιφάνειες καρκινικών κυττάρων προειδοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα, σύμφωνα με ερευνητές.
Έχει αποδειχθεί ότι ο καρκίνος λειτουργεί με πονηριά, επειδή τα κύτταρα είναι τόσο αποτελεσματικά στο να υπνωτίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα, που κανονικά θα έπρεπε να δράσει για να την καταστροφή του.
Τα τελευταία χρόνια, οι θεραπείες του καρκίνου, που ενεργοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος για να καταστρέφει τους όγκους, έχουν βελτιώσει τις πιθανότητες εναντίον ορισμένων καρκίνων, συμπεριλαμβανομένων των πρώην ανίατων καρκίνων του δέρματος. Αλλά οι ανοσοθεραπείες που διατίθενται σήμερα ενεργοποιούν μόνο ένα σκέλος του πολυσχιδούς ανοσοποιητικού συστήματος και δεν είναι πάντα αποτελεσματικές. Η Carolyn Bertozzi, καθηγήτρια χημείας του Στάνφορντ, έχει πλέον αποδείξει ότι η αφαίρεση ορισμένων σακχάρων που περιβάλλουν τα καρκινικά κύτταρα του μαστού μπορούν να επιστρατεύσουν ένα δεύτερο βραχίονα του ανοσοποιητικού συστήματος, το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα. Η προσέγγιση, που περιγράφεται στη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences, βελτίωσε σημαντικά την αποτελεσματικότητα ενός φαρμάκου για τον καρκίνο του μαστού στο εργαστήριο, ανοίγοντας ένα νέο δρόμο στη μάχη κατά του καρκίνου.
«Αυτή είναι μια εντελώς νέα διάσταση στην ανοσολογική θεραπεία», δήλωσε η Bertozzi και πρόσθεσε «Οι άνθρωποι σε αυτόν τον τομέα αρχίζουν να εκτιμούν ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί κόμβοι που θα πρέπει να επηρεάσεις για να πάρεις μια πιο ισχυρή ανοσολογική αντίδραση εναντίον ενός όγκου». Οι επιστήμονες από καιρό γνωρίζουν ότι αν ορισμένα σάκχαρα είναι παρόντα σε έναν όγκο, είναι λιγότερο πιθανό να ανταποκριθεί καλά αυτός στις θεραπείες.
Η Bertozzi είπε ότι «η ανοσοθεραπεία του καρκίνου είναι θέμα του σε ποια κλίμακα επιτίθενται τα σήματα στους παρόντες όγκους, μερικά από τα οποία λένε στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να επιτεθούν, και άλλα λένε στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να κάνουν τα στραβά μάτια». Οι υπάρχουσες ανοσοθεραπείες σήμερα λειτουργούν με το φράξιμο ενός από τα ανασταλτικά σήματα, που αναγνωρίζονται από το προσαρμοστικό ανοσοποιητικό σύστημα. Με τον αποκλεισμό αυτών η ισορροπία κλίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα να επιτεθεί στο πλέον αναγνωρίσιμο καρκίνο.
«Σε ολόκληρο τον κόσμο τώρα σκεφτόμαστε το ανοσοποιητικό σύστημα, όπως τον υπολογισμό των συν και των πλην. Αν θέλετε να γείρετε την κλίμακα προς ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος, μπορείτε είτε να αυξήσετε τον ενεργοποιητή ή να αφαιρέσετε τον αναστολέα, ή και τα δύο», είπε η Bertozzi, η οποία είναι επίσης ερευνήτρια στο Ιατρικό Ινστιτούτο Howard Hughes.