Ογκολογία

1 στους 10 ογκολογικούς ασθενείς εμφανίζει προεγχειρητικά φλεβοθρόμβωση

1 στους 10 ογκολογικούς ασθενείς εμφανίζει προεγχειρητικά φλεβοθρόμβωση
Η φλεβική θρομβοεμβολή (VTE) είναι συνηθισμένη στον καρκίνο, αλλά το 10% των ασυμπτωματικών ασθενών που υποβάλλονται σε μείζονα ογκολογική χειρουργική επέμβαση έχουν προεγχειρητικά VTE, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο Συμπόσιο της Αμερικάνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ογκολογίας. Η συχνότητα εμφάνισης της προεγχειρητικής VTE συνδέθηκε με την ηλικία, με ιστορικό προηγούμενων VTE, και τη διάγνωση σήψης […]

Η φλεβική θρομβοεμβολή (VTE) είναι συνηθισμένη στον καρκίνο, αλλά το 10% των ασυμπτωματικών ασθενών που υποβάλλονται σε μείζονα ογκολογική χειρουργική επέμβαση έχουν προεγχειρητικά VTE, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο Συμπόσιο της Αμερικάνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ογκολογίας.

Η συχνότητα εμφάνισης της προεγχειρητικής VTE συνδέθηκε με την ηλικία, με ιστορικό προηγούμενων VTE, και τη διάγνωση σήψης 1 μήνα πριν την υποβολή σε ογκολογική χειρουργική επέμβαση.  Παραδόξως, σημείωσε η συγγραφέας της μελέτης δρ Melanie Gainsbury από το Sinai Medical Center Cedar, στο Λος Άντζελες, η VTE δεν συνδέθηκε με ογκολογικούς παράγοντες όπως την τοπικά υποτροπιάζουσα νόσο, τη μεταστατική νόσο ή τη χορήγηση εισαγωγικής χημειοθεραπείας.

«Μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι οι ασθενείς που υποβάλλονται σε ογκολογική χειρουργική επέμβαση πρέπει να υποβάλλονται προεγχειρητικά σε triplex κάτω άκρων» ειδικά εκείνοι που φαίνεται να είναι υψηλού κινδύνου, είπε.

Περίπου μία στις πέντε περιπτώσεις VTE είναι που σχετίζονται με καρκίνο, και η μετεγχειρητική VTE είναι η κύρια αιτία νοσηρότητας σε ασθενείς με καρκίνο. Ωστόσο, η Δρ Gainsbury σημείωσε, η συχνότητα εμφάνισης της προεγχειρητικής VTE δεν έχει μελετηθεί.

Σε αυτή τη μελέτη, η ίδια και οι συνεργάτες της αξιολόγησαν τον επιπολασμό και τους παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με την προεγχειρητική VTE σε ασυμπτωματικούς ασθενείς οι οποίοι υποβάλλονται σε μείζονα ογκολογική χειρουργική επέμβαση σε ένα ακαδημαϊκό ιατρικό κέντρο.

Στην αναδρομική ανάλυση τους, οι ερευνητές εντόπισαν 412 ασθενείς από τη βάση δεδομένων του νοσοκομείου που υποβλήθηκαν σε ανοιχτή ογκολογική χειρουργική επέμβαση κοιλίας ή/και πυέλου μεταξύ 2009 έως 2016. Όλοι οι ασθενείς στην ομάδα είχαν ελεγχθεί προεγχειρητικά στα κάτω άκρα με triplex κάτω άκρων (VDS).  Οι συγγραφείς βρήκαν ότι η συνολική επίπτωση της προεγχειρητικής VTE όπως ανιχνεύθηκε με VDS σε αυτόν τον ασυμπτωματικό πληθυσμό ήταν 10,1%. Από αυτή την ομάδα, 48,6% των VTE ήταν οξέα περιστατικά, 42,9% ήταν χρόνια, και ένα μικρό υποσύνολο (8,5%) ταξινομήθηκαν ως υποξέα.

Η πλειοψηφία των VTE (62,9%) βρίσκονταν κάτω από το γόνατο, ενώ σε όλους τους ασθενείς με VTE πάνω από το γόνατο (37,1%) τοποθετήθηκαν φίλτρα στην κάτω κοίλη φλέβα πριν από το χειρουργείο. Κανένας από τους ασθενείς στην ομάδα αυτή δεν παρουσίασε μετεγχειρητική πνευμονική εμβολή.

Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης διάφορους παράγοντες κινδύνου που μπορεί να προδιαθέτουν τους ασθενείς σε υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης VTE. Δεν βρέθηκε καμία στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ εκείνων με προεγχειρητική VTE και εκείνων χωρίς VTE, αναφορικά με το φύλο, τον δείκτη μάζας σώματος, ή τον τύπο του καρκίνου.

Υπήρχε, όμως, μια στατιστικά σημαντική διαφορά ως προς την ηλικία, με την μεγαλύτερη ηλικία να σχετίζεται σημαντικά με την προεγχειρητική VTE. Περαιτέρω ανάλυση έδειξε ότι οι ασθενείς είχαν 1,3 φορές περισσότερες πιθανότητες να έχουν κάποια προεγχειρητική εν τω βάθει θρόμβωση για κάθε αύξηση 5 ετών στην ηλικία (αναλογία πιθανοτήτων = 1,3, 95% διάστημα εμπιστοσύνης = 1.1-1.6). Επιπλέον, οι ασθενείς με προεγχειρητική VTE είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν μετεγχειρητικές επιπλοκές, με μια σχεδόν διπλάσια αυξημένη συχνότητα εμφάνισης (25,7% έναντι 13,2%, Ρ = .046).

«Οι ασθενείς με προεγχειρητική VTE είχαν 1,95 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν μια μετεγχειρητική επιπλοκή από τους ασθενείς χωρίς προεγχειρητική VTE,» είπε η Δρ Gainsbury. Αξίζει να σημειωθεί ότι το πρόσφατο ιστορικό σήψης φαίνεται να είναι ένας σημαντικός παράγοντας που θέτει τους ασθενείς σε κίνδυνο για μια μεταγενέστερη VTE