Μελέτη έδειξε ότι οι ασθενείς μόνον με σκλήρυνση κατά πλάκας (MS) είχαν αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας και νοσηλείας σε μονάδες μακροχρόνιας φροντίδας, σε σύγκριση με ασθενείς με MS καθώς και ένα συνυπάρχον αυτοάνοσο νόσημα, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο 31ο Ετήσιο Συνέδριο της Κοινοπραξίας των κέντρων MS .
«Τα πορίσματα της παρούσας μελέτης υποδεικνύουν ότι μια συνυπάρχουσα αυτοάνοση νόσος μπορεί στην πραγματικότητα να μειώσει τη σοβαρότητα της απορρύθμισης του ανοσοποιητικού στη MS, η οποία οδηγεί σε βελτίωση της κατάστασης των ασθενών», δήλωσαν ο Malik Μ Adil, MD, νευρολόγος στην Κλινική Ochsner στη Νέα Ορλεάνη, και οι συνεργάτες του.
Μελέτες έχουν δείξει σύνδεση μεταξύ MS και αυτοάνοσων διαταραχών, αλλά η έρευνα σχετικά με την κλινική έκβαση είναι περιορισμένη. Για να προσδιορίσουν εάν συνυπάρχουσες αυτοάνοσες νόσοι επηρεάζουν την κλινική έκβαση σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, ο Δρ Adil και οι συνεργάτες του ανέλυσαν αρχεία δεδομένων από όλες τις ΗΠΑ από το 2006 έως το 2010. Οι ερευνητές κατέταξαν τους ασθενείς με MS σε δύο ομάδες: μια ομάδα μόνον με MS (χωρίς συνυπάρχουσες αυτοάνοσες νόσους) και μία ομάδα MS Plus (με συνυπάρχουσες αυτοάνοσες νόσους).
Οι ερευνητές, στη συνέχεια, συνέκριναν την κλινική έκβαση (δηλαδή, την ενδονοσοκομειακή θνησιμότητα, το εξιτήριο προς την οικία, την προώθηση προς ιδρύματα μακροχρόνιας φροντίδας, το κόστος και τη διάρκεια νοσηλείας) μεταξύ των ομάδων MS και MS Plus. Ο Δρ Adil και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν πολυπαραγοντική ανάλυση για την προσαρμογή για πιθανούς συγχυτικούς παράγοντες στην αξιολόγηση των αποτελεσμάτων.
Από 115.120 ασθενείς με MS, 18.796 ήταν στην ομάδα MS Plus. Οι σταθμισμένες τιμές ενδονοσοκομειακής θνητότητας και προώθησης προς ιδρύματα μακροχρόνιας φροντίδας ήταν σημαντικά υψηλότερες στην ομάδα MS, σε σύγκριση με την ομάδα MS Plus (με αναλογία πιθανοτήτων = 4,67 και 1,16, αντίστοιχα). Ωστόσο, η διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο και το κόστος νοσηλείας ήταν σημαντικά υψηλότερα στην ομάδα MS Plus, σε σύγκριση με την ομάδα MS.
Μια πιθανή εξήγηση για τα ευρήματα είναι ότι τα συνυπάρχοντα αυτοάνοσα νοσήματα επηρεάζουν διάφορους τύπους δραστικών Τ λεμφοκυττάρων, ρυθμίζοντας τις δράσεις τους ανοσοποιητικού. Άλλες πιθανές εξηγήσεις για την καλύτερη έκβαση στην ομάδα MS Plus μπορεί να είναι η χρήση επί των ασθενών με MS χρόνιων ανοσοκατασταλτικών παραγόντων εκτός από την ανοσοθεραπεία», πρόσθεσαν.