Το περπάτημα και ο ρυθμός του σε ηλικιωμένους ανθρώπους, μπορεί να είναι ένδειξη για την πιθανότητα να αναπτύξουν τη νόσο του Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Neurology.
Οι ερευνητές με επικεφαλής την Ναταλία Ντελ Κάμπο, από το Γεροντολογικό Κέντρο της Τουλούζης, στη Γαλλία, έκαναν την υπόθεση ότι το περπάτημα και ο αργός ρυθμός του, μπορεί να σχετίζεται με την ποσότητα αμυλοειδούς πλάκας που έχει συσσωρευτεί στον εγκέφαλο των ανθρώπων με Αλτσχάιμερ, ακόμα και αν εκείνοι δεν έχουν εκδηλώσει συμπτώματα της νόσου. Οι επιστήμονες θεωρούν τις αμυλοειδείς πλάκες ως το βασικό υπαίτιο πίσω από Αλτσχάιμερ.
Η Αμυλοειδής πρωτεΐνη υπάρχει σε όλο το σώμα. Η υπόθεση προτείνει ότι υπάρχει ένα σφάλμα με την επεξεργασία της αμυλωειδής πρωτεΐνης στον εγκέφαλο, οδηγώντας στην παραγωγή μιας κολλώδους πρωτεΐνης που είναι γνωστή ως βήτα-αμυλοειδής. Οι συσσωρευμένες μάζες της βήτα-αμυλοειδούς, ονομάζονται αμυλοειδείς πλάκες. Όταν αυτή η κολλώδης πρωτεΐνη συσσωρεύεται στον εγκέφαλο, πιστεύεται ότι προκαλεί την διάσπαση και την καταστροφή των νευρικών κυττάρων που προκαλούν την ασθένεια του Αλτσχάιμερ.
Η ομάδα εξέτασε 128 άτομα με μέσο όρο ηλικίας των 76 που δεν είχαν άνοια, αλλά οι οποίοι θεωρούνται ότι βρίσκονται σε ηλικία υψηλού κινδύνου για την ανάπτυξη Αλτσχάιμερ, επειδή αντιμετώπιζαν προβλήματα με τη μνήμη τους. Έτσι, τομογραφίες πραγματοποιήθηκαν στους εγκεφάλους των συμμετεχόντων για τη μέτρηση των αμυλοειδών πλακών. Από τους συμμετέχοντες, το 48% είχε ένα επίπεδο αμυλοειδούς που σχετιζόταν με την άνοια. Δοκιμάστηκαν επίσης οι δεξιότητες σκέψης και μνήμης των συμμετεχόντων και η ικανότητά τους να ολοκληρώσουν καθημερινές δραστηριότητες. Περίπου 46% των συμμετεχόντων είχαν ήπια γνωστική εξασθένηση, η οποία μπορεί να σηματοδοτήσει την έναρξη της άνοιας που συμβαίνει στην νόσο Αλτσχάιμερ. Επίσης μετρήθηκε ο ρυθμός στο περπάτημα χρησιμοποιώντας ένα τυποποιημένο τεστ που ελέγχει το πόσο γρήγορα μπορούν να περπατήσουν οι άνθρωποι για περίπου 13 βήματα στο συνήθη ρυθμό τους. Όλοι εκτός από δύο από τους συμμετέχοντες, ήταν εντός των φυσιολογικών ορίων ταχύτητας με τα πόδια.
Οι ερευνητές βρήκαν μια σύνδεση μεταξύ του αργού ρυθμού περπατήματος και των αμυλοειδών πλακών σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου. Όταν συνέκριναν το ρυθμό περπατήματος στους ανθρώπους ακόμα και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ποσότητα των αμυλοειδών πλακών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το επίπεδο των αμυλοειδών πλακών αντιπροσώπευε το 9% της διαφοράς στην ταχύτητα βαδίσματος. Η σχέση μεταξύ των επιπέδων αμυλοειδούς και της ταχύτητα βαδίσματος δεν άλλαξε όταν οι ερευνητές έλαβαν υπόψη τους την ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο ή το επίπεδο των προβλημάτων μνήμης.
Η Ντελ Κάμπο λέει: «Είναι πιθανό οι ανεπαίσθητες διαταραχές στο περπάτημα ταυτόχρονα με τις ανησυχίες για προβλήματα μνήμης μπορεί να σημάνουν την ύπαρξη της νόσου Αλτσχάιμερ, ακόμη και αν οι ασθενείς δεν παρουσιάζουν κλινικά συμπτώματα».