Η χρήση αντιφλεγμονώδους θεραπείας για την ανακούφιση του πόνου θα μπορούσε να αυξήσει τις πιθανότητες εμφάνισης χρόνιου πόνου, σύμφωνα με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο McGill και συνεργάτες στην Ιταλία. Η έρευνά τους θέτει υπό αμφισβήτηση τις συμβατικές πρακτικές που χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση του πόνου. Η κανονική ανάρρωση από έναν επώδυνο τραυματισμό περιλαμβάνει φλεγμονή και τον αποκλεισμό αυτής της φλεγμονής με φάρμακα θα μπορούσε να οδηγήσει σε δυσκολότερο στη θεραπεία πόνο. “Για πολλές δεκαετίες, η θεραπεία του πόνου με αντιφλεγμονώδη φάρμακα ήταν καθιερωμένη για πολλές δεκαετίες. Αλλά διαπιστώσαμε ότι αυτή η βραχυπρόθεσμη λύση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμα προβλήματα”, λέει ο Jeffrey Mogil, Καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο McGill. and E. P. Taylor Chair in Pain Studies.
Λεπτομέρειες για την μελέτη
Στη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Science Translational Medicine, οι ερευνητές εξέτασαν τους μηχανισμούς του πόνου τόσο σε ανθρώπους όσο και σε ποντίκια. Διαπίστωσαν ότι τα ουδετερόφιλα -ένας τύπος λευκών αιμοσφαιρίων που βοηθά το σώμα να καταπολεμήσει τις λοιμώξεις- παίζουν βασικό ρόλο στην επίλυση του πόνου. “Κατά την ανάλυση των γονιδίων των ανθρώπων που υποφέρουν από πόνο στη μέση, παρατηρήσαμε ενεργές αλλαγές στα γονίδια με την πάροδο του χρόνου σε άτομα των οποίων ο πόνος εξαφανίστηκε. Οι αλλαγές στα αιμοσφαίρια και τη δραστηριότητά τους φαινόταν να είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας, ειδικά στα κύτταρα που ονομάζονται ουδετερόφιλα” λέει η Luda Diatchenko, Καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής, της Οδοντιατρικής Σχολής και της Ερευνητικής Έδρας Αριστείας του Καναδά στη Γενετική Ανθρώπινου Πόνου.
Η φλεγμονή παίζει βασικό ρόλο στην επίλυση του πόνου
“Τα ουδετερόφιλα κυριαρχούν στα πρώιμα στάδια της φλεγμονής και θέτουν το στάδιο για την αποκατάσταση της βλάβης των ιστών. Η φλεγμονή εμφανίζεται για κάποιο λόγο και φαίνεται ότι είναι επικίνδυνο να παρέμβει σε αυτήν”, λέει ο καθηγητής Mogil, ο οποίος είναι επίσης μέλος του Κέντρου Άλαν Έντουαρντς για την Έρευνα για τον Πόνο μαζί με τον καθηγητή Diatchenko. Ο πειραματικός αποκλεισμός των ουδετερόφιλων σε ποντίκια παρέτεινε τον πόνο έως και δέκα φορές την κανονική διάρκεια. Η αντιμετώπιση του πόνου με αντιφλεγμονώδη φάρμακα και στεροειδή όπως η δεξαμεθαζόνη και η δικλοφενάκη έδωσε επίσης το ίδιο αποτέλεσμα, αν και ήταν αποτελεσματικά κατά του πόνου από νωρίς. Αυτά τα ευρήματα υποστηρίζονται επίσης από μια ξεχωριστή ανάλυση 500.000 ατόμων στο Ηνωμένο Βασίλειο που έδειξε ότι όσοι έπαιρναν αντιφλεγμονώδη φάρμακα για να αντιμετωπίσουν τον πόνο τους είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν πόνο δύο έως δέκα χρόνια αργότερα, μια επίδραση που δεν παρατηρείται σε άτομα που έπαιρναν ακεταμινοφαίνη ή αντικαταθλιπτικά.
Επανεξέταση της τυπικής ιατρικής θεραπείας του οξέος πόνου
“Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι ίσως είναι καιρός να επανεξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τον οξύ πόνο. Ευτυχώς ο πόνος μπορεί να αντιμετωπιστεί με άλλους τρόπους που δεν συνεπάγονται παρεμβολές στη φλεγμονή”, λέει ο Massimo Allegri, γιατρός στο Policlinico of Monza Hospital στην Ιταλία και Ensemble Hospitalier de la Cote στην Ελβετία. “Ανακαλύψαμε ότι η επίλυση του πόνου είναι στην πραγματικότητα μια ενεργή βιολογική διαδικασία”, λέει ο καθηγητής Diatchenko. Αυτά τα ευρήματα θα πρέπει να παρακολουθούνται από κλινικές δοκιμές που θα συγκρίνουν απευθείας τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα με άλλα παυσίπονα που ανακουφίζουν από πόνους, αλλά δεν διαταράσσουν τη φλεγμονή. Η οξεία φλεγμονώδης απόκριση μέσω της ενεργοποίησης των ουδετερόφιλων προστατεύει από την ανάπτυξη χρόνιου πόνου από τους Marc Parisien et al. δημοσιεύτηκε στο Science Translational Medicine.