Συχνά, γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας υποφέρουν σιωπηλά από ακράτεια, σύμφωνα με του ερευνητές, η οποία όμως μπορεί να θεραπευτεί.
Συγκεκριμένα, όπως δηλώνει η επικεφαλής ερευνήτρια Els Visser, οι περισσότερες γυναίκες που υποφέρουν από ακράτεια δεν ζητούν βοήθεια από το γιατρό τους, καθώς πιστεύουν πως δεν μπορεί να βελτιωθεί η κατάστασή τους.
Όταν οι γιατροί ρωτήθηκαν για την ακράτεια ούρων και προσφέρθηκαν να την αντιμετωπίσουν, οι γυναίκες ήταν δύο έως τρεις φορές πιο πιθανό να έχουν μια μείωση των συμπτωμάτων από ό, τι όταν οι γιατροί αγνόησαν την κατάσταση μέχρι παραπονέθηκαν οι ασθενείς, όπως σημειώνεται στην έρευνα.
Οι γυναίκες στη μελέτη ήταν ασθενείς από Ολλανδία, τουλάχιστον 55 ετών. Από τις 2.390 γυναίκες που συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια, το ένα τρίτο, ή 744, ανέφερε ακούσια απώλεια ούρων, τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Τελικά, 350 γυναίκες με ακράτεια συμμετείχαν στη μελέτη.
Οι γιατροί της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στη μελέτη έπρεπε είτε να θέσουν το ζήτημα της ακράτειας, ή να παρέχουν τη «συνήθη φροντίδα», χωρίς να θίξουν το θέμα της ακράτειας. Στην ομάδα πρότυπο φροντίδας, οι γιατροί περίμεναν για την ασθενή να ζητήσει βοήθεια με την ακράτεια της.
Ένα χρόνο αργότερα, το 65 τοις εκατό των γυναικών που ανέφεραν πρόβλημα ακράτειας στο γιατρό τους, ανέφεραν ότι τα συμπτώματά τους ήταν λιγότερο συχνά, έγραψαν οι ερευνητές στο περιοδικό Maturitas.
Οι περισσότερες γυναίκες είχαν σημειώσει βελτίωση ως αποτέλεσμα της φυσικής αγωγής και των αλλαγών στον τρόπο ζωής, όπως την μείωση κατανάλωσης αλκοόλ και καφέ.
Οι πιο κοινές θεραπείες, που δόθηκε σε 105 γυναίκες, εκπαίδευση των μυών της πυέλου, η εκπαίδευση της κύστης και βιοανάδραση από ένα εξειδικευμένο φυσιοθεραπευτή της πυέλου.
Επιπλέον, έξι γυναίκες έλαβαν φαρμακευτική αγωγή, τρεις έκαναν χειρουργική επέμβαση, και 41 παραπέμφθηκαν για περαιτέρω διαγνωστική αξιολόγηση.