Αυτοτραυματισμός: Η σύνδεση εκπαιδευτικών δεδομένων με δεδομένα ψυχικής υγείας παίζει σημαντικό ρόλο στην απάντηση σε ερευνητικά ερωτήματα δημόσιας υγείας για την ψυχική υγεία παιδιών και εφήβων και μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό χρειάζεται περισσότερη υποστήριξη στα σχολεία.
Έρευνα με επικεφαλής το King’s College London και το South London και το Maudsley NHS Foundation Trust ανέλυσε παράγοντες που σχετίζονται με τον αυτοτραυματισμό σε περισσότερους από 111.000 εφήβους ηλικίας 11-17 ετών. Δημοσιεύτηκε στο BMC Medicine, η μελέτη διαπίστωσε ότι ο κίνδυνος αυτοτραυματισμού που παρουσιάστηκε στα τμήματα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου ήταν σχεδόν τρεις φορές υψηλότερος για τα αγόρια με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ASD) σε σύγκριση με τα αγόρια χωρίς ASD. Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) ήταν ένας ισχυρός προγνωστικός παράγοντας αυτοτραυματισμού τόσο για τα αγόρια όσο και για τα κορίτσια με περίπου τετραπλάσιο κίνδυνο για αυτοτραυματισμό μεταξύ αυτών με ΔΕΠΥ.
Η απουσία από το σχολείο συσχετίστηκε επίσης με αυξημένο κίνδυνο αυτοτραυματισμού: για εκείνους τους νέους με λιγότερο από 80 τοις εκατό φοίτηση ο κίνδυνος να αυτοτραυματιστούν ήταν τρεις φορές μεγαλύτερος. Μερικώς χρηματοδοτούμενη από το Εθνικό Ινστιτούτο Έρευνας Υγείας και Φροντίδας (NIHR) Maudsley Biomedical Research Center και το Wellcome Trust, αυτή είναι η πρώτη μακροπρόθεσμη έρευνα αυτοτραυματισμού εφήβων και ΔΑΦ χρησιμοποιώντας συνδεδεμένα σχολικά και νοσοκομειακά δεδομένα στην Αγγλία. Η έρευνα παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για εκείνες τις ομάδες που κινδυνεύουν περισσότερο, αντιπροσωπεύοντας ένα σημαντικό βήμα για την ανάπτυξη προληπτικών στρατηγικών για τον αυτοτραυματισμό.
Ο Δρ. Johnny Downs, σύμβουλος ψυχίατρος παιδιών και εφήβων στο Νότιο Λονδίνο και ο Maudsley και ο κλινικός επιστήμονας του NIHR στο Department of Child & Adolescent Psychiatry, King’s College του Λονδίνου και ανώτερος συγγραφέας στην εργασία είπε: “Συνδέοντας αυτά τα σύνολα δεδομένων μεγάλης κλίμακας, έχουμε μπόρεσα να κατανοήσω ποιες ομάδες νέων μπορεί να είναι πιο ευάλωτες στον αυτοτραυματισμό. Κυρίως χρησιμοποιούμε τοπικά δεδομένα, επομένως έχει άμεσες συνέπειες για το NHS Trust όπου εργάζομαι και μπορεί να βελτιώσει τη στόχευση των παρεμβάσεων ψυχικής υγείας στα σχολεία του Νοτίου Λονδίνου. Μια άλλη σημαντική πτυχή αυτής της μελέτης είναι ότι οποιαδήποτε περιοχή στην Αγγλία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ίδια προσέγγιση, καθώς τα δεδομένα του σχολείου και του νοσοκομείου υπάρχουν ήδη και μπορούν να συνδεθούν.”
Ο αυτοτραυματισμός είναι συχνός στους εφήβους και η έρευνα προτείνει περίπου 1 στους 5 αυτοτραυματισμούς. Περίπου το 12% των επεισοδίων αυτοτραυματισμού των εφήβων παρατηρούνται στα τμήματα επειγόντων περιστατικών και αυτοί είναι οι νέοι που κινδυνεύουν περισσότερο να αυτοκτονήσουν. Οι ερευνητές συνέδεσαν δεδομένα σχετικά με την προσέλευση στο νοσοκομείο για αυτοτραυματισμό με εκπαιδευτικά δεδομένα. Αυτό επέτρεψε την εξέταση παραγόντων εκπαίδευσης όπως η φοίτηση στο σχολείο, οι ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και η κατάσταση δωρεάν σχολικού γεύματος καθώς και δεδομένα σχετικά με τη χρήση υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Η μελέτη αξιολόγησε δεδομένα από 113.286 νέους από τέσσερις δήμους στο Νότιο Λονδίνο που συλλέχθηκαν μεταξύ 2009-2013. Αναλύοντας δεδομένα από την Εθνική Βάση Δεδομένων Μαθητών σχετικά με το εάν στα παιδιά είχαν ανατεθεί ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες για ΔΑΦ, η μελέτη έδειξε ότι τα αγόρια με ΔΑΦ διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο αυτοτραυματισμού από τα αγόρια χωρίς ΔΑΦ. Αυτό το μοτίβο δεν παρατηρήθηκε στα κορίτσια με ΔΑΦ, αλλά γενικά ο κίνδυνος αυτοτραυματισμού ήταν υψηλότερος στα κορίτσια παρά στα αγόρια (1,5% σε σύγκριση με 0,3% στα αγόρια).
Η Emily Simonoff, Καθηγήτρια Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής στο King’s College του Λονδίνου και Θεματική Επικεφαλής για Παιδικές Ψυχικές και Νευροαναπτυξιακές Διαταραχές στο NIHR Maudsley Biomedical Research Center, η οποία είναι συν-συγγραφέας στην εργασία, δήλωσε: “Γνωρίζουμε ότι οι αυτιστικοί ενήλικες έχουν υψηλότερα ποσοστά του πρόωρου θανάτου, συμπεριλαμβανομένων των αυξημένων ποσοστών αυτοκτονίας. Οι αυτοτραυματιστικές συμπεριφορές, όπως αυτές που διερευνήθηκαν στην παρούσα μελέτη, μπορεί να είναι ο πρόδρομος για πιο σοβαρές απόπειρες αυτοκτονίας, επομένως η έγκαιρη αναγνώριση και η προληπτική παρέμβαση όταν εμφανίζεται για πρώτη φορά ο αυτοτραυματισμός είναι πολύ σημαντική. Οι άνθρωποι έχουν συχνά μεγαλύτερη δυσκολία να ρυθμίσουν τα συναισθήματά τους, γεγονός που μπορεί να συμβάλει σε υψηλά επίπεδα αγωνίας και, λόγω των προβλημάτων επικοινωνίας που αντιμετωπίζουν πολλά αυτιστικά άτομα, οι επαγγελματίες μπορεί να μην εκτιμούν το επίπεδο αγωνίας που βιώνουν και τη σοβαρότητα αυτών των συμπεριφορών”.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι οι έφηβοι που είχαν παρακολουθήσει υπηρεσίες ψυχικής υγείας για ΔΕΠΥ διέτρεχαν τετραπλάσιο κίνδυνο αυτοτραυματισμού από εκείνους που δεν είχαν παρακολουθήσει υπηρεσίες για ΔΕΠΥ. Ο σχολικός αποκλεισμός και η απουσία προσδιορίστηκαν επίσης ως παράγοντες κινδύνου. Η πρώτη συγγραφέας της Δρ. Έμιλυ Γουίνταλ, η οποία διεξήγαγε την έρευνα ενώ ήταν στο King’s και τώρα είναι Ανώτερη Ερευνητική Συνεργάτις Δημόσιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, δήλωσε: “Η έρευνά μας έδειξε ότι οι έφηβοι που περνούσαν χρόνο μακριά από το σχολείο, είτε λόγω αποκλεισμού είτε απουσίας, έχουν αυξημένο κίνδυνο αυτοτραυματισμού σε σύγκριση με τους νέους που πηγαίνουν στο σχολείο τις περισσότερες φορές. Η σύνδεση εκπαιδευτικών δεδομένων με δεδομένα ψυχικής υγείας παίζει σημαντικό ρόλο στην απάντηση σε ερευνητικά ερωτήματα δημόσιας υγείας για την ψυχική υγεία παιδιών και εφήβων και μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό χρειάζεται περισσότερη υποστήριξη στα σχολεία”.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
