Το 2012 περίπου 350.000 παιδιά και ενήλικες σε όλον τον κόσμο προσβλήθηκαν από κάποιου είδους λευχαιμία, και 265.000 πέθαναν από αυτή. Περίπου το 90% όλων των λευχαιμιών διαγιγνώσκεται σε ενήλικες. Το μέσο ποσοστό πενταετούς επιβίωσης είναι 57% στις Ηνωμένες Πολιτείες ενώ σε παιδιά κάτω των 15 ετών, το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης είναι μεγαλύτερο από 60% έως 85%
Η Δρ I. Jeremias από το Helmholtz Zentrum München και οι συνεργάτες της έχουν καταφέρει να βρουν ένα μικρό πληθυσμό ανενεργών κυττάρων λευχαιμίας, που είναι υπεύθυνα για την υποτροπή της νόσου. Τώρα ανοίγει ο δρόμος για την έρευνα σε νέες θεραπείες που αποτρέπουν την υποτροπή της νόσου, εξαλείφοντας τα υπόλοιπα, τα λεγόμενα εν ύπνω κύτταρα λευχαιμίας. Τα αποτελέσματα της έρευνας έχουν δημοσιευθεί στην επιστημονική επιθεώρηση Cancer Cell.
Η χημειοθεραπεία συχνά αποτυγχάνει στη λευχαιμία όταν ανθεκτικά κύτταρα επιβιώνουν της θεραπείας και επιφέρουν υποτροπή της νόσου. Κατά συνέπεια, νέες θεραπείες απαιτούνται για την εξάλειψη αυτών των κυττάρων. Η ομάδα των επιστημόνων με επικεφαλής την Jeremias, στο Helmholtz Zentrum München, έχει πλέον απομονώσει και χαρακτηρίσει για πρώτη φορά κύτταρα ανθεκτικά στη θεραπεία. «Στο παρελθόν οι βιολογικές αρχές υπεύθυνες για την υποτροπή της λευχαιμίας δεν ήταν πλήρως κατανοητές» ανέφερε η Jeremias. «Η νέα προσέγγισή μας είναι να απομονώσουμε αδρανή κύτταρα, τα οποία μας δίνουν για πρώτη φορά την δυνατότητα ανάπτυξης θεραπειών που απενεργοποιούν αυτά τα κύτταρα.”
«Έχουμε επινοήσει μια μέθοδο για να διαχωρίζουμε τα αδρανοποιημένα κύτταρα λευχαιμίας από το περιβάλλον τους, όπου είναι ασφαλή από τις επιθέσεις των διάφορων θεραπευτικών ουσιών», εξηγεί η S Ebinger, υποψήφια διδάκτορας και πρώτος συγγραφέας του άρθρου. Με τη βοήθεια της σύγχρονης γενετικής μηχανικής και χρώσεις που σηματοδοτούν την ανάπτυξη των κυττάρων, οι επιστήμονες απομόνωσαν κύτταρα και εντόπισαν ένα σπάνιο είδος κυττάρων που έμοιαζαν με κύτταρα που προκαλούν υποτροπή. Αυτά τα κύτταρα ήταν αδρανή και ανθεκτικά στη θεραπεία. «Στη συνέχεια ανακαλύψαμε ότι τα κύτταρα αυτά, τη στιγμή που έχουν αποδεσμευθεί από το περιβάλλον τους, είναι πράγματι επιρρεπή σε θεραπεία και αντιδρούν καλά στις θεραπείες», προσθέτει ο Ε Özdemir, επίσης υποψήφιος διδάκτωρ. «Αυτό μας έφερε ένα μικρό βήμα πιο κοντά στο γενικότερο στόχο της πρόληψης της υποτροπής της νόσου σε ασθενείς που πάσχουν λευχαιμία», λέει η Jeremias. “Θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως βάση για νέες θεραπείες που θα στοχεύουν να καταστρέψουν ανθεκτικά κύτταρα λευχαιμίας, πριν αυτά προκαλέσουν υποτροπή».