Οι αλλεργίες σαν ιατρικός όρος προκαλούν αυτό το κόκκινο, κνησμώδες, αυξημένο εξάνθημα που οι περισσότεροι από εμάς αποκαλούμε κνίδωση. Περίπου το ένα πέμπτο του πληθυσμού θα έχει κνιδώσεις κάποια στιγμή στην ζωή του. Είναι μια κοινή πάθηση με πολλές μορφές και μια μορφή αυτής είναι η υδατογενής κνίδωση ή αλλιώς αλλεργία στο νερό. Υπάρχουν περίπου 100 περιπτώσεις υδατογενούς κνίδωσης στον κόσμο. Όπως μπορείτε να μαντέψετε κοιτάζοντας το όνομα, η επαφή με το νερό το προκαλεί την εμφάνιση του κόκκινου εξάνθηματος και φαγούρα στο δέρμα όταν αυτά αγγίζουν το νερό. Η θερμοκρασία και η οξύτητα ή η αλκαλικότητα του νερού δεν είναι παράγοντες που προκαλούν αντίδραση αλλά λίγοι είναι οι άνθρωποι που αντιδρούν μόνο στο αλμυρό νερό.
Το εξάνθημα που προκαλείται από την υδατογενή κνίδωση αποτελείται από μικρά, ανυψωμένα εξογκώματα που περιβάλλονται από μεγαλύτερες, κοκκινισμένες περιοχές και τα εξογκώματα μπορεί να φαγούρα. Εμφανίζονται συνήθως στο λαιμό, στους βραχίονες και στον κορμό. Το εξάνθημα συνήθως υποχωρεί σε 30 έως 60 λεπτά αλλά μερικές φορές το άτομο εμφανίζει και άλλα συμπτώματα, όπως πονοκέφαλο, δύσπνοια, συριγμό, ζάλη και λιποθυμία. Ένας γιατρός μπορεί να υποψιαστεί την υδατογενή κνίδωση όταν βλέπει κάποιον που έχει ιστορικό εξανθήματος μετά από έκθεση σε νερό. Ωστόσο, η ζέστη, το κρύο, η πίεση και άλλες συνθήκες μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια εξανθήματα. Μέρος της δουλειάς του γιατρού είναι η εξάλειψη αυτών των άλλων αιτιών εξανθήματος.
Οι γιατροί συνήθως βασίζουν τη διάγνωση της υδατογενούς κνίδωσης σε μια «δοκιμή πρόκλησης νερού». Ο γιατρός τοποθετεί μια υγρή κομπρέσα στο στήθος του ατόμου και ελέγχει για εξάνθημα αφού περάσουν 20 λεπτά. Είναι σημαντικό το άτομο που εξετάζεται να μην έχει αντιισταμινικά στο σύστημά του. Είναι επίσης σημαντικό το νερό να μην είναι ζεστό ή κρύο. Μέχρι στιγμής, δεν έχουν υπάρξει αρκετές περιπτώσεις για τους ερευνητές να προσδιορίσουν εάν η πάθηση μπορεί να είναι κληρονομική ή αν μπορεί να αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου συνδρόμου.