Ένα τεστ 29 σημείων που αναγνωρίζει τους ασθενείς δίχως ελπίδες σωτηρίας επινόησε ομάδα αυστραλών ειδικών στην παρηγορητική φροντίδα,με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει ασφαλέις εκτιμήσεις γύρω από τις πιθανότητες θνησιμότητας.
Το τεστ προορίζεται για ασθενείς ηλικίας άνω των 55 ετών που διακομίζονται στα επείγοντα περιστατικά των νοσοκομείων.
Με βάση τα 29 κριτήρια, θα υπολογίζονται οι πιθανότητες θανάτου εντός των επομένων 4-12 εβδομάδων και αναλόγως με αυτές θα προτείνεται στους ασθενείς συνέχιση της επιθετικής αγωγής ή μετάβαση στην παρηγορητική φροντίδα εντός ή εκτός νοσοκομείου.
Το τεστ θα αρχίσει εντός του έτους να δοκιμάζεται στους ασθενείς επτά νοσοκομείων του Σύδνεϋ για να αξιολογηθεί η ακρίβειά του. Στόχος του είναι να εντοπίζει τους ασθενείς των οποίων ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, ούτως ώστε να γλιτώνουν τις αχρείαστες θεραπείες και να έχουν τη δυνατότητα να μεταφερθούν στο σπίτι.
Το τεστ αποκαλείται CriSTAL (συντομογραφία του «Criteria for Screening and Triaging to Appropriate aLternative care») και οι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για μια ειλικρινή συζήτηση με τους συγγενείς του ασθενούς και με τον ίδιο για το επικείμενο τέλος του.
Όπως εξηγούν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «BMJ Supportive & Palliative Care» όπου παρουσιάζουν το τεστ, εξέτασαν 112 προγενέστερες, καλά σχεδιασμένες μελέτες για να καταλήξουν στις εξετάσεις και τα ερωτήματα που αποτελούν καλύτερους δείκτες θανάτου.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το τεστ θα βοηθήσει τους γιατρούς και τους νοσηλευτές που συχνά δέχονται μεγάλη πίεση από τους συγγενείς των ασθενών και από τους κοινωνικούς κανόνες να παρατείνουν πάση θυσία τη ζωή ετοιμοθάνατων ανθρώπων.
«Αν και υπάρχουν αποδεκτές πολιτικές για την σταδιακή περιστολή των θεραπειών σε ετοιμοθάνατους ασθενείς, ασκούνται επίσης εγγενείς και κοινωνικές πιέσεις στην Ιατρική να συνεχίζει τη χρήση τεχνολογικών επιτευγμάτων για να παρατείνει τη ζωή ακόμα και όταν είναι εμφανώς μάταιες οι προσπάθειες», είπε η δρ Καρντόνα-Μορέλ.
«Επομένως έχει ύψιστη σημασία η εκπαίδευση του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού στη χρήση του συγκεκριμένου διαγνωστικού εργαλείου και στον τρόπο προσέγγισης των ασθενών και των οικογενειών τους με αδιάσειστα στοιχεία για το αναπόφευκτον του θανάτου και την έλλειψη οφέλους από τις συνεχιζόμενες επιθετικές θεραπείες.
»Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι ασθενείς καταλήγουν στα νοσοκομεία, παρότι δεν ήταν αυτή η προτίμησή τους».