της Αρετής Διαμάντη
Περισσότερα από 3 εκατομμύρια Αμερικανοί ζουν με τραυματισμούς στον εγκέφαλο. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών των ατόμων χάνονται στο ιατρικό σύστημα αμέσως μετά την αρχική τους θεραπεία, φροντίζονται από την οικογένεια ή φροντίζουν για τον εαυτό τους, αντιμετωπίζουν προβλήματα κόπωσης, προσοχής και συγκέντρωσης με μικρή ελπίδα βελτίωσης.Μια ομάδα επιστημόνων δίνει ελπίδα στους εν λόγω ασθενείς. Χρησιμοποιώντας ένα εμφύτευμα που διεγείρει τη δραστηριότητα σε βασικές περιοχές του εγκεφάλου, αποκατέστησαν σχεδόν φυσιολογικά επίπεδα εγκεφαλικής λειτουργίας σε μια μεσήλικα γυναίκα που τραυματίστηκε σοβαρά σε αυτοκινητιστικό ατύχημα πριν από 18 χρόνια.
Οι ειδικοί ανέφεραν ότι η γυναίκα ήταν μια δοκιμαστική περίπτωση και ότι δεν ήταν καθόλου σαφές εάν η διαδικασία θα επέφερε βελτιώσεις σε άλλους. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει περίπου 3 έως 5 εκατομμύρια ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους είναι βετεράνοι των πολέμων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, με αναπηρίες που σχετίζονται με τραυματικούς εγκεφαλικούς τραυματισμούς.
“Πρόκειται για μια πιλοτική μελέτη”, δήλωσε ο Δρ Steven R. Flanagan, πρόεδρος του τμήματος ιατρικής αποκατάστασης στο NYU Langone Health, ο οποίος δεν ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας. “Και σίγουρα δεν μπορούμε να γενικεύσουμε από αυτό. Νομίζω όμως ότι πρόκειται για μια πολύ ελπιδοφόρα εκκίνηση.
Η γυναίκα, τώρα στις αρχές της δεκαετίας του ’40, ήταν μαθήτρια όταν συνέβη το ατύχημα. Σύντομα ανάκτησε τις δυνάμεις επαρκώς για να ζήσει ανεξάρτητα. Αλλά υπέφερε από επίμονη κόπωση και δεν μπόρεσε να διαβάσει ή να συγκεντρωθεί για πολύ καιρό, αφήνοντάς τη να αδυνατεί να ασκήσει ανταγωνιστική δουλειά, να κοινωνικοποιηθείή να συνεχίσει τις σπουδές της. Η ίδια και η οικογένειά της ζήτησαν να παραμείνουν ανώνυμοι και οι ερευνητές δεν αποκάλυψαν άλλες λεπτομέρειες εκτός από την παρατήρηση σχετικά με τη βελτίωση της.
“Η ζωή της έχει αλλάξει “, δήλωσε ο Δρ Nicholas Schiff, καθηγητής νευρολογίας και νευροεπιστήμης της Weill Cornell Medicine και μέλος της ομάδας μελέτης. “Είναι πολύ λιγότερο κουρασμένη και τώρα διαβάζει μυθιστορήματα. Ο επόμενος ασθενής μπορεί να μην κάνει το ίδιο καλά. Αλλά θέλουμε συνεχώς να δούμε τι συμβαίνει. ” Η έλλειψη χρηματοδότησης και ενδιαφέροντος για την έρευνα το έχει καταστήσει δύσκολο, πρόσθεσε.