Πρόσφατα δημοσιευθείσα εργασία στο Journal of Nuclear Medicine δείχνει ότι η τομογραφία ποζιτρονίων (PET) με τον ραδιενεργό ιχνηθέτη fluciclovine (με φθόριο-18/ F-18) μπορεί να καθοδηγήσει τη στοχευμένη ακτινοθεραπεία για τον υποτροπιάζοντα καρκίνο του προστάτη, και να επιτρέψει την εξατομίκευσή της. «Αυτή είναι η πρώτη μελέτη του είδους που αποδεικνύει μετά το χειρουργείο ότι μπορεί να σχεδιασθεί ακτινοθεραπεία με προηγμένη μοριακή απεικόνιση σε υποτροπιάζοντα καρκίνο του προστάτη, χωρίς να αποδεικνύεται αύξηση στις παρενέργειες της ακτινοθεραπείας» εξηγεί ο Ashesh Β Jani, MD, του Ινστιτούτου Καρκίνου Winship του Πανεπιστημίου Emory, Ατλάντα, Γεωργία.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, ένας στα επτά άνδρες θα αναπτύξει καρκίνο του προστάτη στη διάρκεια της ζωής του. Το 2017, περισσότερεςι από 161.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου του προστάτη αναμένεται να διαγνωστούν στις ΗΠΑ, με συνακόλουθους περίπου 26.730 θανάτους από τη νόσο. Για τη μελέτη, 96 ασθενείς εντάχθηκαν σε μια κλινική δοκιμή ακτινοθεραπείας για υποτροπιάζοντα καρκίνο του προστάτη μετά από προστατεκτομή. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε αρχικό σχεδιασμό της θεραπείας με βάση τα αποτελέσματα από τις συμβατικές τεχνικές απεικόνισης κοιλίας-πυέλου (αξονική –CT ή μαγνητική τομογραφία). Σαράντα-πέντε από τους ασθενείς υποβλήθηκαν στη συνέχεια, σε τροποποίηση του θεραπευτικού σχεδιασμού (με καλύτερο χαρακτηρισμό της περιοχή του όγκου προς στόχευση) μετά από επιπλέον εξέταση σε κοιλία και πύελο με F-18-fluciclovine PET / CT. Καμία αύξηση σε τοξικότητα δεν παρατηρήθηκε με αυτή τη διαδικασία.
Οι ερευνητές του Emory κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η συμπερίληψη των πληροφοριών από το PET F-18-fluciclovine στη διαδικασία σχεδιασμού της θεραπείας οδηγεί σε σημαντικές διαφορές στον όγκο-στόχο (τις περιοχές που καθορίζεται να λάβουν ακτινοθεραπεία). Αυτό οδήγησε σε υψηλότερη δόση ακτινοβολίας στο πέος αλλά όχι στην κύστη ή στην πρωκτική περιοχή. Δεν διαπιστώθηκε οξεία τοξικότητα του ουροποιογεννητικού ή γαστρεντερικού.
Αυτά είναι τα προκαταρκτικά αποτελέσματα σε μία μελέτη διάρκειας τριών ετών, η οποία υποθέτει ότι θα υπάρξει μια αύξηση στην επιβίωση ελεύθερης νόσου για τους ασθενείς στην ομάδα τροποποιημένης ακτινοθεραπείας με F-18-fluciclovine – σε σχέση με αυτούς που έλαβαν ακτινοθεραπεία με συμβατικό σχεδιασμό. Η μελέτη αυτή θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις πέρα από τον καρκίνο του προστάτη , επισημαίνει ο Jani, «η μεθοδολογία μας είναι εύκολα εφαρμόσιμη και σε άλλα νέα μέσα απεικόνισης, και μπορεί ενδεχομένως να διευκολύνει τη βελτίωση των αποτελεσμάτων του ελέγχου του καρκίνου».