Χονγκ Κονγκ: Η Janice Obiang έπνιγε τους λυγμούς της καθώς συσκεύαζε εμπορεύματα για να τα στείλει στις Φιλιππίνες, δώρα για αγαπημένα πρόσωπα που δεν είχε δει εδώ και χρόνια καθώς η ζωή των οικιακών βοηθών στο χτυπημένο από τον ιό Χονγκ Κονγκ πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Λίγες έχουν υποφέρει περισσότερο κατά τη διάρκεια των περιορισμών της πανδημίας του Χονγκ Κονγκ από τις εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες από τις Φιλιππίνες και την Ινδονησία που εργάζονται ως οικιακές βοηθοί. Και καθώς η πόλη περιστρέφεται κάτω από το πιο σοβαρό κύμα κορωνοϊού μέχρι σήμερα, πολλές βρίσκονται τώρα στο οριακό σημείο. «Θέλω πολύ να μετακομίσω, θέλω πραγματικά να κάνω διακοπές», είπε η Obiang, καθώς ένας αστυνομικός με τηλεβόα έδινε τακτικές υπενθυμίσεις στους ανθρώπους να μην μαζεύονται σε ομάδες.
«Αλλά δεν έχω άλλη επιλογή, πρέπει να μείνουμε», είπε η 36χρονη στο Γαλλικό Πρακτορείο, προσθέτοντας ότι είχαν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε που έχει να πάει σπίτι της. «Μας λείπει πραγματικά η οικογένειά μας». Υπάρχουν περίπου 340.000 αλλοδαπές οικιακές βοηθοί στο Χονγκ Κονγκ, από 400.000 όταν ξεκίνησε η πανδημία. Πληρώνονται τουλάχιστον 4.630 HK $ (590 $) τον μήνα, εργάζονται έξι ημέρες την εβδομάδα και πρέπει να ζουν με τους εργοδότες τους, σε μια πόλη που προσφέρει μερικά από τα μικρότερα διαμερίσματα στον κόσμο.
Αν και η δουλειά είναι σκληρή, πληρώνεται περισσότερα από όσα μπορούν να κερδίσουν οι γυναίκες στις Φιλιππίνες, επιτρέποντάς της να υποστηρίζει την οικογένεια ως βασική τροφοδότης. Αλλά η πανδημία έχει κάνει μια δύσκολη δουλειά ακόμη πιο δύσκολη. Για δύο χρόνια το Χονγκ Κονγκ κράτησε τον κορωνοϊό στον κόλπο με μια αυστηρή πολιτική μηδενικής Covid και μακρά καραντίνα, που σημαίνει ότι οι περισσότεροι ξένοι δεν έχουν δει οικογένεια για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Η εξαιρετικά μεταδοτική παραλλαγή Omicron κυκλοφόρησε στην αρχή του έτους, αλλά οι αρχές έλαβαν εντολή από την Κίνα να επιστρέψουν στη μηδενική Covid παρά τον εκθετικό φόρτο υποθέσεων. Ως αποτέλεσμα, η κυβέρνηση συμβουλεύει τους κατοίκους του Χονγκ Κονγκ να κρατούν οικιακές βοηθούς μέσα κατά τη διάρκεια της μίας ημέρας άδειας.
Η αστυνομία έχει επίσης επιβαρύνει τα πρόστιμα — που ισοδυναμούν με μισθό ενός έως δύο μηνών για μια οικιακή βοηθό — για παραβίαση της ισχύουσας απαγόρευσης για περισσότερα από δύο άτομα που συγκεντρώνονται δημόσια. – Απολύθηκα επειδή αρρώστησα – Η Avril Rodrigues είπε ότι το τηλέφωνό της δεν έχει σταματήσει να χτυπά με ιστορίες εντεινόμενης ταλαιπωρίας και απογοήτευσης. «Φανταστείτε να σκέφτεστε ότι δεν επιτρέπεται να αρρωστήσετε από φόβο μήπως χάσετε τη δουλειά σας», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Rodrigues, η οποία εργάζεται στη φιλανθρωπική οργάνωση Help for Domestic Workers. Αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει σε ορισμένους. Θυμήθηκε μια γυναίκα που τηλεφώνησε έξω από ένα από τα νοσοκομεία του Χονγκ Κονγκ τα οποία λυγίζουν κάτω από χιλιάδες νέες μολύνσεις κάθε μέρα. Ο εργοδότης της την έβαλε να κάνει ένα γρήγορο τεστ γιατί είχε ένα ελαφρύ κρυολόγημα και όταν πήγε στο νοσοκομείο, ο εργοδότης είπε στο πρακτορείο να την ενημερώσει να μην επιστρέψεις, είπε η Ροντρίγκες.
Πολλές ιστορίες όπως αυτή έχουν εμφανιστεί στα τοπικά μέσα ενημέρωσης ή μέσω συνεντεύξεων τύπου που διοργανώθηκαν από ολοένα και πιο εξοργισμένες φιλανθρωπικές οργανώσεις και συνδικάτα το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Μερικοί χρειάστηκε να κοιμηθούν άσχημα κατά τη διάρκεια ενός ασυνήθιστα κρύου χειμωνιάτικου στιγμιότυπου, συμπεριλαμβανομένης μιας οικιακής βοηθού με ένα μικρό μωρό.
Την περασμένη εβδομάδα η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ εξέδωσε μια δήλωση υπενθυμίζοντας στους εργοδότες ότι δεν μπορούσαν να απολύσουν μια οικιακή βοηθό καθαρά επειδή ήταν άρρωστη και ότι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν πρόστιμα. – «Πρέπει να νιώθουμε ότι είμαστε ελεύθεροι» – Η Lita, 34, που ζήτησε να χρησιμοποιήσει ψευδώνυμο, είπε ότι το να μένει στο σπίτι του εργοδότη της κατά τη διάρκεια της ημέρας της άδειας σήμαινε απλώς να δουλεύει επτά ημέρες την εβδομάδα δεδομένου του μεγέθους του δωματίου της που μοιάζει με φέρετρο, κάτι που δεν είναι ασυνήθιστο στα διαμερίσματα στο Χονγκ Κονγκ. «Μπαίνεις μέσα σαν νεκρός, μόνο για να κοιμηθείς», είπε.
Ο Jec Sernande, από την Ομοσπονδία Ασιατικών Συνδικάτων Οικιακών Εργαζομένων, είπε ότι πολλές οικιακές βοηθοί δεν έχουν καν τα δικά τους δωμάτια.
«Το να κάθεσαι όλη μέρα στην κουζίνα ή στο σαλόνι — αυτό δεν είναι ξεκούραση», είπε. Συνδικαλιστές όπως ο Sernande έχουν κάνει εκστρατεία για καλύτερες συνθήκες εργασίας και είναι εξοργισμένοι από την έλλειψη συμπόνιας που έδειξαν οι αρχές και ορισμένοι εργοδότες κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
«Πρέπει να λάβουν μεγαλύτερη αναγνώριση, γιατί συνεισφέρουν πολύ στην κοινωνία και την οικονομία», πρόσθεσε.
Οι φιλανθρωπικές υπηρεσίες έχουν κατακλυστεί από αιτήματα για βοήθεια, εν μέρει επειδή υπήρχαν ελάχιστα σχέδια για την αντιμετώπιση των αυξανόμενων περιπτώσεων, όταν τελικά η ασθένεια ξέσπασε.
Την περασμένη εβδομάδα, ο γενικός πρόξενος των Φιλιππίνων Raly Tejada είπε ότι το προσωπικό βοήθησε δεκάδες υπηκόους και ότι διερευνούν πιθανές νομικές επιλογές εναντίον εκείνων που απέλυσαν βοηθούς. Η οικιακή βοηθός Bebeth, 54 ετών, περιέγραψε τη ζωή στο Χονγκ Κονγκ αυτή τη στιγμή ως «δύσκολη και τραυματική».
Αλλά ήταν ανένδοτη για ένα πράγμα – θα την πάρει την άδεια μιας μέρας έξω. «Πρέπει να βγούμε έξω, πρέπει να νιώθουμε ότι είμαστε ελεύθεροι έξω, θέλουμε να εισπνέουμε και να εκπνέουμε καθαρό αέρα», είπε.