«Η αναγνώριση μιας διάσεισης ή εγκεφαλικού τραυματισμού είναι επίσης ένα σημαντικό βήμα για την πρόληψη ενός δεύτερου τραύματος στο κεφάλι, το οποίο μπορεί να είναι πιο σοβαρό και να πάρει περισσότερο χρόνο για να αναρρώσει».
Τραυματισμοί: Σχεδόν το ένα τέταρτο των παιδιών στις ΗΠΑ με συμπτώματα εγκεφαλικού τραυματισμού ή διάσεισης δεν ελέγχονται για την πάθηση, με τα μικρότερα παιδιά να είναι ιδιαίτερα πιθανό να παραβλεφθούν, διαπιστώνει μια νέα εθνική μελέτη. Η έρευνα, η οποία δημοσιεύεται στο περιοδικό Brain Injury, δείχνει επίσης ότι τα παιδιά με συμπτώματα ή με διάγνωση εγκεφαλικού τραυματισμού ή διάσεισης ήταν πιο πιθανό να έχουν συμπτώματα κατάθλιψης από άλλα παιδιά. Επίσης, ήταν πιο δύσκολο να κάνουν φίλους.
Οι τακτικοί έλεγχοι θα βοηθούσαν να διασφαλιστεί ότι τέτοια παιδιά λαμβάνουν τη φροντίδα που χρειάζονται, λέει η επικεφαλής ερευνήτρια Priyanka Ramulu, η οποία ενδιαφέρθηκε για το θέμα μετά από διάσειση σε τροχαίο ατύχημα όταν ήταν 15 ετών. Πραγματοποίησε την έρευνα ενώ ήταν στο γυμνάσιο στο Μέριλαντ και τώρα σπουδάζει νευροεπιστήμη στο Πανεπιστήμιο Duke. «Οι τραυματισμοί στο κεφάλι από αθλήματα, αυτοκινητιστικά ατυχήματα, πτώσεις και άλλα είδη χτυπημάτων στο κεφάλι μπορεί να είναι πιο σοβαροί στα παιδιά από ό,τι στους ενήλικες, επειδή ο εγκέφαλός τους εξακολουθεί να αναπτύσσεται», λέει η Ramulu. «Προηγούμενες εργασίες έχουν δείξει ότι συμπτώματα, όπως κόπωση, πονοκέφαλοι και δυσκολίες στη μνήμη και τη συγκέντρωση, μπορεί να διαρκέσουν για χρόνια, να επηρεάσουν το σχολείο και να αυξήσουν τον κίνδυνο αυτοτραυματισμού και αυτοκτονίας ενός νέου ατόμου. “Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της έρευνας, ωστόσο, αφορούσε ενήλικες ή παιδιά που νοσηλεύονται σε κλινικές και υπήρξε έλλειψη πληροφοριών σχετικά με τον αντίκτυπο των διασείσεων και των εγκεφαλικών κακώσεων στους νέους στον γενικό πληθυσμό.” Για να το αντιμετωπίσει αυτό, η Ramulu, μαζί με τον Dr. Varshini Varadaraj, του Πανεπιστημίου Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη και τον Dr. Samir Belagaje, του Emory University στην Ατλάντα, ανέλυσαν δεδομένα για 4.269 παιδιά ηλικίας 5–17 ετών των οποίων οι γονείς (ή άλλος υπεύθυνος ενήλικας) συμμετείχαν στο National Health Interview Survey (NHIS), το 2020, μια εθνικά αντιπροσωπευτική μελέτη. Οι γονείς ρωτήθηκαν εάν, ως αποτέλεσμα ενός χτυπήματος ή τραντάγματος στο κεφάλι, το παιδί είχε ποτέ συμπτώματα εγκεφαλικού τραυματισμού ή διάσεισης.
Τα πιθανά συμπτώματα καταγράφηκαν ως:
- Να πέσετε νοκ άουτ ή να χάσετε τις αισθήσεις σας.
- Θαμπωμένος ή με κενό στη μνήμη.
- Πονοκέφαλοι, έμετος, θολή όραση ή αλλαγές στη διάθεση ή τη συμπεριφορά.
Ρωτήθηκαν επίσης εάν το παιδί είχε ελεγχθεί ποτέ για διάσειση ή εγκεφαλική βλάβη και αν αυτό είχε οδηγήσει στη διάγνωση. Περίπου το 8,7% των παιδιών είχαν συμπτώματα διάσεισης ή εγκεφαλικής βλάβης και το 5,3% είχε επίσημα διαγνωστεί. Η παρέκταση των αποτελεσμάτων σε όλα τα παιδιά των ΗΠΑ ηλικίας 5-17 ετών υποδηλώνει ότι 4,6 εκατομμύρια είχαν συμπτώματα και 2,6 εκατομμύρια είχαν διάγνωση το 2020. Επιπλέον, περίπου το 23% των παιδιών με συμπτώματα δεν είχαν ελεγχθεί για διάσειση ή εγκεφαλικό τραύμα (που ισοδυναμεί με περίπου ένα εκατομμύριο σε εθνικό επίπεδο), με τα μικρότερα παιδιά να έχουν περισσότερες πιθανότητες να το έχουν χάσει. Η έρευνα περιείχε επίσης ερωτήσεις σχετικά με την τρέχουσα ψυχική και κοινωνική ευημερία του παιδιού. Εκείνοι που είχαν συμπτώματα ή διάγνωση διάσεισης ή εγκεφαλικής βλάβης είχαν 60% υψηλότερες πιθανότητες εμφάνισης συμπτωμάτων κατάθλιψης και διπλάσιες πιθανότητες άγχους από εκείνους χωρίς συμπτώματα ή διάγνωση.
Ήταν επίσης πιο πιθανό να λάβουν φάρμακα για να βοηθήσουν στη συγκέντρωσή τους (70% υψηλότερες πιθανότητες), την ψυχική υγεία, τη συμπεριφορά ή τα συναισθήματά τους και πιο πιθανό να είχαν συμβουλευτική (50% υψηλότερες πιθανότητες). «Βρήκαμε ότι λίγο περισσότερο από το ένα τέταρτο (26%) όσων είχαν άγχος ή συμπτώματα κατάθλιψης λάμβαναν θεραπεία ή φαρμακευτική αγωγή», λέει η Ramulu. «Εάν τα προβλήματα ψυχικής υγείας δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς, αυτό θα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο αυτοτραυματισμού και αυτοκτονίας». Τα παιδιά με συμπτώματα ή/και διάγνωση διάσεισης ή εγκεφαλικής βλάβης δυσκολεύτηκαν επίσης να κάνουν φίλους (57% υψηλότερες πιθανότητες). Αν και η μελέτη δεν μπόρεσε να αποδείξει την αιτιότητα, τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η διάσειση αυξάνει τον κίνδυνο ψυχικής υγείας, κοινωνικών και συμπεριφορικών δυσκολιών στα παιδιά, λένε οι ερευνητές.
Οι περιορισμοί της μελέτης περιλαμβάνουν την έλλειψη πληροφοριών για το πότε συνέβη το τραύμα στο κεφάλι και για τη σοβαρότητα της εγκεφαλικής βλάβης. Επιπλέον, δεν ήταν σαφές εάν τα προβλήματα ψυχικής υγείας αφορούσαν συγκεκριμένα τραύματα στο κεφάλι ή αν είχαν εμφανιστεί μετά από άλλους τραυματισμούς και ασθένειες. Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη να ελέγχονται όλα τα παιδιά για διάσειση και εγκεφαλική βλάβη μετά από ένα χτύπημα στο κεφάλι. «Η αξιολόγηση ρουτίνας των παιδιών που έχουν υποστεί χτύπημα στο κεφάλι είναι ζωτικής σημασίας για να λάβουν τα παιδιά τις θεραπείες και τη φροντίδα που χρειάζονται, είτε φάρμακα, συμβουλές ψυχικής υγείας ή βοήθεια για να κάνουν φίλους», εξηγεί η Ramulu. «Η αναγνώριση μιας διάσεισης ή εγκεφαλικού τραυματισμού είναι επίσης ένα σημαντικό βήμα για την πρόληψη ενός δεύτερου τραύματος στο κεφάλι, το οποίο μπορεί να είναι πιο σοβαρό και να πάρει περισσότερο χρόνο για να αναρρώσει».
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
