Η διαδικασία χορήγησης φαρμάκου στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες , σύμφωνα με τον Γεράσιμο Καρούσο ειδικό παθολόγο , ειναι η εξής: ο Ιατρός όταν θέλει να δώσει ένα φάρμακο όπως για παράδειγμα για τη χοληστερίνη, συνταγογραφεί την ουσία και τη δόση πχ ατορβαστατινη 10 mg 1 φορά κάθε βράδυ.
Στη συνέχεια ο ασθενής πάει στο φαρμακείο με τη γνωμάτευση του Ιατρού για την ατορβαστατίνη , όπου ο φαρμακοποιός σε ένα φακελάκι του βαζει 30 χάπια ατορβαστατίνης 10 mg, όπως γράφει και η ετικέτα που κολλάει ο φαρμακοποιός στη σακούλα και ο ασθενής πληρώνει και φεύγει. Την ευθύνη για την ποιότητα των χαπιών ως σκεύασμα φέρει ο οργανισμός φαρμάκων της χώρας που κάνει τον ποιοτικό έλεγχο και τα προμηθεύει κεντρικά στα επιμέρους φαρμακεία, την ευθύνη για τις παρενέργειες από το φάρμακο φέρει ο θεράπων Ιατρός που είναι υποχρεωμένος να τις έχει εξηγήσει στον ασθενή και την ευθύνη για τη σωστή ποσότητα και το πόσο καλοσυντηρημένα είναι τα χάπια έχει ο φαρμακοποιός που τα πουλάει. Ο φαρμακοποιός δε μπορεί να δείξει προτίμηση σε συγκεκριμένη φαρμακευτική εταιρία γιατί τα σκευάσματα του χορηγούνται ανοικτά ως δραστική ουσία. Επίσης και ο Ιατρός δεν μπορει να δείξει προτίμηση σε συγκεκριμένη εταιρία γιατί γράφει αποκλειστικά και μόνο τη δραστική ουσία. Ο φαρμακοποιός εάν σχολιάσει την ουσία που συνταγογράφησε ο Ιατρός στον ασθενή ή κατευθύνει τον ασθενή σε συγκεκριμένο Ιατρό διαγράφεται από το Φαρμακευτικό Σύλλογο που ασκεί έλεγχο . Στην συνέχεια ο Ιατρός λογοδοτεί στον Ιατρικό σύλλογο και στο Υπουργείο Υγείας αν η θεραπευτική αγωγή που χορηγεί δεν είναι η δέουσα δεδομένου ότι τα δύο αυτά σώματα έχουν ανεξάρτητες ελεγκτικές αρχές που ελέγχουν την ποιότητα των Ιατρών.