Oι δεξιότητες των χειρουργών μπορεί να βελτιωθούν με την ηλικία, ενώ οι άνδρες και οι γυναίκες χειρουργοί λειτουργούν εξίσου καλά, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη των ΗΠΑ.
Ο κίνδυνος των ασθενών του Medicare να πεθάνουν ένα μήνα μετά από μια επέμβαση μειώθηκε σταθερά καθώς η ηλικία του χειρουργού αυξήθηκε, υποστήριξε ο Δρ. Yusuke Tsugawa της Ιατρικής Σχολής του David Geffen στο UCLA στο Λος Άντζελες και οι συνεργάτες του στο The BMJ.
Υπήρχε μικρή διαφορά στη θνησιμότητα μεταξύ ασθενών ανδρών ή γυναικών ιατρών, με μία εξαίρεση. “Οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία από γυναικολόγους της δεκαετίας του ’50 είχαν τη χαμηλότερη θνησιμότητα σε όλες τις ομάδες”, ανέφερε ο Tsugawa.
Λίγα είναι γνωστά για το πώς η ηλικία και το φύλο επηρεάζουν την ποιότητα του χειρουργικού έργου, γράφει ο Tsugawa και οι συνεργάτες του. Οι δεξιότητες θα μπορούσαν να βελτιωθούν με την πάροδο του χρόνου μέσω της εμπειρίας, ή ο χειρουργός θα μπορούσε να χάσει την επιδεξιότητα με τη γήρανση ή να έχει έναν σκληρό χρόνο να συμβαδίζει με την αλλαγή τεχνολογίας.
Οι ερευνητές εξέτασαν τη θνησιμότητα 30 ημέρες μετά τη χειρουργική επέμβαση για τους δικαιούχους του Medicare που είχαν μία από τις 20 μεγάλες επιχειρήσεις το 2011-2014. Μεταξύ των περίπου 892.200 ασθενών που έλαβαν θεραπεία από σχεδόν 46.000 χειρουργούς, ο συνολικός κίνδυνος θανάτου μέσα σε 30 ημέρες από τη χειρουργική επέμβαση ήταν 6,4%. Μετά την προσαρμογή για άλλους παράγοντες, τα ποσοστά θνησιμότητας ήταν 6,6% με χειρουργούς κάτω των 40 ετών, 6,5 % με χειρουργούς στα 40 τους, 6,4 % με χειρουργούς στη δεκαετία του ’50 και 6,3 % για εκείνους 60 ετών και άνω.
Ο κίνδυνος θνησιμότητας ήταν συνολικά 6,3% με γυναίκες χειρουργούς έναντι 6,5% με νδρες χειρουργούς, γεγονός που δεν ήταν στατιστικά σημαντική διαφορά. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι πρέπει να αναζητήσουν χειρουργούς μεγαλύτερης ηλικίας ή χειρουργούς γυναικών στη δεκαετία του 50, δήλωσε ο Tsugawa. “Στον πραγματικό κόσμο,” επεσήμανε, οι άνθρωποι επιλέγουν έναν χειρούργο με βάση τις συμβουλές των γιατρών ή των μελών της οικογένειας, τη φήμη και τις επικοινωνιακές δεξιότητες του χειρουργού.
Η μελέτη της ποιότητας της φροντίδας που παρέχουν οι γιατροί είναι εξαιρετικά περίπλοκη, πρόσθεσε ο ερευνητής. «Νομίζουμε ότι υπάρχουν τεράστιες διαφορές όσον αφορά την ποιότητα και το κόστος φροντίδας που παρέχουν. Στο τέλος της ημέρας αυτό που έχει σημασία είναι εάν υπάρχει κάποια παρέμβαση που μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα της περίθαλψης. “
Για παράδειγμα, ανέφερε ο Τσουγκάουα, η τρέχουσα μελέτη υποδηλώνει ότι η αύξηση της κατάρτισης, της εκπαίδευσης και της εποπτείας των νέων χειρούργων θα μπορούσε να αποτελέσει μια προσέγγιση για τη μείωση της λειτουργικής θνησιμότητας σε αυτή την ομάδα.
Πολλοί παράγοντες θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις διαφορές που σχετίζονται με τη γήρανση της λειτουργικής θνησιμότητας, δήλωσε ο Dr. Natalie Coburn από το Κέντρο Επιστημών Υγείας του Sunnybrook στο Τορόντο. “Αυτό είναι πιθανώς αποτέλεσμα της εμπειρίας και της κρίσης και του ποιος θα επέλεγε μια συντηρητική διαχείριση.”
Κλείνοντας την ποιότητα της φροντίδας που παρέχει ένας χειρούργος είναι “εξαιρετικά δύσκολη”, σημείωσε ο Coburn. “Είναι πολύ δύσκολο να εκτιμήσεις πόσο καλά κάνεις αν έχεις μόνο μια χούφτα διαφορετικών τύπων περιπτώσεων. Εάν κάνετε μόνο αντικαταστάσεις ισχίου, για παράδειγμα, είναι ευκολότερο να συγκρίνετε τον εαυτό σας παρά εάν είστε γενικός χειρουργός ή πλαστικός χειρουργός και κάνετε 30 διαφορετικές διαδικασίες καθ ‘όλη τη διάρκεια του έτους”.
“Είναι επίσης γεμάτη δυσκολία εξαιτίας της αδυναμίας να γνωρίζει κανείς πόσο περίπλοκο είναι ο ασθενής και μερικές φορές οι χειρουργοί που φαίνονται να έχουν τα χειρότερα αποτελέσματα είναι στην πραγματικότητα οι καλύτεροι χειρουργοί, παίρνουν μόνο τις πιο δύσκολες περιπτώσεις” αυτή πρόσθεσε.