Οι έγκυες γυναίκες με διαβήτη τύπου 1 (ΣΔ1) παρουσιάζουν 4 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο προεκλαμψίας (ΡΕ) σε σύγκριση με τις έγκυες γυναίκες χωρίς ΣΔ1. Νέα έρευνα στην ετήσια Συνάντηση του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD), που πραγματοποιήθηκε στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας (11-15 Σεπτεμβρίου), δείχνει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένας νέος βιοδείκτης (η πλούσια σε λευκίνη αλφα-2-γλυκοπρωτεΐνη-1 – LRG1) για να προβλέψει την εμφάνιση ΡΕ σε υποψήφιες μητέρες με ΣΔ1.
Η μελέτη διεξήχθη από την Alice Cheung, τον καθηγητή Tim Lyons και τον Dr Chris Watson από το Κέντρο Πειραματικής Ιατρικής, το Queen’s University Belfast του Ηνωμένου Βασιλείου και από συνεργάτες τους στην Αυστραλία, στη Νορβηγία και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σκοπός της εργασίας ήταν η διερεύνηση της χρησιμότητας της LRG1 ως προγνωστικού παράγοντα της PE σε έγκυες γυναίκες με ΣΔ1. Έως 1 στις 5 γυναίκες με ΣΔ1 μπορεί να αναπτύξει PE κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Η ΡΕ είναι μια δυνητικά πολύ σοβαρή κατάσταση που αναπτύσσεται μετά από τις 20 εβδομάδες κύησης και χαρακτηρίζεται από πρωτοεμφανιζόμενη υπέρταση και υπερβολική απέκκριση πρωτεΐνης στα ούρα. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να είναι μοιραία τόσο για τη μητέρα όσο και για το παιδί, αλλά η ασθένεια είναι δύσκολο να προβλεφθεί. Επί του παρόντος, η μόνη θεραπεία για την προεκλαμψία είναι η καισαρική τομή. Η ΡΕ μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές ανάλογα με την ηλικία κύησης της γυναίκας. Οι θεραπείες για την PE συνήθως συνεπάγονται την προσεκτική παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης και της πρωτεϊνουρίας της γυναίκας . Όταν θεωρείται κλινικά κατάλληλη, η αρτηριακή πίεση μπορεί να ελεγχθεί χρησιμοποιώντας φάρμακα για την αρτηριακή πίεση.
Ο βιολογικός δείκτης LRG1 είναι ένας δείκτης τόσο της φλεγμονής όσο και της αγγειογένεσης και έχει προταθεί ως πιθανό έγκαιρο προειδοποιητικό σημάδι της PE σε γυναίκες με ΣΔ1. Οι ερευνητές τονίζουν ότι: “Απαιτούνται επειγόντως βελτιωμένοι βιοδείκτες και συγκεκριμένες θεραπείες”.
Η ομάδα του Δρ Watson μελέτησε μια ομάδα 62 εγκύων γυναικών από την ομάδα MAMPED, 44 από τις οποίες είχαν ΣΔ1 εκ των οποίων 23 αργότερα ανέπτυξαν PE ενώ 21 όχι, και 18 υγιείς έγκυες γυναίκες χωρίς διαβήτη που χρησίμευσαν ως ομάδα αναφοράς. Οι διαβητικές γυναίκες ομάδες (είτε ανέπτυξαν ΡΕ είτε όχι) είχαν αντιστοιχιστεί για την ηλικία, τη διάρκεια του διαβήτη, τα επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) και την γονιμότητα (πλήθος βιώσιμων κυήσεων). Σε αιμοληψία κατά τη διάρκεια του δεύτερου τριμήνου έγινε ανάλυση για τον βιοδείκτη LRG1, ενώ ο βιοδείκτης sFlt (που επί του παρόντος θεωρείται ότι είναι το «χρυσό πρότυπο» για την πρόβλεψη της PE), είχε ήδη μετρηθεί στις συμμετέχουσες στη μελέτη.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα επίπεδα LRG1 ήταν κατά μέσο όρο 25% υψηλότερα στις γυναίκες με ΣΔ1 που ανέπτυξαν PE συγκριτικά με εκείνες που δεν είχαν (51 έναντι 41 μg / mL, στατιστικά σημαντικό αποτέλεσμα). Επισημαίνουν ότι: «Αυτή η σημαντική αύξηση προηγήθηκε των κλινικών συμπτωμάτων και συμπτωμάτων της PE, ενώ η sFlt δεν πρόβλεψε την PE σε αυτή την εποχή της κύησης ». Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι: “Η LRG1 μπορεί να έχει χρησιμότητα ως πρώιμος προγνωστικός παράγοντας της ΡΕ σε διαβητικές γυναίκες”.