Μια νέα μελέτη με επικεφαλής ερευνητές του Νοσοκομείου Brigham & Womens (BWH) έχει βρει ότι μία μόνο μέτρηση στο πλάσμα της γλυκοζυλιωμένης πρωτεΐνης CD59 (GCD59), ενός νέου βιοδείκτη για το διαβήτη, στην 24η-28η εβδομάδα της κύησης εντοπίζει, με υψηλή ευαισθησία και ειδικότητα, τις γυναίκες που έχουν παθολογική καμπύλη γλυκόζης, καθώς και γυναίκες με διαβήτη κύησης. Τα επίπεδα πλάσματος της GCD59 σχετίζονται επίσης με την πιθανότητα γέννησης μακροσωμικού μωρού. Αυτά τα ευρήματα δημοσιεύονται στο ιατρικό περιοδικό Diabetes Care .
Ο διαβήτης κύησης εμφανίζεται κατά την εγκυμοσύνη, αυξάνοντας τον κίνδυνο γέννησης μακροσωμικού μωρού, πρόωρου τοκετού, εμβρυϊκής βλάβης, περιγεννητικής θνησιμότητας και καισαρικής τομής. Ο διαβήτης κύησης είναι επίσης ένας παράγοντας κινδύνου για προεκλαμψία και υπερτασική νόσο κύησης. Οι μετρήσεις γλυκαιμίας και η δοκιμασία ανοχής γλυκόζης (καμπύλη γλυκόζης) είναι επί του παρόντος οι μόνες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο διαλογής εγκύων για τη διάγνωση του διαβήτη κύησης. Μπορεί να είναι χρονοβόρες και άβολες ενώ έχουν αναφερόμενη κακή επαναληψιμότητα.
Ο πρωταρχικός στόχος της ερευνητικής ομάδας ήταν να εκτιμηθεί η ακρίβεια του βιοδείκτη για διαβήτη, GCD59, στην πρόβλεψη των αποτελεσμάτων της δοκιμασίας ανοχής γλυκόζης για τον διαβήτη κύησης. Η ομάδα πραγματοποίησε μια μελέτη ασθενών-μαρτύρων επί 1.000 εγκύων γυναικών που λάμβαναν τυπική προγεννητική φροντίδα στο BWH: 500 γυναίκες που είχαν μια φυσιολογική δοκιμασία πρόκλησης γλυκόζης (ομάδα ελέγχου) και 500 γυναίκες που είχαν παθολογική καμπύλη σακχάρου (ασθενείς). Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, σε σύγκριση με τα άτομα της ομάδας ελέγχου, η διάμεση τιμή GCD59 πλάσματος ήταν 10-φορές υψηλότερη στις ασθενείς οι οποίες είχαν παθολογική καμπύλη σακχάρου και πληρούσαν τα διαγνωστικά κριτήρια για διαβήτη κύησης.
«Αυτή είναι η πρώτη μελέτη που αποδεικνύει ότι η απλή μέτρηση πλάσματος της GCD59 μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μια απλουστευμένη μέθοδος για να εντοπίσει τις γυναίκες που βρίσκονται σε κίνδυνο για παθολογική γλυκαιμική καμπύλη και διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για ανάπτυξη διαβήτη κύησης», λέει ο Jose Halperin, MD, κύριος συγγραφέας της δημοσίευσης.
Οι ερευνητές βρήκαν επίσης ότι τα υψηλότερα επίπεδα πλάσματος της GCD59 στην 24η-28η εβδομάδα της κύησης σχετίστηκαν με υψηλότερο επιπολασμό των μακροσωμικών μωρών, με όσο υψηλότερο το επίπεδο, τόσο μεγαλύτερο τον κίνδυνο (4% υψηλότερο κίνδυνο για τους ασθενείς στο χαμηλότερο τεταρτημόριο των επιπέδων GCD59 πλάσματος, και 14% στο υψηλότερο τεταρτημόριο). Από τα 58 μακροσωμικά μωρά που γεννήθηκαν, το 80% είχαν γεννηθεί από μητέρες που δεν πληρούσαν τα κριτήρια της δοκιμασίας ανοχής γλυκόζης από το στόμα για τον διαβήτη κύησης, αλλά είχαν διάμεσα επίπεδα GCD59 πλάσμα 7-φορές υψηλότερα από τις γυναίκες στην ομάδα ελέγχου.