Μια νέα μελέτη από το King’s College στο Λονδίνο αποκαλύπτει τη μοριακή βάση του χρόνιου νευροπαθητικού πόνου στον διαβήτη. Τα ευρήματα σε ποντίκια, που δημοσιεύτηκαν σήμερα στο επιστημονικό περιοδικό Science Translational Medicine , θα μπορούσαν μία μέρα να οδηγήσουν σε θεραπείες που στοχεύουν στην αιτία του πόνου.
Περίπου ένα στα τέσσερα άτομα με διαβήτη αναπτύσσει επώδυνη διαβητική νευροπάθεια (PDN), λόγω της ύπαρξης υψηλού σακχάρου στο αίμα . Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τσιμπήματα, μυρμήγκιασμα, και υπερευαισθησία στην αφή στα πόδια και τα χέρια, που μπορεί να εξαπλωθούν. Ο πόνος μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την κινητικότητα, γεγονός που με τη σειρά του επιδεινώνει την παχυσαρκία και επιδεινώνει τον διαβήτη τύπου 2 σε έναν φαύλο κύκλο.
Ο διαβητικός πόνος είναι πολύ δύσκολος στη θεραπεία του και τα μοριακά αίτιά του δεν είναι καλά κατανοητά. Αυτή η νέα μελέτη του King’s College στο Λονδίνο παρέχει την πρώτη απόδειξη ότι ένα μόριο πρωτεΐνης – της HCN2 – μπορεί από μόνο του να είναι υπεύθυνο για μια σύνθετη αίσθηση όπως ο διαβητικός πόνος. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μοντέλα διαβητικών ποντικών για να δείξουν ότι η υπερδραστηριότητα της HCN2, η οποία εκλύει ηλεκτρικά σήματα στις ευαίσθητες στον πόνο νευρικές ίνες, έχει ως αποτέλεσμα την αίσθηση του πόνου. Διαπίστωσαν επίσης ότι η παρεμπόδιση της δραστηριότητας της HCN2 ή η πλήρης απομάκρυνσή της από τις ευαίσθητες στον πόνο νευρικές ίνες, σταμάτησε τελείως την αίσθηση του πόνου.
Ο καθηγητής Peter McNaughton, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης, από το Κέντρο Wolfson για τις νόσους που σχετίζονται με την ηλικία στο King’s College του Λονδίνου, δήλωσε: “Η αδυσώπητη αύξηση της παχυσαρκίας παγκοσμίως, τόσο στις πλούσιες όσο και στις φτωχότερες χώρες, έχει φέρει σχετική αύξηση στον διαβήτη τύπου 2 .Ένας στους τέσσερις διαβητικούς πάσχει από νευροπαθητικό πόνο, όμως επί του παρόντος δεν υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες του.
Η μελέτη μας αποκαλύπτει τον μοριακό μηχανισμό που οδηγεί στον διαβητικό πόνο στους ποντικούς, ο οποίος ελπίζουμε ότι θα βοηθήσει στην ανακάλυψη μελλοντικών θεραπειών σε άτομα με διαβήτη “. Ο Δρ. Χριστόφορος Τσαντούλας, πρώτος συγγραφέας της μελέτης, επίσης από το κέντρο Wolfson, δήλωσε: «Προς το παρόν δεν έχουμε επιλεκτικά φάρμακα που μπορούν να καταστέλλουν τη δραστηριότητα της HCN2 χωρίς να επηρεάζουν άλλες σωματικές λειτουργίες, όπως η ρύθμιση του καρδιακού ρυθμού. Η έρευνα αυτή παρέχει ένα κίνητρο για την ανάπτυξη στοχευμένων φαρμάκων για τον πόνο που μπορούν να αποκλείουν την HCN2 χωρίς να επηρεάζουν τη δραστηριότητα άλλων μορίων».