Το «κότσι» στα πόδια (επιστημονικά αναφέρεται ως βλαισός μεγάλου δακτύλου) έχει ισχυρή κληρονομική βάση, δηλαδή υπάρχει γενετική προδιάθεση του ανθρώπου.
Εμφανίζεται σε άντρες και περισσότερο σε γυναίκες πάντα σε τρία εξελικτικά στάδια. Το πρώτο στάδιο (πρώιμο) χαρακτηρίζεται από ένα ελαφρύ στράβωμα του μεγάλου δάκτυλου προς τα υπόλοιπα δάκτυλα του ποδιού. Το «στράβωμα» σημαίνει ότι υπάρχουν όλοι οι προδιαθεσικοί παράγοντες στο άκρο πόδι για να εξελιχθεί το «κότσι» προοδευτικά στο μη αντιστρέψημο τρίτο στάδιο. Το τελικό τρίτο στάδιο, πλην της παραμόρφωσης, χαρακτηρίζεται και από αρθρίτιδα στην 1η ΜΤΦ άρθρωση. Γι’ αυτό, το τρίτο στάδιο πάντα χειρουργείται για να διορθωθεί η υπερβολική παραμόρφωση και να μειωθεί ο πόνος, που επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό πλέον καθημερινές δραστηριότητες αλλά και τον τύπο υποδημάτων που μπορεί να φοράει ο πάσχοντας.
Οι λόγοι που δημιουργείται το «κότσι» είναι πολλοί. Ο πιο συνηθισμένος είναι η παρατεταμένη χρήση στενών και ακατάλληλων υποδημάτων. Σύμφωνα με σχετική μελέτη, το 88% των γυναικών φορά στενά παπούτσια και από αυτές το 55% έχει κότσια 9 φορές συχνότερα από ότι οι άνδρες. Για αυτό, ο αποτελεσματικότερος τρόπος πρόληψης για τα «κότσια» είναι η χρήση άνετων παπουτσιών, με τακούνι που δεν ξεπερνά σε ύψος τα τέσσερα εκατοστά επειδή, όταν οι φτέρνες είναι πολύ ψηλά, τα δάχτυλα των ποδιών σας πιέζονται προς την άκρη του παπουτσιού και το μεγάλο δάχτυλο συμπιέζεται εντελώς ανάμεσα στο παπούτσι και τα άλλα δάχτυλα, ιδιαιτέρως μάλιστα αν η μύτη του παπουτσιού είναι στενή. Επομένως, θα πρέπει να φοράτε παπούτσια με χαμηλό τακούνι και άνετη μύτη, έτσι ώστε τα δάχτυλα των ποδιών σας να έχουν χώρο και να μπορούν να κινούνται με κάποια ελευθερία.