Το Laziness Lie είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων που λέει ότι η σκληρή δουλειά είναι ηθικά ανώτερη από την χαλάρωση, ότι οι άνθρωποι που δεν είναι παραγωγικοί έχουν μικρότερη εγγενή αξία από τους παραγωγικούς ανθρώπους. Πρόκειται για ένα κοινό σύνολο ιδεών και αξιών που δεν συζητιούνται. Επηρεάζει τον τρόπο που εργαζόμαστε, τον τρόπο με τον οποίο θέτουμε όρια στις σχέσεις μας, τις απόψεις μας για το τι υποτίθεται ότι πρέπει να είναι η ζωή.
Το Laziness Lie έχει τρεις βασικές αρχές. Είναι:
- Η αξία σας είναι η παραγωγικότητά σας.
- Δεν μπορείτε να εμπιστεύεστε τα συναισθήματα και τα όριά σας.
- Πάντα θα μπορούσες να κάνεις περισσότερα.
Πώς ενορχηστρώνεται το Laziness Lie; Κατά το μεγαλύτερο μέρος, οι γονείς δεν εξηγούν στα παιδιά τους και δεν τους “ταΐζουν” αυτές τις αρχές. Αντ’ αυτού, οι άνθρωποι τα απορροφούν μέσα από χρόνια παρατήρησης και αναγνώρισης προτύπων. Όταν ένας γονέας λέει στο παιδί του να μην δώσει χρήματα σε έναν άστεγο επειδή αυτός ο άστεγος άρα είναι πολύ “τεμπέλης” για να το αξίζει, ο σπόρος του Laziness Lie φυτεύεται στον εγκέφαλο του παιδιού. Όταν μια τηλεοπτική εκπομπή απεικονίζει ένα άτομο με ειδικές ανάγκες με κάποιον τρόπο να “ξεπερνά” την αναπηρία του μέσω της απόλυτης θέλησης και όχι λαμβάνοντας τις δομές που του αξίζουν, το Laziness Lie γίνεται λίγο ισχυρότερο.
Και όταν ένας διευθυντής αμφισβητεί ή εκλιπαρεί έναν υπάλληλο για τη λήψη μιας τόσο απαραίτητης ημέρας ασθένειας, το Laziness Lie επεκτείνει τις τάσεις του ακόμα περισσότερο στην ψυχή ενός ατόμου. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου η σκληρή δουλειά ανταμείβεται και οι ανάγκες και οι περιορισμοί θεωρούνται πηγή ντροπής. Ως αποτέλεσμα, πολλοί από εμάς ζούμε σε μια συνεχή κατάσταση άγχους για το οικονομικό και επαγγελματικό μας μέλλον. Το οικονομικό μας σύστημα και ο πολιτισμός μας έχουν διδάξει ότι η ύπαρξη αναγκών μας κάνει αδύναμους. Μαθαίνουμε να παραμελούμε τους εαυτούς μας και να βλέπουμε την υγεία ως έναν πόρο που μπορούμε να ανταλλάξουμε χρήματα ή επιτεύγματα.