Νέα έρευνα, που δημοσιεύεται στο PLOSGenetics, παρέχει αποδείξεις ότι ο αλκοολισμός έχει μια γενετική επίδραση, μετά την αποκάλυψη εκατοντάδων γονιδίων, που μπορούν να αυξήσουν την επιθυμία για κατανάλωση αλκοόλ.
Οι διαταραχές από τη χρήση αλκοόλ, παραμένουν μία από τις κύριες αιτίες αποτρέψιμου θανάτου στις Ηνωμένες Πολιτείες, και ευθύνονται για περίπου 88.000 θανάτους κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τον συγγραφέα WilliamM. Muir, Ph.D., καθηγητή γενετικής στο SchoolofMedicine, και τους συνεργάτες του, από το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα (IU), ήταν πολύ δύσκολο για τους ερευνητές να εντοπίσουν τις γενετικές αιτίες του αλκοολισμού σε ανθρώπινες μελέτες.
Σημειώνουν, ότι αυτό οφείλεται εν μέρει σε συστοιχία παραγόντων σύγχυσης, που πρέπει να ληφθούν υπόψη, όπως κοινωνικοί, οικονομικοί και πολιτιστικοί παράγοντες, καθώς και το οικογενειακό ιστορικό κατανάλωσης αλκοόλ. Για τη μελέτη τους, ο Muir και η ομάδα του έθεσε ως στόχο την ταυτοποίηση γονιδίων, που μπορεί να επηρεάσουν τη χρήση αλκοόλ σε αρουραίους, με σκοπό να εξαλειφθούν οι παράγοντες σύγχυσης που υπάρχουν σε ανθρώπινες μελέτες. Ενώ η γενετική των τρωκτικών δεν είναι ταυτόσημη με αυτή των ανθρώπων, οι ερευνητές λένε ότι είναι αρκετά παρόμοια, ώστε να αποκτήσουν μια εικόνα, για το πώς ορισμένα γονίδια μπορεί να επηρεάσουν την ανθρώπινη κατανάλωση αλκοόλ.
Για να φτάσουν στα ευρήματά τους, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αλληλουχία ολόκληρου του γονιδιώματος, για να αναλύσουν τις γενετικές υπογραφές των δύο γραμμών στους αρουραίους: μια γραμμή ανατράφηκε για να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, κάτι που διαθέτει πολλά χαρακτηριστικά του ανθρώπινου αλκοολισμού, ενώ η άλλη είχε εκτραφεί να καταναλώνει μικρές ποσότητες του αλκοόλ. Με τη σύγκριση των γονιδιωμάτων στις δύο γραμμές, οι ερευνητές εντόπισαν “υπογραφές επιλογής” -περιοχές του γενετικού κώδικα- σε 930 γονίδια, που συνδέονται με την προτίμησή τους για το αλκοόλ.
Περαιτέρω έρευνα αποκάλυψε, ότι πολλά από αυτά τα γονίδια δεν είχαν προηγουμένως σχετιστεί με τον αλκοολισμό. Επιπλέον, πολλές από τις “υπογραφές” που συνδέονται με την προτίμηση του αλκοόλ, βρίσκονταν σε ξεχωριστές γονιδιακές περιοχές, κυρίως προαγωγούς και ιντρόνια, τα οποία είναι περιοχές που είτε ενισχύουν ή ρυθμίζουν την δραστικότητα ενός γονιδίου. Η ανακάλυψη αυτή, λένε οι ερευνητές, δείχνει ότι οι διαφορές στις προτιμήσεις του αλκοόλ είναι κυρίως οι μεταλλαγές στις ρυθμιστικές περιοχές του γονιδιώματος. Συνολικά, η ομάδα λέει ότι τα ευρήματα αυτά αυξάνουν την κατανόηση, του πώς ο αλκοολισμός μπορεί να έχει μια σημαντική γενετική επιρροή.
Τέλος, ο Muirδήλωσε: «Αυτή η έρευνα επισημαίνει ότι ο αλκοολισμός σε αρουραίους έχει μια ισχυρή γενετική συνιστώσα και επηρεάζεται από πολλές εκατοντάδες γονίδια, το καθένα με μικρές επιπτώσεις. Δεν υπάρχει μόνο ένα γονίδιο υπεύθυνο για τον αλκοολισμό.Ωστόσο, βρέθηκαν κρίσιμες ρυθμιστικές οδοί, που περιλαμβάνουν πολλά από τα γονίδια που ανακαλύφθηκαν, γεγονός που υποδηλώνει ότι πιθανές φαρμακολογικές λύσεις μπορεί να είναι εφικτές».