Την παράκαμψη της αντίστασης στο φάρμακο για την αντιμετώπιση της αφρικανική ασθένειας τρυπανοσωμίαση, ή αλλιώς «Ασθένεια του Ύπνου», φαίνεται ότι ανακάλυψαν οι επιστήμονες. Η ασθένεια πλήττει κυρίως τις φτωχές χώρες της αφρικανικής ηπείρου, απειλώντας εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο, προκαλείται δε από παράσιτα που μεταδίδονται από τις μύγες τσε-τσε.
Της Νικολέτας Ντάμπου
Η Ασθένεια του Ύπνου θεωρείται μοιραία εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, αλλά, δεδομένου ότι επηρεάζει κυρίως τους φτωχούς ανθρώπους στις χώρες χαμηλού εισοδήματος, οι θεραπευτικές επιλογές είναι περιορισμένες. Τα υπάρχοντα φάρμακα που διατίθενται για την αντιμετώπιση της ασθένειας έχουν δυστυχώς σοβαρές παρενέργειες στον ανθρώπινο οργανισμό, ενώ ταυτόχρονα δεν είναι τόσο αποτελεσματικά αφού τα παράσιτα παρουσιάζουν ιδιαίτερη αντοχή. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLOS Pathogens αναφέρει ένα νέο τρόπο για να παρακαμφθεί η αντίσταση των παρασίτων στο φάρμακο ώστε οι γιατροί να μπορέσουν να μειώσουν τη θεραπευτική δόση, παρέχοντας τα υπάρχοντα φάρμακα απευθείας επάνω στο παράσιτο. Αυτή η έρευνα είναι μια υψηλής τεχνολογίας προσέγγιση με δυνητικές εφαρμογές σε άλλα λοιμώδη νοσήματα.
Η αντιμετώπιση της Ασθένειας του Ύπνου
Η τρέχουσα θεραπεία της ασθένειας του ύπνου βασίζεται, κατά κύριο λόγο, σε τέσσερα φάρμακα. Τρία από αυτά τα φάρμακα μπορούν να μπουν στο εσωτερικό των κυττάρων των παρασίτων μέσω πρωτεϊνών που κανονικά μεταφέρουν θρεπτικά συστατικά στα τρυπανοσώματα και η αντίσταση του φαρμάκου προκαλείται από μεταλλάξεις που καθηλώνουν αυτούς τους μεταφορείς. Ο κ. Τζος Γκαρσία Σαλσέντο, από το Ινστιτούτο Έρευνας Βιοϋγείας στη Γρανάδα της Ισπανίας, αιτιολόγησε ότι χρησιμοποιώντας ένα εναλλακτικό τρόπο για να βάλει το φάρμακο στα κύτταρα του παρασίτου θα παρέκαμπτε την αντίσταση στο φάρμακο.
Οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα φορέα φαρμάκου, που αποτελείται από πολυμερικά νανοσωματίδια επικαλυμμένα με εξειδικευμένα αντισώματα που στοχεύουν σε ένα μικρό διατηρημένο (δηλαδή αμετάβλητο) τμήμα της επιφάνειας του παρασίτου. Η νέα σύνθεση έδειξε ότι μειώνει την ελάχιστη θεραπευτική δόση σε ένα μοντέλο ασθένειας, με βάση τις λοιμώξεις σε ποντίκια, κατά 100 φορές και, το σημαντικότερο, παρακάμπτει την αντοχή στο φάρμακο σε μια κυτταρική γραμμή που είναι ανθεκτική, ως αποτέλεσμα μεταλλάξεων στο μεταφορέα που μεσολαβεί στην πρόσληψη του φαρμάκου.