Μια παρέμβαση 6 μηνών με στόχο άσκησης 10.000 βημάτων την ημέρα μπορεί να επιβραδύνει τη διαστολή της ρίζας της αορτής σε παιδιατρικούς ασθενείς με σύνδρομο Marfan, σύμφωνα με στοιχεία μελέτης που δημοσιεύθηκαν στο Journal of the American Heart Association. «Η άρθρωση της ρίζας παραμένει η πιο απειλητική για τη ζωή επιπλοκή του συνδρόμου Marfan», έγραψαν η Elif Seda Selamet Tierney, MD, παιδοκαρδιολόγος στο Stanford Medicine Children’s Health και καθηγήτρια παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο Stanford και οι συνεργάτες της.
Ομάδα ανθρώπων που περπατούν
Για αυτήν τη μελέτη, ο Tierney και οι συνεργάτες του ενέταξαν 24 ασθενείς με σύνδρομο Marfan ηλικίας 8 έως 19 ετών σε μια παρέμβαση 6μηνης φυσικής δραστηριότητας 10.000 βημάτων την ημέρα, μετρημένα μέσω του ιχνηλάτη δραστηριότητας (Garmin). Το σκέλος ελέγχου περιελάμβανε 15 ασθενείς με σύνδρομο Marfan ταιριάστηκαν με την ηλικία.
Mοντέλο ποντικιού με σύνδρομο Marfan
«Στην πρόσφατη δημοσιευμένη έκθεσή μας που χρησιμοποιεί ένα καθιερωμένο μοντέλο ποντικού του συνδρόμου Marfan που φέρει μια λανθασμένη μετάλλαξη στο γονίδιο που κωδικοποιεί την πρωτεΐνη φιμπριλλίνης-1… δείξαμε ότι η καθημερινή ήπια αερόβια άσκηση (55%-65% μέγιστη κατανάλωση οξυγόνου) μπορεί να εμποδίσει την εξέλιξη του ανευρύσματος της αορτικής ρίζας σε ποντίκια, ενώ βελτιώνει σημαντικά την ελαστικότητα του τοιχώματος της αορτής και τη δομική ακεραιότητα της ίνας ελαστίνης», έγραψαν οι ερευνητές. «Σε αυτή τη μελέτη, διερευνήσαμε εάν αυτά τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να μεταφραστούν σε παιδιατρικούς ασθενείς με σύνδρομο Marfan».
Οι ερευνητές μέτρησαν τη διάσταση της αορτικής ρίζας και την αρτηριακή ακαμψία στην αρχή και στους 6 μήνες. Οι βαθμολογίες Z για όλες τις μετρήσεις της αορτικής ρίζας υπολογίστηκαν με τον ιστότοπο βαθμολογίας z του Νοσοκομείου Παίδων της Βοστώνης. Οι συμμετέχοντες αποκλείστηκαν εάν είχαν προϋπάρχουσα κοιλιακή δυσλειτουργία ή ιστορικό χειρουργικής αορτής. Επιπλέον, δύο συμμετέχοντες απέτυχαν να επιστρέψουν για έλεγχο μετά την περίοδο των παρεμβάσεων και άλλοι δύο έλαβαν τραυματισμούς που δεν σχετίζονται με τη μελέτη που επηρέασαν προσωρινά την ικανότητά τους να τηρήσουν την παρέμβαση.
Άσκηση και διαστολή αορτής στο σύνδρομο Marfan
Τα δεδομένα του επιταχυνσιομέτρου έδειξαν ότι σχεδόν τα τρία τέταρτα των συμμετεχόντων είχαν καθιστικό τρόπο ζωής κατά την έναρξη. Ο μέσος αριθμός ημερήσιων βημάτων στο σκέλος παρέμβασης ήταν 7.709 βήματα την ημέρα (διάμεσος, 7.267) και ο ανιχνευτής δραστηριότητας φορέθηκε για ένα διάμεσο 92,8% της παρέμβασης της μελέτης. Κατά την έναρξη, δεν υπήρχε διαφορά στις βαθμολογίες z της αορτικής ρίζας ή στη ακαμψία μεταξύ του σκέλους παρέμβασης και ελέγχου.
Μετά το τέλος της περιόδου παρέμβασης, οι ερευνητές δεν παρατήρησαν διαφορές σε κανέναν από τους δείκτες δοκιμής στο σκέλος παρέμβασης σε σύγκριση με την αρχική τιμή. Ο ρυθμός μεταβολής της διάστασης της αορτικής ρίζας ανά έτος ήταν 0,13 cm ανά έτος μεταξύ των μαρτύρων σε σύγκριση με 0,01 cm ετησίως στην ομάδα παρέμβασης (P = 0,17). Ο ρυθμός μεταβολής του σκορ αορτικής ρίζας z ανά έτος ήταν 0,008 μεταξύ των μαρτύρων σε σύγκριση με ένα ποσοστό 0,24 στην ομάδα παρέμβασης (P = 0,01), σύμφωνα με τη μελέτη. Ο ρυθμός μεταβολής της αορτικής δυσκαμψίας ανά έτος ήταν 3,83 μεταξύ των μαρτύρων σε σύγκριση με 0,37 στην ομάδα παρέμβασης (P = 0,25).
«Δείξαμε ότι μια απλή παρέμβαση σωματικής δραστηριότητας 10.000 βημάτων την ημέρα για 6 μήνες ήταν εφικτή σε αυτόν τον πληθυσμό και έχει τη δυνατότητα να μειώσει τον ρυθμό διαστολής της αορτικής ρίζας», έγραψαν οι ερευνητές. «Επειδή η εστίαση ήταν περισσότερο στους περιορισμούς της άσκησης για ασθενείς με σύνδρομο Marfan παρά στην προώθηση της άσκησης, αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να βοηθήσουν να αλλάξει το παράδειγμα σε αυτόν τον πληθυσμό ασθενών. Τα προκαταρκτικά ευρήματά μας απαιτούν περαιτέρω κλινικές μελέτες για την προσεκτική αξιολόγηση του αντίκτυπου της άσκησης, πιθανώς διαφορετικών τύπων άσκησης, στη διαστολή της αορτικής ρίζας σε αυτόν τον πληθυσμό ασθενών, που πιθανώς επιτυγχάνεται καλύτερα με μια πολυκεντρική τυχαιοποιημένη παρέμβαση άσκησης.