Μια νέα εργασία στη Ρευματολογία διαπιστώνει ότι οι ρευματικές ασθένειες μπορούν να οδηγήσουν σε αναπαραγωγικά προβλήματα, αν και ορισμένες παθήσεις έχουν πιο επιζήμια αποτελέσματα από άλλες. Οι ασθένειες που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό είναι μια ποικίλη ομάδα καταστάσεων, αλλά η καθεμία εμφανίζει μια ανώμαλη δραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος. Ορισμένες ρευματικές ασθένειες, όπως η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα και ο διαβήτης τύπου 1, εμφανίζονται κυρίως πριν οι ασθενείς φτάσουν τα αναπαραγωγικά τους χρόνια, αλλά άλλες εμφανίζονται αργότερα στη ζωή τους.
Οι επιστήμονες έχουν διερευνήσει τον συστηματικό ερυθηματώδη λύκο για την επίδρασή του στην αναπαραγωγική υγεία. η κατάσταση αυξάνει τον κίνδυνο για ορισμένες ανεπιθύμητες εκβάσεις εγκυμοσύνης, συμπεριλαμβανομένης της προεκλαμψίας, του πρόωρου τοκετού, της καισαρικής τομής και του χαμηλού βάρους γέννησης. Αλλά ο αντίκτυπος άλλων αυτοάνοσων ασθενειών -όπως οι σπονδυλοαρθρίτιδα, η ψωρίαση ή η γυροειδής αλωπεκία- στη γονιμότητα και την εγκυμοσύνη είναι ασαφής ή η έρευνα είναι ασυνεπής.
Οι ερευνητές εδώ χρησιμοποίησαν δεδομένα από εθνικά μητρώα υγείας της Φινλανδίας για να μελετήσουν τον αντίκτυπο των νόσων που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό σε μέτρα αναπαραγωγικής υγείας, όπως η αναπαραγωγική επιτυχία, και για τις γυναίκες που είχαν ποτέ δυσμενείς μητρικές και περιγεννητικές εκβάσεις. Από όλους τους ανθρώπους στη Φινλανδία που γεννήθηκαν μεταξύ 1964 και 1984, το 7,9% των γυναικών και το 7,8% των ανδρών είχαν μια αυτοάνοση νόσο που είχε διαγνωστεί πριν ή κατά τη διάρκεια των αναπαραγωγικών ετών.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι πολλές ασθένειες που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό είχαν μικρή επίδραση στον αριθμό των παιδιών. Ωστόσο, οι γυναίκες με επιλεγμένες ασθένειες που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό παρουσιάζουν υψηλότερο επιπολασμό της έλλειψης παιδιών, με τις τρεις πρώτες ασθένειες με τις μεγαλύτερες διαφορές να είναι η νόσος του Addison (23,9% περισσότερη έλλειψη τέκνου), η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα (9,3%) και η αναιμία λόγω ανεπάρκειας βιταμίνης Β12 (8,6% ). Αρκετές από τις ρευματικές ασθένειες—ιδιαίτερα ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα και η οροθετική ρευματοειδής αρθρίτιδα—οδηγούν σε υψηλότερα ποσοστά ατεκνίας και λιγότερα παιδιά.
Η έρευνα αποκάλυψε επίσης ότι, κατά μέσο όρο, τα άτομα με ρευματικά νοσήματα είχαν παιδιά νωρίτερα. Οι κίνδυνοι για προεκλαμψία, χαμηλό βάρος γέννησης, πρόωρο τοκετό, μη εκλεκτικές καισαρικές τομές και ανάγκη για εντατική φροντίδα νεογνών ήταν αυξημένοι για πολλές καταστάσεις. Ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, το σύνδρομο Sjögren, ο διαβήτης τύπου 1 και η νόσος του Addison έδειξαν υπερδιπλάσιους κινδύνους για ορισμένα από αυτά τα αποτελέσματα. Ωστόσο, ο κίνδυνος διαβήτη κύησης δεν ήταν υψηλότερος για ασθενείς με κάποια από τις ρευματικές παθήσεις σε σύγκριση με τον πληθυσμό.
Οι άνδρες με ρευματικές παθήσεις είχαν επίσης υψηλότερο επιπολασμό έλλειψης τεκνοποίησης από τους ελέγχους (μέση διαφορά 4,7%), με τις περισσότερες ασθένειες να μην παρουσιάζουν καμία διαφορά, αλλά ορισμένες ασθένειες έχουν ως αποτέλεσμα πολύ υψηλότερο επιπολασμό της ατεκνίας, με τις τρεις πρώτες ασθένειες να είναι:
- η μυασθένεια gravis (20,1% περισσότερη έλλειψη τεκνοποίησης ),
- η νόσος του Addison (16,4%)
- και η αναιμία λόγω ανεπάρκειας βιταμίνης Β12 (13,7%).
«Παρά το γεγονός ότι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για διάφορα προβλήματα τεκνοποίησης σε ρευματικές και άλλες ασθένειες που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό, πολλές από τις επιπλοκές εξακολουθούν να είναι αρκετά σπάνιες», δήλωσε η Anne Kerola, η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. “Ο οικογενειακός προγραμματισμός θα πρέπει να συζητείται ενεργά μεταξύ των ασθενών, ανδρών και γυναικών, με ρευματικά νοσήματα και των παρόχων υγειονομικής περίθαλψης. Οι εγκυμοσύνες σε γυναίκες με ρευματικές παθήσεις παρακολουθούνται προσεκτικά για να προσαρμοστούν κατάλληλα τα φάρμακα, γεγονός που συμβάλλει στη μείωση των κινδύνων.”