Είναι η ντουλάπα σας έτοιμη να «εκραγεί»; – Πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό
‘Εχει συμβεί σε πολλούς από εμάς: μια μέρα ανοίγουμε την ντουλάπα μας και διαπιστώνουμε ότι είναι έτοιμη να «σκάσει». Ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ ετών, πολλά από τα οποία έχουμε ξεχάσει πότε τα φορέσαμε τελευταία φορά, βρίσκονται ανάκατα σε έναν κυκεώνα χρωμάτων, υφασμάτων και υλικών.
Κάποιοι από εμάς είναι ακατάστατοι, ωστόσο, για κάποιους ανθρώπους αυτή η κατάσταση σηματοδοτεί μια ψυχική διαταραχή και κάποιοι έχουν άμεση ανάγκη προσφυγής σε ειδικό για να αντιμετωπίσουν την αδυναμία τους, τόσο να διώξουν άχρηστα πράγματα, όσο και να βάλουν τάξη.
Θεωρείται ψυχιατρική διαταραχή η συσσώρευση πραγμάτων, η οποία ορίζεται ως η κατάσταση κατά την οποία ο ασθενής έχει τεράστιο αριθμό πραγμάτων, αδυνατεί να πετάξει κάποιο από αυτά και τα αποθηκεύει με χαοτικό τρόπο, σε βαθμό η ζωή του να διαταράσσεται.
Μπορεί τα ρούχα να είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, ωστόσο η διαταραχή απλώνεται και σε άλλα πεδία: περιοδικά και εφημερίδες, εκτυπώσεις από e-mail, ακόμα και αποδείξεις, όλα μπορούν να συγκεντρωθούν σε τέτοιο βαθμό που να χτυπήσουν καμπανάκι για διαταραχή.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι τα άτομα που πάσχουν από τη διαταραχή αυτή έχουν κι άλλα προβλήματα, όπως κατάθλιψη, μετατραυματική διαταραχή ή ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και παρουσιάζουν συμπτώματα τελειομανίας και αδυναμίας οργάνωσης και προγραμματισμού.
Μάλιστα, η εκδήλωση της διαταραχής εντοπίζεται κυρίως σε άτομα μέσης ηλικίας, που ζουν μόνα τους, ενώ συχνά δεν προσφεύγουν σε βοήθεια από ειδικούς καθώς δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος ή τη σημασία του προβλήματος.
Τα άτομα αυτά σωρεύουν αντικείμενα υπό το φόβο μη βρεθούν στο μέλλον σε κατάσταση έλλειψης κάποιου απαραίτητου αντικειμένου.
Παράλληλα, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, είναι εθισμένα στο να αγοράζουν συνεχώς νέα αντικείμενα -τακτική από την οποία αντλούν ευχαρίστηση όπως και ένας εθισμένος στον τζόγο- τα οποία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δε χρησιμοποιούν ποτέ.
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται, συνήθως, στην ποσότητα και όχι στην ποιότητα των αντικειμένων.
Η συσσώρευση επιτρέπει στο άτομο να αποφεύγει την απόφαση, που απαιτείται για να πετάξει κάτι, καθώς και το άγχος, που προκαλεί η απόφαση αυτή (δηλαδή το άγχος, μήπως πετάξει κατά λάθος κάτι χρήσιμο).
Ταυτόχρονα, επιτρέπει την αποφυγή των συναισθηματικών αντιδράσεων, που συνοδεύουν τον αποχωρισμό από τα αποκτηθέντα αντικείμενα, και τις οποίες, υπό άλλες συνθήκες, θα δυσκολευόταν να διαχειριστεί.
Επίσης, εκδηλώνει έντονο εκνευρισμό ή πτώση της διάθεσής του, όταν δέχεται κριτικές ή συμβουλές από το περιβάλλον, σχετικά με τα αντικείμενα που συλλέγει.
Θεωρεί ότι οι άλλοι είναι παράλογοι ή υπερβολικοί στα σχόλιά τους και ο ίδιος δεν βλέπει τη συμπεριφορά του ως προβληματική.
Φυσικά, η συμπεριφορά αυτή δημιουργεί προβλήματα όχι μόνο στο ίδιο το άτομο αλλά και στο στενό περιβάλλον του, καθώς η συσσώρευση αντικειμένων δημιουργεί ένα ανθυγιεινό περιβάλλον (χώρος μικροβίων και σκόνης) ή και ένα επικίνδυνο περιβάλλον (αυξημένη πιθανότητα πυρκαγιάς).
Τα αντικείμενα που συνήθως συλλέγουν είναι εφημερίδες, περιοδικά, χάρτινες και πλαστικές τσάντες, διαφόρων ειδών κουτιά, φωτογραφίες, ρούχα, φαγώσιμα και οικιακό εξοπλισμό.