Ναρκισσισμός – Εγωκεντρισμός: Ποιες είναι οι διαφορές τους. Μπορεί στο άκουσμα τους αυτοί οι δύο χαρακτηρισμοί να μας ταυτόσημοι όροι. Ωστόσο, υπάρχουν σαφείς διαφορές μεταξύ του ναρκισσισμού και του εγωκεντρισμού, σε σημείο που ο πρώτος μπορεί να εκδηλωθεί ως διαταραχή της προσωπικότητας.
Έχουμε την τάση να χαρακτηρίζουμε ένα άτομο ως «εγωκεντρικό» το οποίο διεκδικεί να δίνουμε προτεραιότητα στις ανάγκες και τις επιθυμίες του πριν από τις δικές μας, και δεν διστάζουμε να αποκαλούμε “νάρκισσους” εκείνους που βλέπουν και ερμηνεύουν πράγματα από τη δική τους οπτική χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους άλλους. Αυτή η αυθαιρεσία στην ορολογία μειώνει την πραγματική έννοια και την ευκαιρία να ερμηνευτούν σωστά αυτές οι έννοιες. Η ανακάλυψη αυτής της λεπτής γραμμής που χωρίζει και τα δύο ψυχολογικά σύμπαντα είναι ιδιαίτερη.
Ο ναρκισσισμός μπορεί να εκδηλωθεί με τη μορφή διαταραχής της προσωπικότητας. Ωστόσο, όπως έχουμε επισημάνει, αυτή η συμπεριφορά μπορεί να αποδειχθεί με πιο εξασθενημένο τρόπο ή να εμπίπτει σε μια κλινική κατηγορία: ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας. Κατά μέσο όρο, ο ναρκισσιστής έχει μια αξιοσημείωτη ανάγκη να τραβήξει όλη την προσοχή. “Παντρεύονται” την μεγαλομανία και διατηρούν αυταπάτες του μεγαλείου. Τώρα, υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που πρέπει να ληφθεί υπόψη για να τα διαφοροποιήσουμε από το εγωκεντρικό: οι ναρκισσιστές πρέπει να έχουν ανθρώπους γύρω τους για να ενισχύσουν το «μεγαλείο» τους. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του είναι η έλλειψη ενσυναίσθησης.
Μία από τις πιο κοινές διαφορές μεταξύ ναρκισσιστών και εγωκεντρικών είναι ότι οι πρώτοι θα δείχνουν πάντα ένα σαφές αίσθημα ανωτερότητας. Ο εγωκεντρικός δεν το αναζητά ή δεν το χρειάζεται. Ο ναρκισσιστής χτίζει τις δικές του αξίες και τη δική του ηθική αίσθηση. Μία από τις διαφορές μεταξύ του ναρκισσισμού και της εγωκεντρικότητας είναι ότι ενώ ο πρώτος καθορίζει ένα στυλ προσωπικότητας, το δεύτερο εκδηλώνεται με τη μορφή γνωστικής προκατάληψης. Επιπλέον, δεν αποτελεί διαγνωστική κλινική κατηγορία. Είναι ένας τρόπος σκέψης, ερμηνείας της πραγματικότητας. Η εγωκεντρικότητα είναι βασικά μια λατρεία του εαυτού, αλλά χωρίς να οδηγεί σε αέρα μεγαλείου, χωρίς την ανάγκη μονοπωλίου της προσοχής. Ομοίως, δεν δείχνει έλλειψη ηθών ή τάση για εγκληματικές συμπεριφορές όπως οι ναρκισσιστές.